Een rijtje bomen langs een saaie weg.

Niet veel mee te doen, maar met een beetje bewerking valt zelfs zoiets op te leuken. Alhoewel...het doet me een beetje denken aan een kaart met een grijze rand erom heen. Misschien een idee voor mijn nieuwe werk, want ik ben dóór naar het derde jaar kunstacademie. Wat vliegt de tijd...

De foto's zijn genomen in provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke, waar ik afgelopen maandag mijn 18km heb uitgevoerd. Ik dacht dat dit wel een éénmalige actie zou worden, want om kilometers te maken in een park zou wel eens een saaie bedoening kunnen worden. Dat blijkt anders te zijn, ik wist niet dat dit domein zo een uitgestrekt gebied bevatte. Ook dankzij paden met verschillende ondergronden kun je hier gemakkelijk heel wat kilometers afleggen. Hoewel het door de ontelbare bochten zo'n duurloop het allemaal net wat lastiger maakt om een constant tempo te lopen. Toch lijkt het me wel op deze manier een duurloop uit te voeren méér zoden aan de dijk zet, in ieder geval, ná die 18km voelde het wel aan dat ik méér arbeid had verricht dan dat ik gewoon langs de polderwegen met de blik op oneindig mijn kilometers zou maken.

Misrekening

Vrijdag 8 juli, jogging Zevergem, de Pinte. Heb ik me een week vergist. Ik heb nu al Retranchement gelopen en om enkele dagen daarna direct weer een wedstrijd te lopen? Oké, ik had een ATV op deze dag, maar het principe om niet zoveel wedstrijden meer te lopen komt in het gedrang. Maar het is wel zo dat ik deze wedstrijd traditioneel (mits blesurevrij) mee maak, en me inschrijf voor de 5k. Ik besluit toch te gaan, en zo sta ik vrijdag-avond om 20h aan de start van een met altijd groot deelnemersveld bestaande loop...en met een tegenstrijdig gevoel. Moet ik dit nu wel doen? Ik kan er ook een rustige loop van maken. Maar stel dat de winnaar van de 5k wint met een tijd die voor mij haalbaar is, dan heb ik spijt tot in het einde der dagen. Ik loop hier tenslotte al wat jaargangen deze 5k, maar nooit eens met de winst uitgelopen. Verder dan een tweede plaats zat er niet in, de meeste keren zelfs dát niet. Dus er dan maar invliegen. Met volgens Carla, die aan de kant stond, alweer eens met een hele slechte start van me. Ik liet me teveel insluiten, kon dan na een meter of 2-300 aansluiten bij de snelsten. Jongens van de 10km die een behoorlijk tempo aanhielden. En wel zo'n tempo waarvan ik dacht, dat ik deze avond naast de eerste plaats zou grijpen. Toch, met een eerste kilometer in 3'07'' blijkt het niet overdreven te gaan, ik heb wel eens sneller geopend. Nu moet ik wel zeggen dat in de eerste kilometer direct een kunstmatige helling zit verwerkt, een viaduct die de E17 oversluist. Daarna is deze ronde er één om snelheid te kunnen maken. Na twee kilometer moet ik twee lopers laten gaan, die gaan te hard. Derde kilometer, nog een loper waarvoor mijn tempo te laag is. Ik zie hem met lede ogen van me weglopen. We zijn met twee, maar deze jongen heeft nog nooit gehoord van tactisch lopen. In een lange linker bocht wijkt hij uit naar rechts, terwijl ik net schuin rechts achter hem loop. Ik zou bijna verplicht zijn ook die richting uit te gaan, maar ik ben me daar gek. Ik houd me even in, en ga links zo kort mogelijk de bocht door. Het is toch zo dat je in een wedstrijd vooruit moet kijken en dat je beter van bocht naar bocht kan lopen? Waarom extra meters maken? De vierde kilometer in ongeveer 13'30'' algelegd. Dat word geen geweldige tijd voor een 5k dus. Kan ik nou echt niet sneller? Ik heb het gevoel dat ik er alles uithaal wat er in zit, maar dat blijkt niet genoeg te zijn. Ik ben helaas niet sneller. De laatste kilometer kan ik nog goed uitbollen, met een eindtijd van 16'51'' kom ik eindelijk eens als eerste over de streep. Dat is mijn mooiste resultaat, en met een gemiddelde van 17,8 per uur en 3'22 per kilometer hoef ik ook niks te klagen. Natuurlijk, om dat dat nu direct een PR te noemen voor deze afstand vind ik de tijd niet straf genoeg. Wel leuk is dat de totale uitslag van deze 5k drie a-4tjes bevat...

uitslag 5km

Draaien en keren

Maar dat was mij niet onbekend, ten eerste omdat ik deze loop al eens eerder had uitgevoerd. En daarna kun je mij geheid op dit parcours vinden als ik weer eens een lange duurloop uitvoer daar in het uiterste westen van Zeeuws-Vlaanderen. Na wikken en wegen (want deze loop staat niet in mijn schema) besloot ik dan toch maar richting Retranchement te begeven. 'Misschien was het daar wel iets koeler van temperatuur, zo vlak aan zee', was mijn redenering. Toch wist ik wel beter, veel verkoeling is er niet op de liniewerken van deze voormalige nederzetting. Ik wou graag dat rondje lopen, hoe lastig het ook is om dáár te lopen. Héél veel bochten, die soms verdomd scherp afdraaien. Hellingen zijn er ook niet vreemd, als je regelmatig de linie op en af loopt is dat vanzelfsprekend. Schelpenpaden, goed als je een duurloop uitvoert. Een ramp om een wedstrijd te lopen. Het gevoel telkens weg te slippen bij het afzetten, doet je vlug beslissen de graskant op te zoeken om meer vastigheid te vinden. Drie rondjes waarbij ik bij het tweede rondje de gedachte al had, dat ik straks eindelijk voor de laatste keer dit pad nog eens moet lopen. Ik kan mezelf zo verblijden met dat soort gedachten!


Zwaar? Ja, als je zo dom bent om met Kris Derveaux mee te lopen die een enkel rondje liep in tegenstelling tot andere keren dat hij kiest voor de middenafstand, ja, dan kun je wel eens zwarte sneeuw ontwaren. Ik had al zoiets van 'wat loopt die toch hard, dat ga ik geen twee rondjes volhouden'. Was ook niet nodig, toen bleek dat Kris na één ronde richting finish ging. Toen moest ik even ademhappen, maar mijn voorsprong was daarmee gemaakt, met 12minuut en 15 seconden op de eerste ronde. De tweede ronde was met ruim 13 minuten een stuk slomer, ik had niet anders verwacht. Jammer dat ik niks meer sneller kon, ik had op voorhand al eens gecheckt wat mijn vorige tijd was in 2008. Maar om nu nog onder de 37'06'' te lopen, zou nogal straf zijn. Ook omdat de weersomstandigheden toen heel wat (hardloop)vriendelijker waren. Laatste ronde, wat meer gepuf en gesteun, vooral die lelijke hellingen waren kwade donders. Dan minstens proberen om in de 37 minuten te blijven, een race tegen de klok....en verloren. Met 38'12'' heb ik net een fractie onder de 17 per uur gelopen op een goed opgemeten parcours (ik hoop dan altijd dat het parcours iets langer zou zijn, maar ik kan meten wat ik wil, het blijft 10,8km). En het was best wel warm, had de hele dag gewerkt en die hele reis met de auto (wat ik trouwens óók voor mijn plezier deed) stond ik dus niet fris aan de start. Nee hoor, allemaal onzin. Ik ben heel tevreden met het resultaat en met een mooie voorsprong op Patrick, waarvan ik eigenlijk best wel verbaasd was hem hier te zien. Ik had niet gedacht dat hij zijn schoenen nog zou aantrekken voor zo'n lullige 10 en nog wat kilometerloop.
Daarmee zie je maar, die Zomerlopen daar in West zijn aantrekkelijk voor allerhande afstandlopers. Hoewel het bij mij waarschijnlijk bij deze ene zomerloop zal blijven, heb nog even geen plannen dan alleen maar trainen. Voor wat, weet ik zelf nog niet....

Niet te missen...

Al van verre afstand te zien, het bruutste heisgeweld op de wereld ooit gebouwd. En dat staat zomaar in Westdorpe

Rechts een detailfoto van links, en nou is zo'n telescoopkraan toch ook niet flauw van afmeting. Maar er blijft niet veel meer over dan een Dinky-Toy naast deze reus.