Een welbestede avond

Hoe verzin je het, vrijdagavond een loopwedstrijd te organiseren. Traditioneel is bij mij het beste er dan wel af, ik verkies toch deze avond rust in plaats van met beroerd weer een stadsloop uit te voeren. Edoch, ik heb er zelf voor gekozen me in te schrijven om in teamverband te lopen. Dat team ging niet door, hoorde ik op de avond zelf. De zin werd groot de boel af te blazen, maar ik was er nu toch. Dus zal ik mijn best doen, zover dat lukt. Koud, nat en wind waren de elementen waarmee we het hadden te doen. Niet zo vreemd als je bekent bent met de geografische ligging van Middelburg.
Mooie stad, mooi centrum, ik kan me niet herinneren ooit al eens eerder hier te zijn geweest. Het gaf me wel een beetje een verlaten indruk, het was dat er een loopevenement te doen was, maar anders lijkt het me toch maar een stille boel. Had dit met het slechte weer te maken?

Maar goed, ik had dan maar al mijn moed verzamelt, me helemaal vooraan bij de start genesteld om maar keihard te starten, wat ook nog wel lukte om een kleine kilometer op te lopen met de top tien van dit geweld. Daarna won het heldere verstand om te beseffen dat ik dit geen 7500 meter kon blijven vasthouden. Ik viel dus tussen wal en schip, zag de bende in onderlinge strijd van me weglopen maar had niet de neiging eens achter me te polsen of ik samen kon oplopen om het mezelf wat gemakkelijker te maken. Maar krijg de klere, ik ga op gewone voet verder. Als ze achter me mij willen aanvallen doen ze hun best maar. Ik ga nu mezelf niet inhouden, ik ben nu lekker op weg, heb een verkwikkende start achter de rug en het is nog maar een goeie 6 kilometer te gaan. Had geen idee van tijd of afstand, in mijn haast vergeten de Garmin mee te nemen. Het is wel eens een ervaring om zonder die toeters en bellen en info te lopen, zelfs een verademing. Nu trok ik me toch al niet veel aan tijdens een wedstrijd in dergelijke meldingen, maar om achteraf de afstand en tussentijden te analyseren is wel een aardigheid. Maar nu ik niet op de hoogte ben van mijn vanzelfsprekende terugval hoef ik me daar ook geen zorgen over te maken. Gewoon heel snel lopen, verder niks. Met natuurlijk een klein foutje in de tweede ronde omdat ik niemand meer voor me zag lopen liep ik bijna de verkeerde kant op. Dat duurde ook maar een paar meter, werd al snel de goede weg opgestuurd.
In de laatste ronde stond een hek op dat punt om zeker de goede richting te volgen, was blijkbaar niet de enige die bijna de fout in ging. Tja, ondanks mijn verleden als internationaal chauffeur, waar bij ik regelmatig centrum Parijs aandeed met vrachtwagen + aanhanger loop ik op een rondje van 2500 meter wel de verkeerde richting op!!
Ondertussen kwam ik terecht in de achterblijvende lopers, waarbij het schijnbaar soms nodig is dat groepen de gehele breedte van de weg in beslag te nemen ondanks de aanwijzingen van de parcourswachten, jammer.
Maar er valt mee te leven, maak er een sport van om door de nauwste openingen doorheen te springen tot schrik van dergelijke lieden. Eigenlijk wel vreemd dat dit nodig was, als ik nu op kop zou lopen kan ik dit gedrag nog wel begrijpen. Maar er liep toch een flinke kudde met snellere schapen voor mij uit, dan weet je toch dat er waarschijnlijk er nog wel zullen willen passeren?
Wat me gelukkig ook meeviel was het weer. Na over de dag veel regen uit de lucht was komen vallen bleef het nu droog. Ondanks dat lag de straat nog wel nat, maar had toch geen last van slippartijen of dergelijke. Op die klinkerbestrating zou je anders mooi onderuit kunnen gaan met al die bochten.
Bijna vond ik het jammer mijn derde ronde te hebben afgelegd, ik voelde me eigenlijk nog te goed om niet door te gaan. Dat bewijst voor mezelf dat ik dat snelle korte werk een beetje ben verleerd. Ik zou beter wat korter werk uitvoeren in plaats van die lange afstanden. Niet dat ik niet tevreden ben met 25'51'' over iets meer dan 7500 meter (even Googelen en dan vond ik de route). Ik kom dan op zo'n 17,5 gemiddeld, maar dat zou misschien wel sneller kunnen. En dan mijn 12de plaats overall in dit veld als 1ste master45, niet verkeerd om de avond te vullen die ik anders toch maar voor tv zou hebben volgemaakt.
Het smaakt naar meer, het kortere werk...
Maandag....Hulst....800 meter....stress.....

Dubbel gevoel...

...waarbij het negatieve de boventoon voert. Ik wil het niet onder stoelen of banken steken, maar het steekt als een loper mij op meer dan een halve minuut loopt terwijl ik betreffende loper in het verleden ruim op afstand liep. Laat ik ook reëel zijn, Sander Verminck heeft heel veel progressie gemaakt. Voor de start van de Stadsloop in Biervliet had ik Sander al opgemerkt, maar met de marathon die Sander pas geleden had gelopen dacht ik niet veel te duchten te hebben. Dan waren er wel anderen die voor mij de pret gingen bederven. Veel onbekende gezichten, dus dan weet je nooit wat er tussen zit. Ik ging voor de winst, ik voelde me ook wel goed ondanks de vrij zware trainingen waarvan de laatste ik nog op maandag had uitgevoerd. Moest ik misschien toch maar niet gedaan hebben, achteraf gezien. Verrassend waren ook de aanwezigheid van Remy Vasseur en Adriaan van Keulen. Het werd al iets lastiger als favoriet (blijkbaar) mijn rol waar te maken. Zeg maar 'mission impossible'. Toch geef ik me niet gewonnen, zeker niet op voorhand. Daarom startte ik maar op snelheid, met de eerste kilometer in 3'13". Ook kilometer twee in 3'18" verliep voorspoedig, ondanks het enorm bochtige parcours door de smalle straatjes van Biervliet. Ook het feit dan zowat geen meter vlak liep, wat heel bijzonder is in het Zeeuws- Vlaamse platteland maakte een snelle wedstrijd lastig te lopen. Ik liep behoorlijk, maar was niet opgewassen tegen Sander en Adriaan die ik tot mijn spijt langzaam van mij zag uitlopen. Kwam daar ook nog Remy Vasseur uit het niets mij voorbij, zag ik al helemaal een podiumplaats aan mij voorbij gaan. Ik bleef redelijk zicht houden op deze uitlopers, werd aangemoedigd vanaf de kant om zeker aan te sluiten.
'Chasse patate', riep ik terug.
'Niks chasse patate, doorgaan!!', kreeg ik terug.
Och, niet dat ik niet wilde hoor, maar ik liep al op mijn uiterste en kwam zeker niet meer terug. Op het eind van de vierde ronde kreeg ik enigzins weer zicht op de derde plaats toen blijkbaar Remy meer aan het uitbollen was dan dat er werd hard gelopen. Omdat er al veel gedubbelden rondliepen, zou ik misschien nog onverwacht kunnen toeslaan. Evenwel, die aanval kwam te laat en moest ik tientallen meters toegeven en genoegen nemen met een vierde plaats.
Een mooie prestatie van Sander die de overwinning voor zich op eiste. Een tegenvaller voor mij, Sander die ik altijd achter me liet en twee triatleten vóór me wat ik ook niet goed kan hebben. Ik bedoel, deze mensen moeten wel bedreven zijn in drie verschillende takken van sport en er is altijd wel één discipline waarbij ze sterker voor de dag komen. Maar moeten uitgerekend nu deze twee in het hardlopen zo getalenteerd zijn?
Conclusie, ik heb snel gelopen. Nooit heb ik deze loop zo snel uitgevoerd met een gemiddelde van boven de 17 per uur. In tegenstelling van vorig jaar bleek het nu wel precies 10 kilometer te zijn die ik in 35'18'' heb gelopen. Op zich helemaal niet verkeerd, zeker met de parcourkennis in acht nemend.
Ik neem me wel voor wat meer wedstrijdjes te lopen. Dat wedstrijdtempo kun je uiteraard alleen aannemen tijdens een wedstrijd, en daar ontbreekt het mij ook wel aan. Ik geef nog niet op, hoewel ik gisteravond......