Kerstloop Breskens

Een Koewachtse afvaardiging zal aanwezig zijn op de Breskense kerstloop, waaronder de recordhouder van de Cadzandse halve marathon. Helaas ga ik de boel vanaf de zijlijn bekijken, waarschijnlijk (eigenlijk wel zeker) gewapend met een fotocamera. Het spijt me wel niet mee te doen, maar ik ken de zwaarte van het parcours. En dat ik een week geleden nauwelijks normaal kon wandelen, ga ik nu nog geen rare sprongen maken. Nog een week, en ik start weer op. Ik heb voorlopig geen plannen, ook geen halve marathon, geen Cadzand. Als ik weer eens een wedstrijd wil lopen, wil ik ook zeker weten er voor de volle 100% te kunnen geven. Dus ik hoop binnen zeer korte tijd weer te trainen, maar dat ligt ook wel een beetje aan de weersomstandigheden. Momenteel zijn het echt van die dagen om aan mijn nieuwe fotowebsite te werken, die zal binnenkort ook gelanceerd worden.

Saai rotweer

Nou, dat is duidelijk, de Stekense Kerstloop gaat niet door. Kon me ook niet voorstellen dat die door zou gaan, als ik de berg sneeuw hier buiten zie liggen. En er is nog meer van die vuiligheid op komst. Ik had niet meegedaan moest het wel plaats vinden. Sinds een week heb ik last van mijn rug, wat nu zich heeft verplaatst naar mijn heup aan de linkerzijde. Moeilijk lopen, laat staan hardlopen. Vermoedelijk heb ik dit opgelopen bij die halve marathon van verleden week. Het lopen over een schuin aangelegd pad ligt me niet, ik heb dáár al eens een slechte ervaring mee gehad. En nu zit ik met de gebakken peren. Maar ja, met dergelijke weersomstandigheden valt er wat mij betreft toch niet fatsoenlijk te lopen. Ik had min of meer voor mezelf beslist om het voorlopig het lopen op een laag pitje te zetten. Maar nu met die blesure kan ook de waakvlam uit. Ik heb de tijd, ik wil pas in april presteren op de 10 mijlen van Antwerpen. Daarnaast wil ik me ook gaan voorbereiden op de Pinksterwedstrijden in mei, maar dan moeten de temperaturen toch flink gestegen zijn. Dus...allemaal lange termijnwerk. Ik hoop wel op een wat beter jaar dan afgelopen jaar. De geslaagde wedstrijden kan ik op de vingers van één hand tellen, en als ik werkzaam zou zijn in een houtzagerij (en onvoorzichtig zou zijn), zou dit nog te doen zijn. De mooiste waren dan de halve van Cadzand (1h15'12''), en de 800 meter in Leiden (2'06''96). Nogal een groot afstandverschil, om zo achter elkaar te zetten staat wel mooi. Met die ouderdomsblesure die lang is blijven aanslepen ben ik tot nu toe ook niet meer terug in mijn oude vorm geraakt. Nog één ding wil ik wel proberen, en dat is toch die 800 meter.
Ik wil ook niet naïef zijn, haal ik mijn oude tijden niet meer, dan het zij zo...

Mysterie opgelost

Matthias Laureys is de naam van die zeer snelle loper van de aflossingmarathon. Bezoek maar eens zijn website.

Scheldorado training..

Een duurloop uitvoeren is nou niet mijn leukste liefhebberij, daarom probeer ik er af en toe iets leuks van te maken. Of ik loop aan de kust over de duinen, of ik gebruik een wedstrijd om daar mijn kilometers af te leggen. Zoals ik nu in Terneuzen heb gelopen, schema zei '20km in 1h27, 4'21'' per kilometer. Nu kan ik dat wel hier in de polder ook uitvoeren, maar waarom dan niet gelijk de gezelligheid van een wedstrijd combineren? Daarbij, ik zou dan ook als haas kunnen fungeren. Hoewel dit ook niet ideaal is voor de gehaasde, ik loop natuurlijk wel 'vlak'. Dus of het nou tegen- of meewind, helling op of helling af, ik blijf bij mijn 14 in 't uur. Er werd dus niet veelvuldig gebruik gemaakt van mijn gelopen tempo, de eerste die wel in mijn spoor liep was een loper op de midden afstand, Theo Roels. Helaas moest hij in de laatste kilometers mij laten gaan, ik weet nou eigenlijk niet of hij veel profijt heeft gehad door mij te volgen. Ondertussen waren er al andere lopers aangesloten, waarbij er één loper in staat was mij te volgen. Ditmaal ging het om Peter Rottier, motorcrosser en mountainbiker. Van oorsprong Zeeuws-Vlaming, tegenwoordig woonachtig in Kalken. Hij vroeg mij wat mijn plannen waren voor vandaag, ik had dus iets meer dan anderhalf uur te lopen over de gehele 21km (als de ronde afstand klopt). Peter zou graag eens onder de 1h30 lopen, hoewel hij niet veel aan hardlopen doet, zoals hij zelf mij vertelde. Tja, wat doe ik dan, halve zachte als ik ben, dan moest mijn schema er maar aan geloven. 'Als je mij kunt blijven volgen, beloof ik je dat ik je onder de 1h30 laat lopen', daarbij al een kleine tempoverhoging creëerend. Op dat moment liepen we net op het slechtste stuk, met het gezicht vol in de wind. Nou moest ik ook al er op letten dat Peter mij kon volgen, maar had al snel in de gaten dat hij wel heel gemakkelijk liep, en ook nog heel gemakkelijk bijna een gesprek met mij begon. Hij wou graag weten wat ik normaal op een halve marathon loop, en hoe mijn naam was. Bij het noemen van mijn naam wist hij genoeg, hij had me regelmatig in de krant gelezen. Ik ben beroemd!! Och, als mountainbiker kon het niet missen dat hij ook mijn broer Rik kent, natuurlijk! Dat kent mekaar allemaal.
Goed, ondertussen gezellig keuvelend, had ik mijn tempo weer wat opgevoerd. Vanzelfsprekend, zolang er nog zo te gemakkelijk gepraat kan worden, gaat het nog niet snel genoeg. Uiteindelijk werd het wat stiller, vond ik ook niet zo erg, ik ben nou niet zo'n prater. Onderwijl ontdekte ik ook dat het wel heel prettig is om zo een wedstrijd te lopen, ik zag nou nog eens iets van de omgeving, alhoewel ik ook tijdens een wedstrijd al vlug afgeleid ben en nog eens wil rondzien.
Omdat er twee rondjes gelopen werden voor de halve marathon, konden we zien tijdens de passage van de finish of we op schema lagen. Daarnaast had ik ook de beschikking van mijn footpod om de gelopen kilometers bij te houden, maar bij het passeren van de klok stond deze in de 43 minuten. Dus we lagen ruim op schema. Ik had ook gekozen om meewind een hoger tempo aan te houden, zodat we de laatste kilometers tegenwind iets meer mochten verliezen. Toch gingen de kilometers tegen de wind in deze tweede ronde in een hoger tempo dan we liepen in de eerste ronde. Met 14,2 km per uur langs de zeedijk was dit een mooi tempo, en Peter bleef volgen! Zelf was ik toch ook wel blij uiteindelijk de laatste kilometer met meewind te kunnen uitvoeren, nog even alles soepel loslopen in een hoog tempo. Bij Peter zat de sleet er nu wel goed in, zoals hij zelf nog kon uitbrengen. 'Niet zeuren, je kunt nog praten, dus kun je ook nog versnellen. Nog eventjes alles geven voor een mooie tijd, ruim onder je richttijd moet toch kunnen?' En dat het nog goed ging, gefinished in 1h26'49'', waarvoor hij me dankbaar was. Nou jongen, dacht ik bij mezelf, als je je richt op hardlopen, dan zou je nog betere prestaties kunnen leveren. 'De volgende keer onder de 1h20?', stelde ik voor. Dat was nog te hoog gegrepen.
Daarmee was de kous nog niet af, mijn aanwezigheid had blijkbaar nog voor verwarring gezorgd bij de koplopers van de halve marathon. Voornamelijk bij Pieter Ackerman. Pieter loopt ongeveer mijn tempo, ik net iets sneller. Pieter had al gezien dat ik me ook had ingeschreven voor de halve, maar wist niet dat ik dit in mijn trainingtempo ging uitvoeren. Daarom was hij niet al te snel gestart, en wachtte mij op om zo samen verder te lopen. Maar daarbij was er al één loper, Peter de Peter, ondertussen al gevlogen. Na de eerste ronde te hebben afgelegd, met mijn uitblijven, uiteraard, begon Pieter dan toch maar eens aan de inhaalrace om nog te gaan voor de eerste plaats. Helaas voor hem, op 19 seconden na, kostte hem zijn fout mij op te wachten hem de eerste plaats. Natuurlijk vond ik dat schitterend toen Pieter mij dit verhaal vertelde achteraf in de met chloordampen gevulde cafetaria van zwemparadijs Scheldorado. Tenslotte was hij één van de twee die mij verrast hadden in de laatste meters van de JuulvdWalleloop in Kieldrecht. Dit was dan mijn wraak, en ik heb er eigenlijk geeneens mijn best voor moeten doen.
Een leuke 'wedstrijd' gelopen, die ik misschien wel had kunnen winnen. Maar trots op mezelf dat ik de verleiding heb kunnen weerstaan, want de Kerstloop in Stekene een week later staat wel in mijn agenda om voluit te willen gaan...

Ondanks de kou..

...fotograferen blijf ik doen...

Deze keer een panorama uit 4 verschillende opnamen

klik op foto voor volledig beeld

Wordt het toch nog leuk...

Heb net een uurtje rustig uitgelopen en met tegenzin gestart. Het weer is nou niet om te zeggen erg uitnodigend om in de polders te gaan vertoeven. Nou, het viel me nogal mee. Om te zeggen dat ik eigenlijk erg prettig gelopen heb zonder te letten op mijn tempo. Ik had gewoon een uur te lopen volgens het schema. Uiteindelijk wel wat te snel gelopen, 13,2km afgelegd, maar als ik dit ontspannen kan doen en onderweg elke vogel heb voorbij zien komen, dan maar liever zo. De laatste dagen gingen mijn interesse weer richting loopband, maar als ik dan zo weer eens door de polder loop....
Ik had wat meer spierpijn verwacht na die 10,4km die ik gisteren tijdens de aflossingmarathon had gelopen. Echt sneeuwvrij kon ik het alternatieve parcours nou niet noemen. Een saaiere ronde dan gewoonlijk, maar misschien een wat snellere ronde. Wat er verder gebeurde kan ik niet verklaren bij me zelf. Waarom liep ik nou wel opeens 17,2km in 't uur gemiddeld op deze glibberwedstrijd? Ik ga er in ieder geval van uit dat de afstand klopt, zo moeilijk kon het niet zijn om de meters uit te zetten. Voor me zelf ben ik zeer tevreden.

Maar in deze wedstrijd gaat het nou niet om het individuele succes, was dat de reden om wat extra te geven misschien? Nadat Niek den Exter met een geweldige opening als eerste terugkeerde moesten we proberen deze voorsprong vast te houden. Als tweede loper ging Benjamin Gerrits zijn twee rondjes lopen. Alleen had Benjamin de pech tegen een wel heel erg ontketende Belg te lopen. Net als Benjamin liep deze man ook twee ronden achter elkaar. Maar deze man liep de eerste ronde in 17'12'' en zijn tweede ronde in 17'29''!!! Ter vergelijking, Niek den Exter liep zijn rondje in 17'34'' en Marcel Mangnus 17'32''. Ik wil maar zeggen, deze twee zijn toch ook geen flauw bier, maar een man als deze Belg waarvan ik helaas zijn naam niet weet zal waarschijnlijk zich wel in de subtop vertoeven. Nadat Benjamin was binnen gekomen kon ik aan de bak met mijn twee rondjes. De achterstand was op dat moment nog niet al te groot en na een kilometer of twee kon ik me op de eerste plaats gaan begeven. De voorrijdende fietser was even de kluts kwijt en kwam even informeren of ik het was die nu op kop liep. Zover als ik me kon oriënteren over het overige deelnemersveld dacht ik wel dat dat het geval moest zijn. Tja, we waren tenslotte al volop bezig met het dubbelen van deelnemers, dus zie door de bomen het bos dan nog maar. Lastig was het soms ook om dan lopers te passeren, soms werd er wel rekening mee gehouden dat dit gebeurde, maar meestal moest ik toch manoeuvres maken om mijn tempo vast te houden. Het fietspad waar we liepen was al smal, en dan met die sneeuw erbij wil iedereen zo gunstig mogelijk lopen. Kwam nog bij dat er op hetzelfde pad ook gekeerd moest worden, dus af en toe was het gezellig druk met door- en terugkerend volk. Tel daarbij de opentoegankelijkheid van dit pad, dus met extra fietsers hierbij zorgden voor nog meer spektakel. Uiteindelijk kon ik afsluiten met mijn eerste ronde in 18 minuten en de tweede in 18 minuten en 19 seconden. Marcel nam over met bovengenoemd resultaat, dus zeer sterk gelopen en onze voorsprong verder uitbouwend. Daarna was het de beurt van Nitin Klapwijk 19'30'' en afsluitend Niek Wieland met 19'15''. We hadden de voorsprong uitgebouwd om met een verschil van 16'50'' op het tweede team als eerste te finishen. Eindtijd 2h28'06''.
Normaal gesproken is er elk jaar een zeer snel team uit Gent die traditioneel met de eerste plaats gaat lopen, maar ze lieten dit jaar verstek gaan. Maar goed, wie er niet is, dat telt niet mee. We hebben eindelijk eens gewonnen en dat is toch ook een lekker gevoel, ondanks dat er mensen zijn die beamen dat het plezier aan het lopen ondergeschikt is aan de drang een overwinning te behalen.