Terugblik

Naar mijn eigen weblog, en dan een jaar terug in de tijd. Ik wou nog eens teruglezen hoe ik de ervaringen van de trainingen en voorbereiding voor de marathon had doorstaan. Welnu, ik kan zeggen dat ik er nu anders tegenover sta, toch serieuzer. Toen had ik niet het plan om de marathon geheel uit te lopen. Anders dan dat het onlangs in de krant stond, had ik het niet moeilijk na 35km, maar al na 30km. Mijn plan toen was om minstens 35km op een bepaald tempo te lopen. Dat moest wel lukken, ik had nog 5km te doen. Bijna vanzelfsprekend dat ik dan de resterende kilometers ook nog heb afgelegd. Maar nu, nu wil ik al op voorhand beslissen, om de gehele marathon te lopen. Ik weet nu, dat dit gepaard zal gaan met strubbelingen en dat er pijn zal komen. Zonder kleerscheuren is het lastig de 42,2km af te leggen, of je moet ultraloper zijn. Aangezien dat ik dat niet ben, ben ik ervan bewust van de lasten. Maar ik geef toe, ook van de lusten. Hoe mooi herinner ik me de laatste kilometers, bewust van het feit dat ik de finish haal. De kroon op het werk van uren trainen. Een plaats bij de eerste 20, had de eerste 15 moeten zijn, maar genoeg hier over. Dit was lesgeld, zeg maar. Een wijze les voor alle lopers, maak geen rare sprongen na 41 km!!
Wat wordt het, zaterdag? Gelukkig weten we allemaal van niks. Laat maar komen, ongeacht wat voor weer het word.
Ik heb deze avond nog een snelle 5km in 17'30'' gelopen, omdat het nu nog kon. Volgende week zal ik het rustiger moeten doen. Eigenlijk mocht ik er 20 minuten over doen, maar ik denk dat de adrenaline al begint te werken. Ik stelde me de laatste 5km van de marathon voor, hoewel ik niet verwacht dit nog in dit tempo te kunnen lopen!!
Je ziet, die marathon heeft toch impact op me. Benieuwd of ik er zaterdag om, laten we zeggen, 15h15 er nog zo over denk. Langer mag ik er niet over doen, want daar heb ik niet op getraind, volgens mijn coach.

No panic, no panic mr Mainwaring...

...waren de woorden van Lance-Corporal Jack Jones in de Britse komische serie Dad's Army, als er iets op stapel stond, zoals de dreigende invasie van de Duitsers. De serie speelde in zich af in '40-'45.

Waarom begin ik hiermee?

Wel, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de zenuwen hier en daar beginnen te spelen bij sommige deelnemers aan het 'enkeltje' voetreis (hardlopend) van Burgh naar Zoutelande a.s. zaterdag. Misschien dat de dreigende veranderende weersomstandigheden er iets mee te maken hebben? Paniek is dan wel misschien wat overdreven verwoord, maar het zal inderdaad toch tegenvallen moest het uitgerekend op deze zaterdag de herfst beginnen. Ik loop ook liever in wat fatsoenlijk weer, al is het maar om het maximale aantal supporters en toeschouwers aan de route te bekennen.

Verder kan ik me er op het moment niet druk over maken, ik heb bijna al mijn trainingen goed doorstaan. Veel moet er niet meer gebeuren, maandag nog 10km gelopen in 39 minuten, woensdag 5km in een minuut of 20. Toch wel lekker om eens goed door te lopen, ik kan het aanraden.

Ik heb nu een weekje vakantie, om thuis wat te werken. En eerlijk gezegd is het wel fijn om op tijd te kunnen stoppen om daarna nog wat te gaan fotograferen. De opleiding is in volle gang, en bestaat nu voornamelijk te leren werken met Photoshop, wat op zich nog niet zo eenvoudig is. Diafragma, sluitertijden, f-stops of isowaarden zijn allang geen geheim meer voor mij, dat voordeel heb ik. En met mijn nieuwe camera, die ik almaar beter leer kennen, valt er veel te ontdekken. Heb nog wat foto's gemaakt van de kermis in Terneuzen.

Ende de boer, ghij ploegde voort..

Oftewel, ik ben er (schijnbaar)nog niet. Dit antwoord heb ik als iemand mij vraagt of ik er klaar voor ben. Nog niet, omdat mijn trainingen nog altijd trainingen zijn. Dit voelt niet als afbouwen, vorige week juichte ik al te vroeg over de voorbijgaande aard betreffende de duurlopen. Ook deze week heb ik een duurtraining van 26 kilometer gelopen, net binnen de twee uur. Dus niet meer een al te hoog toerental, maar evengoed voelde deze afstand als een pittige loop. Misschien dat ik wel lekkerder loop op mijn eigen tempo, maar als de coach zegt 'niet sneller' dan hou ik me er maar aan.
Deze avond had ik een intervaltraining, een ouderwetse piramideloop, 2-4-6-8 en 1000meter en terug. Weer eens lekker op tempo, alles rond 17 per uur.
Zaterdag krijg ik ook een mooie duurloop, 15km in 14 per uur.
Zondag 6x800 in 2'45''.
Deze laatste twee trainingen zijn trainingen die ik tenminste gewend ben. Die lellen van duurlopen, daar zal ik nooit aan wennen.
Volgende week nog een paar loslopers, 10 en 5km met 15 per uur, en op vrijdag een half uurtje 14 per uur. En dan, dan kan ik zeggen dat ik er klaar voor ben (hoop ik).

Nog even terugkomend op de wedstrijd van afgelopen zondag, ik was dus 3 seconden trager dan vorig jaar. Maarrrrr... het parcours was dan ook zeker 50 meter langer!! De start en finish lagen nu een stuk verder tegen het duin òp. Vooral om te finishen was het dit jaar een stuk kwaaier dan vorig jaar.
Kortom, die drie seconden langer wegen niet op tegen deze verandering in het parcours. Eigenlijk was ik dan sneller dan vorig jaar.... yess!!

Ik had...

...niks meer in te brengen.
Mag ik dan verliezen van dit snotjong, ik had goddomme zijn vader kunnen zijn. Een leeftijdsverschil van 21 jaar. Gelukkig zijn er wel nog genoeg lopers van deze leeftijd die ik achter me laat. Trouwens, ik heb de winnaar, Bert Misplon, eens gegoogeld. Blijkt toch een verdienstelijk loper te zijn, heeft onlangs nog een snelle 800m gelopen, 1minuut 51sec. Ik mag best tevreden zijn, ik kon lang in de buurt blijven, zelfs in de duinen. Hij had het voordeel een kop groter te zijn dan mij, dus bij de afdalingen liep hij van me weg. Ik kon wat goedmaken bij de beklimmingen. Beklimmingen die trouwens de moeite waren, diepe duinpannen, de één na de ander voor zo'n 3km achter elkaar. Dan waren er af en toe wel wat paadjes om even op adem te komen. Maar daar groeiden gemene doornstruiken, merkte ik achteraf. Scherpe bochten, om dan gelijk weer in een diepe put met los zand te storten om dan weer af te zien om in dit losse zand heuvelop te geraken. Op deze momenten kon je niet meer spreken over een hardloopwedstrijd, eerder een survival.
Dat ik deze loop geweldig leuk vond had ook een reden. De 'Dwarse geulen' die ik gelopen had, had ik allemaal gewonnen. Nu ik tweede ben geworden is deze loop voor mij ineens veel minder interessant (of leuk) geworden. Ik kan knap sjacherijnig zijn na zo'n verloop. Maar ik had op het eind niks meer in te brengen. Kon ik bij hem blijven, dan had er nog wel een sprint in gezeten. Maar na voor de de tweede maal door de Zwingeul te zijn gelopen, die overigens verraderlijk diep bleek te zijn, liep Bert langzaam bij mij vandaan. Balen dus...en gefinished in 30'15'', 13 seconden achter de terechte winnaar.
En het is altijd achteraf geouwehoer natuurlijk, maar had ik beter kunnen presteren zonder die marathontrainingen? Voor de ene is dit van invloed, voor de ander maakt het niet uit. Kijk naar Eric Goossen, die is de laatste tijd bloedsnel, terwijl Eric ook vollop voor de marathon traint.
Ik ga me daar niet achter verbergen, laat ik nou maar de realiteit onder ogen zien, zéér binnenkort word ik tenslotte 42 jaar.

Stress

Het schijnt dat ik sta aangegeven als favoriet voor 'de dwarse Zwingeul'? Tenminste, dat heb ik vandaag verscheidende malen gehoord op mijn werk. Ik heb het zelf nog niet opgezocht, maar je begrijpt dat zulke berichten natuurlijk een enorme 'druk' op mij uitoefenen. Ten eerste, nu ben ik zowat verplicht om in Cadzand te lopen. Ten tweede, ik moet mijn favorietenrol nog waar maken. En ten derde, hoe kom ik hier uit als ik er niet in slaag de overwinning voor mij op te eisen. Vooral omdat er een meneer in Oostburg woont die wel heel goed zijn best heeft gedaan bij de seniorgames. Ik geef me weinig kans, moest hij beslissen dáár ook te starten.
Dus....slapeloze nachten, kommer en kwel, zorgen!!

Jaaa, natuurlijk...de enige wedstrijden waarbij ik echt de zenuwen had, waren de beide 800 meters die ik heb gelopen. En dat is terecht, want een 800 meter lopen is moeilijk, en loeizwaar.
'Dwars door de zwingeul' is één van de mooiste lopen die ik ken, kort, maar krachtig. En zeker geen test voor een andere wedstrijd, ook mijn schema is deze week aangepast om in deze wedstrijd voluit te kunnen gaan.
Kan ik gelijk wel mijn schema voor deze week doornemen;
-Maandag, 30km in 2h18, iets te snel gelopen, maar goed, als het lukt. Was toch niet zo gemakkelijk als ik dacht, het was iets te kort op die 35 van zaterdag. Kwam nog bij dat ik zonder begeleiding moest doen. Dus verstoken van drank en voeding heb ik de eerste 20km rond Koewacht gelopen. Kon ik gemakkelijk even langs huis omdat ik daar wat sportdrank en een gel had klaarliggen. Toch de overweging genomen deze 30km helemaal zonder verzorging te doen, maar omdat de temperatuur er ook naar was, was ik toch zo verstandig mijn verzorgingpost te bezoeken. Hardlopend over mijn landerijen (de achtertuin is 80 meter lang), speelde ik de gel en water naar binnen, ik wou niet stilstaan. De verleiding overheersend om dan maar helemaal de duurloop af te ronden, rondde ik de laatste 10km af.
-Dinsdag, 4km inlopen 4x2000m in 7'29'' tot 7'22'', telkens 500meter rust, 4km uitlopen. Bijna 18km. Zag er wat tegenop, na de vorige training die nog voelbaar was. Maar na de eerste versnelling ebte dat gevoel snel weg. Wat heerlijk om weer eens wat snelheid te trainen.
Verder deze week niet veel meer, geen clubtraining, alleen nog een paar kilometer loslopen voor zondag, 10 minuten in 4'40'' per km, 20 minuten in 4'20'' per km en nog eens 10 minuten in 4'40''per km.
Mag ik nog een tip geven? Kom zondag naar Cadzand en loop mee!!!

Mijlpaal

Nog nooit bereikt, maar eindelijk heb ik het te pakken. Ik heb deze week in totaal 100km hardlopend afgelegd. Met interval, maar voornamelijk door die stikvervelende duurlopen.
Maandag- 25,6km in twee uur.
Dinsdag- rustdag.
Woensdag- Training op de baan, 6x1000m, van 3'29'' naar 3'23'', redelijk beheerst gelopen.
Donderdag- Naar de marathon meeting in Kamperland geweest. Viel wat tegen, ten opzichte van vorig jaar. In plaatsvervangende schaamte voor het overige publiek, dat grotendeels verder ging met ouwehoeren terwijl de gastspreker van de avond, Abdelkader Benali zijn verhaal deed. Achteraf sprak ik hem nog, en vroeg hem hoe hij daar mee omgaat. Hij zei me, dat hij sprak voor degene die wel luisterden, en degene die wat beters te doen hadden, dat moet je er maar bij nemen, niet op letten. Zo simpel, dus.
Vrijdag- Zelf een training bedacht, 2000-1600-1200-800 en 400m met 300m rust in een niet te hoog tempo, rond de 16,5 per uur. Omdat de volgende dag nogal heftig wordt!
Zaterdag- Van 9 tot 12 in het afhaalmagazijn gestaan van de bouwmaterialen op mijn werk. 's Middags voor de eerste maal naar de fotokunst (zo word het daar genoemd), van 13h30 tot 17h15. En daarna kon ik nog eens een duurloopje van 35km gaan uitvoeren. Daar had ik eerlijk gezegd niet zo heel veel zin meer in. Carla fietste gelukkig mee, en voorzien van een lading gelbagger en drank ben'k ermaar aan begonnen. Het eerste deel ging goed, daarna kwam het verval. Toch teveel hooi op d'n vork genomen, deze dag. Goed, ik heb 35km gelopen, maar het was al aardig donker toen we weer thuis kwamen. Resultaat viel niet tegen, 2h34 over de afstand, 2 minuten langer dan gepland. Blijft over; een gemiddelde van 13,6 per uur, 4'23'' per km. Blij dat de langste duurloop achter de rug is. Vanaf nu worden de afstanden korter, de trainingen wat sneller.
Zondag- Nog wat uitlopen van de duurloop, 9km in 40minuten.
Groen licht om aanstaande zondag 'Dwars door de Zwingeul' te gaan. De coach geeft toestemming. Ik weet alleen nog niet of ik daar tot het uiterste zal gaan. Ik krijg nu niet zo'n hele zware week, dus waarschijnlijk...

Diep triest

Ik heb al eens eerder geschreven over wat je in de polder aantreft aan illegaal gedumpt afval. Maar wat ik nu gevonden heb loopt de spuigaten uit, en is zeker geen afval. Wat een onmens moet je zijn om zo'n beestje aan zijn lot over te laten, je kan zien dat hij duidelijk voedsel tekort komt. Is nu opgehaald door de dierenambulance en krijgt hopelijk een goed leven. Het is een schitterend beestje.

Verkeerde volgorde

Drie halve marathons in 4 weken tijd, op voorhand had ik niet verwacht deze met nog een redelijk resultaat te lopen. Eigenlijk was ik niet van plan bij de drie wedstrijden alles te geven. Maar ja, als je d'r eenmaal staat. Toch klopt de volgorde van aankomsten niet helemaal, bij de eerste was ik vijfde, de tweede vierde, dus het zou mooi geweest zijn om in Vrouwenpolder derde te zijn geworden. Eerlijk gezegd vond ik mijn kansen om derde te worden best wel reëel, vooral het gedeelte over het strand ging mij zeer goed af. Maar toen we het strand af waren, bleken de gebroeders Vermeulen nog veel in hun vermogen te hebben. Hun heb ik niet ontdekt bij de inschrijvingen voor de Kustmarathon, dus met nog geen minuut achterstand op deze jongens mét mijn voorbereiding op het 3 oktober uitje...het kan beroerder. Miquel van Tongeren staat dan wel weer in de lijst, het kan niet allemaal meezitten. De nummers 1 en 2 op deze loop, die namen gewoon een loopje met de rest. Het dorp nog niet uit, en we wisten al dat we deze jongens bij de finish pas terug zouden zien. Het parcours was iets anders dan vorig jaar, en we liepen nog langs het Veerse meer voor een paar 100 meter, in plaats van de schitterende knollenweide op het eind van de ronde. Ook nog een paar parkeerwachters of zo, die verzuimden om ons de goede weg op te sturen. Ik had het geluk net achteraan te lopen, dus hoefde niet om te draaien toen deze wegwijzers hun fout inzagen. Ik kon gelijk het goede pad indraaien. Ook schitterend was op het eind van het 'luxe asfalt en wind in de rug-gedeelte'. Vlak voor we het strand opdraaiden was daar een drinkpost, tenminste, dat moest er voor doorgaan. Deze brave lieden waren er schijnbaar van overtuigd dat we wel even de tijd zouden nemen om op het gemak een bekertje water te laten opvullen om daarna nog even gezellig te blijven klessebessen. Nee mensen, het groepje waar ik deel van was, had toch de neiging om het parcours in een zo kort mogelijke tijd achter zich te laten, dus enigewelke vorm van oponthoud was in den boze. Dus vrolijk onze weg vervolgd, voor een kilometer of negen aan strand en misere. Die misere viel wel mee op het strand, het zand lag er wel kl.. bij, maar daar is het een strand voor. Verdere verzorgingposten draaiden gewoon wel goed, geen probleem. Kon goed kop doen op het strand, alleen vond ik het samenwerken wel een beetje stroef gaan. Oja, ieder deed zijn werk wel, maar er was niet echt een volgorde van overnemen, wel jammer. Toch is 9 kilometer strand een hele hap, en na een tijdje begon dat strand mij behoorlijk de strot uit te hangen. Blij dat ik van het strand mocht, alleen de resultaten hierna vielen wat tegen. Heel de bende viel uit elkaar, en ik was op het eind wel blij Wim van Sparrentak nog achter mij te kunnen houden. Uiteindelijk dus een 6de plaats i.p.v. een derde.
Onzin natuurlijk, ik ben zeer tevreden met het resultaat en ik was dan ook tweede bij de 40+. Tja, die Wim Padmos is wel een klasse appart, nog een jaar ouder dan mij en dan al die snotneuzen eruit lopen. Wat doe ik verkeerd? Had ik sneller gekund zonder die andere wedstrijden op voorhand? Ik denk het niet, ik geloof niet dat de vorige gelopen wedstrijden een negatieve invloed hebben gehad. Ik zal gerust wat trager geworden zijn met die lange duurlopen, hoewel ik dat ook nog altijd goed kan verwerken. En met 1h23 op de laatste halve ben ik toch sneller dan bij de vorige editie van deze loop. Goed, een ander parcours, maar het verschil is toch wel groot, vorig jaar 1h24'44''.
Voorlopig ben ik weer even verlost van wedstrijden. Ik heb wel een aanvraag ingediend om 'Dwars door de Zwingeul' te gaan, maar heb nog geen groen licht van m'n trainster gekregen.