zaterdag 30 april 2011
zaterdag 23 april 2011
Frisse wind
...en dat geldt niet voor het huidige weer, maar voor de nieuwe layout. Ik had genoeg van dat drukke blauwe en vond het tijd voor iets rustigers. Mij bevalt het wel, het leest prettiger vind ik. Affijn, ik hoor het wel...
zondag 17 april 2011
Antwerp 10 Miles
Net onder de 57 minuten gelopen, de officiele uitslag komt morgenavond op internet. Dus zover weet ik nog niet veel. Mijn doel bij de eerste 50 te finishen lijkt mij wel geslaagd, maar dit ook onder voorbehoud. Als ik meer gegevens heb, maak ik dit verhaal verder af. Ik heb het nu even gehad, hoewel ik nog vrij fit de streep heb bereikt
Dus...officieel heb ik dan 57 minuten gelopen op de 10 miles. Dat had ik op voorhand eerlijk gezegd niet voorzien. Omdat de weersomstandigheden er niet voor waren eventueel mijn PR aan diggelen te lopen, had ik mijn plannen drastisch bijgesteld. Ik zou graag bij de eerste 50 eindigen, en als dat plan te ambitieus ingesteld zou zijn, zal ik me tevreden stellen door binnen het uur de finish aan te doen. Vorig jaar was ik onderweg gestopt, het zal nu niet waar zijn.
Warm, natuurlijk was het weer warm. De ervaring had al geleerd dat het in de stad Antwerpen de temperatuur nog hoger zou uitpakken. Neem nog erbij, de beide tunnels die ook niet erg koel aandoen, dan gaat het weer een fikse race worden. Aangezien de start gepland was om 15h30 komt er dan nog bij dat het wel op het warmste moment van de dag gelopen moest worden. Maar nu genoeg geklaagd, ik was blij met dit mooie weer. Het beloofde weer veel publiek langs de route, en dat loopt toch een heel stuk prettiger. Het was dan ook al enorm druk bij de start op de linkeroever, deelnemers aan verschillende lopen en publiek, een echte kermis. Dankzij mijn lage startnummer maakte ik mij geen zorgen over mijn startpositie, ik kon in beweging blijven tot kort voor de start. Ik had me voorgenomen rustig te starten, en 3'20'' voor de eerste kilometer vond ik toch vrij beschaafd. Na deze kilometer kon ik het mezelf wat gemakkelijker maken en een aangenaam tempo aannemen. dat werpt eigenlijk direct zijn vruchten af, er zijn altijd lopers die zich de eerste 5km zichzelf gruwelijk tegenkomen. Ik was al begonnen aan een inhaalrace. Vooral bij de Kennedytunnel, de afdaling, oké, die was nog niet spektakulair. Ik werd niet ingehaald, ik ging niemand voorbij. Het was toen de beklimming begon dat ik me kon meten met andere deelnemers. De ene na de andere werd gepasseerd, ik begon van loper tot loper te lopen. Nadat dit was gepasseerd was ik aan de kaaien beland, een lange, rechte weg met relatief weinig lopers. Ik liep nu tegenwind, althans, de weinige wind die er was had ik tegen me. En dan alleen te lopen! Maar wat enorm veel publiek aan deze weg, je zou er verlegen van worden. Ik kon de gedachte niet onderdrukken dat het een vreemde gewaarwording is om hier solo door te lopen terwijl er meer dan 14000 deelnemers aan de start stonden. Op dat moment voelde ik me echt bevoorrecht dat ik in staat ben op deze manier een wedstrijd mag, en kan lopen! Hoewel mijn tempo vrij hoog lag op dat moment, had ik al besloten dat ik zeker moet doorgaan het hardlopen op dit niveau zolang mogelijk te behouden. Zolang ik dit nog kan, zal ik hiervoor trainen.
Ondertussen was ik het passeren van lopers nog niet afgeleerd, hoewel ik wel in de gaten kreeg aan het publiek dat de eerste vrouw niet ver achter mij aan een opmars bezig was. Dit was olie op het vuur en ik wou graag voorkomen dat ze mij zou passeren. Helaas, bij het ingaan van de konijnenpijp kwam ze mij voorbij. En dat is nu net mij zwakste moment. Om één of andere reden krijg ik het maar niet voor mekaar om in een afdaling mijn tempo drastisch op te schroeven. Lijdzaam moest ik toezien dat ze zich langzaam van mij verwijderde. Aan de begeleidende politie op de ATB kon ik nog mijn verwondering kenbaar maken. 'Ruim 18,5 per uur', vertelde hij me tijdens de afdaling. Och, ik kon tenminste nog praten, dus ik voelde me nog goed. Misschien, straks als we weer naar boven gaan. Inderdaad, toen het weer helling op ging kon ik wat schade achterhalen, maar was ik te laat om het verlies nog goed te maken. Ik heb hier ook maar één loper ingehaald, simpel omdat er niet méér waren. Eindelijk de tunnel uit en dan is het verassend genoeg nog een heel eind naar de finish. Dit is elk jaar weer een struikelblok waar ik me altijd aan stoot, ik leer het nooit. Maar uiteindelijk de verlossing, net binnen de 57 minuten (57 minuten precies volgens de uitslag, ik had enkele seconden sneller geklokt). Maar zeer tevreden en ach ja, geen PR. Maar dat stond ook op dit parcours, en dat was gelopen in betere omstandigheden. Dus dat ik nu, enkele jaren verder (dus ouder) nauwelijks een halve minuut langzamer ben, nou daar doe ik het wel voor. Ik pin me ook niet vast om nog PR's te lopen, als dat gebeurt is dat een leuke bijkomstigheid. Wat ik leuker vond, is dat ik in de laatste kilometers atleten ben gepasseerd waarvan ik mezelf bij de start geen schijn van kans had gegeven. Ogenschijnlijk zagen deze jongens er razendsnel uit, maar niet snel genoeg voor deze 'ouwe' met z'n 39ste plaats overall.
En dat doet deugd!!!!
Dus...officieel heb ik dan 57 minuten gelopen op de 10 miles. Dat had ik op voorhand eerlijk gezegd niet voorzien. Omdat de weersomstandigheden er niet voor waren eventueel mijn PR aan diggelen te lopen, had ik mijn plannen drastisch bijgesteld. Ik zou graag bij de eerste 50 eindigen, en als dat plan te ambitieus ingesteld zou zijn, zal ik me tevreden stellen door binnen het uur de finish aan te doen. Vorig jaar was ik onderweg gestopt, het zal nu niet waar zijn.
Warm, natuurlijk was het weer warm. De ervaring had al geleerd dat het in de stad Antwerpen de temperatuur nog hoger zou uitpakken. Neem nog erbij, de beide tunnels die ook niet erg koel aandoen, dan gaat het weer een fikse race worden. Aangezien de start gepland was om 15h30 komt er dan nog bij dat het wel op het warmste moment van de dag gelopen moest worden. Maar nu genoeg geklaagd, ik was blij met dit mooie weer. Het beloofde weer veel publiek langs de route, en dat loopt toch een heel stuk prettiger. Het was dan ook al enorm druk bij de start op de linkeroever, deelnemers aan verschillende lopen en publiek, een echte kermis. Dankzij mijn lage startnummer maakte ik mij geen zorgen over mijn startpositie, ik kon in beweging blijven tot kort voor de start. Ik had me voorgenomen rustig te starten, en 3'20'' voor de eerste kilometer vond ik toch vrij beschaafd. Na deze kilometer kon ik het mezelf wat gemakkelijker maken en een aangenaam tempo aannemen. dat werpt eigenlijk direct zijn vruchten af, er zijn altijd lopers die zich de eerste 5km zichzelf gruwelijk tegenkomen. Ik was al begonnen aan een inhaalrace. Vooral bij de Kennedytunnel, de afdaling, oké, die was nog niet spektakulair. Ik werd niet ingehaald, ik ging niemand voorbij. Het was toen de beklimming begon dat ik me kon meten met andere deelnemers. De ene na de andere werd gepasseerd, ik begon van loper tot loper te lopen. Nadat dit was gepasseerd was ik aan de kaaien beland, een lange, rechte weg met relatief weinig lopers. Ik liep nu tegenwind, althans, de weinige wind die er was had ik tegen me. En dan alleen te lopen! Maar wat enorm veel publiek aan deze weg, je zou er verlegen van worden. Ik kon de gedachte niet onderdrukken dat het een vreemde gewaarwording is om hier solo door te lopen terwijl er meer dan 14000 deelnemers aan de start stonden. Op dat moment voelde ik me echt bevoorrecht dat ik in staat ben op deze manier een wedstrijd mag, en kan lopen! Hoewel mijn tempo vrij hoog lag op dat moment, had ik al besloten dat ik zeker moet doorgaan het hardlopen op dit niveau zolang mogelijk te behouden. Zolang ik dit nog kan, zal ik hiervoor trainen.
Ondertussen was ik het passeren van lopers nog niet afgeleerd, hoewel ik wel in de gaten kreeg aan het publiek dat de eerste vrouw niet ver achter mij aan een opmars bezig was. Dit was olie op het vuur en ik wou graag voorkomen dat ze mij zou passeren. Helaas, bij het ingaan van de konijnenpijp kwam ze mij voorbij. En dat is nu net mij zwakste moment. Om één of andere reden krijg ik het maar niet voor mekaar om in een afdaling mijn tempo drastisch op te schroeven. Lijdzaam moest ik toezien dat ze zich langzaam van mij verwijderde. Aan de begeleidende politie op de ATB kon ik nog mijn verwondering kenbaar maken. 'Ruim 18,5 per uur', vertelde hij me tijdens de afdaling. Och, ik kon tenminste nog praten, dus ik voelde me nog goed. Misschien, straks als we weer naar boven gaan. Inderdaad, toen het weer helling op ging kon ik wat schade achterhalen, maar was ik te laat om het verlies nog goed te maken. Ik heb hier ook maar één loper ingehaald, simpel omdat er niet méér waren. Eindelijk de tunnel uit en dan is het verassend genoeg nog een heel eind naar de finish. Dit is elk jaar weer een struikelblok waar ik me altijd aan stoot, ik leer het nooit. Maar uiteindelijk de verlossing, net binnen de 57 minuten (57 minuten precies volgens de uitslag, ik had enkele seconden sneller geklokt). Maar zeer tevreden en ach ja, geen PR. Maar dat stond ook op dit parcours, en dat was gelopen in betere omstandigheden. Dus dat ik nu, enkele jaren verder (dus ouder) nauwelijks een halve minuut langzamer ben, nou daar doe ik het wel voor. Ik pin me ook niet vast om nog PR's te lopen, als dat gebeurt is dat een leuke bijkomstigheid. Wat ik leuker vond, is dat ik in de laatste kilometers atleten ben gepasseerd waarvan ik mezelf bij de start geen schijn van kans had gegeven. Ogenschijnlijk zagen deze jongens er razendsnel uit, maar niet snel genoeg voor deze 'ouwe' met z'n 39ste plaats overall.
En dat doet deugd!!!!
zondag 10 april 2011
Westdorpe, mooi weer, een leuke route, zal ook wel betwist worden, (de weg langs het kanaal!), en dus niet van plan voor de winst te gaan stond ik aan de start om 14,5km te lopen. Als ik niet al te hard mijn best moest doen om alsnog te kunnen winnen zal ik het niet laten, maar was niet van plan tot het uiterste te gaan. Eigenlijk stond er dan ook een duurloop van 18km in een tempo van 15 per uur op het programma, maar och, deze wedstrijd niet te hard lopen en een er een paar km bijlappen dan kom ik al een eind. Een relatief rustige start van mezelf, en op het eerste rechte stuk in de polder toch even polsen bij de lopers die vóór me liepen voor welke afstand ze gingen. Een tussensprint dus om gelijk wakker geschud te worden, wel fijn eigenlijk. Niemand die net zo ver liep, dus ik liet me terug afzakken. Bij een splitsing, de korte afstand ging links, richting Sas van Gent-brug, midden en lang rechtsaf, richting Axelse vlakte. Rechtdoor, niet aan de raden, het 12 meter diepe Gent- Terneuzen kanaal. Het was nu tegenwind lopen, en we waren met drie. Ik liep lekker, ontspannen en had niet het idee voluit te moeten gaan. Bij de splitsing voor de midden en lange afstand zouden we met twee overblijven, en dan maar eens kijken hoe en wat er zou gebeuren. Ik had tenslotte nog wat over, dus er zouden geen problemen mogen zijn voor mij. Na zo'n 6km te hebben gelopen kwam er een lichte helling om de langste dijk van Zeeuws-Vlaanderen op te lopen, de Graafjansdijk. En aha...daar bespeurde ik de eerste haarscheurtjes in het fysieke vermogen van mijn medevluchter, liet een klein gat vallen, tesamen met enig verbaal gekreun en gesteun. Eventjes minder, ik had geen behoefte om nu al alleen te lopen. Het parcours werd nu ook wat lastiger, en het zou me lichtelijk verbazen als Alexander (Vanbekbergen, geboren 1966!) nog gemakkelijk zou volgen. Nou, dat was wel het geval, ook toen we weer richting kanaal liepen liet ik Alexander zowat het tempo bepalen en ik voelde me daar wel goed bij. Langs het kanaal, door vele lopers de meest verfoeide route uit deze loop. Ik loop daar wel lekker, zo een paar kilometer gewoon op automatische piloot, de wind in de rug, de fel brandende zon op het zwarte asfalt, de afleiding van enorme zeeschepen die hier passeren (nu natuurlijk niet, die komen alleen maar als je haast hebt en dan een half uur voor die kl...brug kan staan wachten, grrr..). Tempo ging hier omhoog, en nog altijd zij aan zij richting de finish. We draaiden de Graafjansdijk weer op, alwaar de geplaveide infrastructuur in abominabele staat verkeerd. Eén keer niet goed opletten, en je ligt op je snuffert! Nog geen verval van Alexander, dus ik laat dit op een sprint aankomen. Die kwam er ook, en omdat ik het parcours ken, kon ik die aanzetten op het moment dat de finish nog net niet te zien is, maar na deze laatste bocht op slechts een goeie 150 meter te bereiken is. Niet gedaan, ik heb gewacht totdat ook Alexander er zich van bewust was dat er dán gesprint moest worden, goed van mij, hé. Ik zal d'r wel niet van in d'n hemel komen, maar alez... Sprint, ik had 'm ingezet, kijk even achter me, Alexander gaat ook. Oké dan, tandje erbij....jaja, de ruimte word aanzienlijk en ik ga door...20meter...30meter...een klassieke grap van speaker Fred Rabout enige meters vóór de streep waar ik weer intrap en waarbij ik verschrikt achterom kijk...onnodig, de winst is aanzienlijk...en ik win in 51'26'' over de werkelijke 14'5km. Geen supertijd voor de kilometers die gelopen zijn, maar dat was dan ook niet de bedoeling....
Alhoewel, heb ik wel zo gemakkelijk gelopen, zelf kon ik eigenlijk niet geloven dat de afstand ook werkelijk deze afstand was, want voor mijn gevoel heb ik het niet cadeau gekregen. Sterker nog, bovenstaande verhaal doet vermoeden dat ik de loop met beide handen in mijn zakken heb gelopen, maar niks is minder waar (op de eerste kilometers na). Ik was al geeneens meer zo zeker van de overwinning. daarom hoopte ik ook dat het meer naar de 15km zou zijn, maar nee dus. Mijn tempo was 16,9 per uur, en niet sneller. Een tegenvaller, ook omdat ik enige weken geleden Alexander op 1'40 heb gelopen in Terneuzen op de Dowloop. Ik ga het vanaf nu tot aan de Antwerpse 10 mijl rust houden, al wat ik nu nog doe gaat alleen maar verkeerd uitpakken, ben'k bang. Ik zal nog wat lopen, geen intervallen meer, gewoon wat in beweging blijven en zorgen dat ik superfit volgende week aan de start sta. Dat ben en voel ik me verplicht aan de organisatie van deze megaloop, ik heb tenslotte wel startnummer 29 toegewezen gekregen.
Alhoewel, heb ik wel zo gemakkelijk gelopen, zelf kon ik eigenlijk niet geloven dat de afstand ook werkelijk deze afstand was, want voor mijn gevoel heb ik het niet cadeau gekregen. Sterker nog, bovenstaande verhaal doet vermoeden dat ik de loop met beide handen in mijn zakken heb gelopen, maar niks is minder waar (op de eerste kilometers na). Ik was al geeneens meer zo zeker van de overwinning. daarom hoopte ik ook dat het meer naar de 15km zou zijn, maar nee dus. Mijn tempo was 16,9 per uur, en niet sneller. Een tegenvaller, ook omdat ik enige weken geleden Alexander op 1'40 heb gelopen in Terneuzen op de Dowloop. Ik ga het vanaf nu tot aan de Antwerpse 10 mijl rust houden, al wat ik nu nog doe gaat alleen maar verkeerd uitpakken, ben'k bang. Ik zal nog wat lopen, geen intervallen meer, gewoon wat in beweging blijven en zorgen dat ik superfit volgende week aan de start sta. Dat ben en voel ik me verplicht aan de organisatie van deze megaloop, ik heb tenslotte wel startnummer 29 toegewezen gekregen.
maandag 4 april 2011
zaterdag 2 april 2011
Hoi...zomer!!!
Ooooh, wat was ik blij met de voorspellingen van het weer. Net wat ik nodig vond, de voor dit jaargetijde extreme temperaturen kwamen goed uit in voorbereiding voor de 'altijd abnormale hoge temperatuurwaarden' tijdens de Antwerpse 10 mijlen. En ooooooh, wat heb ik deze omstandigheden verwenst, tot op het bod, tijdens mijn dagtrip op de langste afstand van de Cornboysloop aldaar te Sas van Gent. Sas van Gent was alrap bij mij omgedoopt als zijnde 'Sas van Ellende'. Goed, ik heb gewonnen, in een miserabele tijd, omdat er bij mij op het gegeven moment na te vele kilometers tegenwind de klad er behoorlijk in zat. Komt ook wel dat ik veelstesnel was gestart, ik wou natuurlijk niet onderdoen voor mijn medevluchters, we waren met drie. Achteraf vonden we alledrie dat dit veel te snel ging. Nu weet ik alleen niet precies met wie ik samen liep, Jan Gowie in ieder geval. Maar of Peter de Petter hier nog bij was of Kris Cornelis mee ging moet ik schaamtevol bekennen hier niet zeker van te zijn. Ik krijg nog wel uitsluitsel, ga ik van uit. Het was dus warm, zeer warm, en met veel wind wat dus de uitdroging zeker bevorderde. En dat in de open polders van Sas viel dit als een deken over je heen. Ik had al snel de mening deze loop niet uit te lopen, ik had het moeilijk. Maar om terug naar de start te geraken was er maar één manier, en dat is lopend. Dus waarom dan niet zo snel mogelijk richting finish begeven waar er vast en zeker een Trappist of wat al lonkten. Dus de enige drijfveer om snel te blijven lopen was gezet! Nu nog uitvoeren. Duidelijk werd wel dat deze temperaturen van meer dan 20 graden nog een behoorlijke gewenning moeten opleveren, ik was er nog niet aan toe. Maar wie wel? Iedereen kwam eigenlijk volledig afgedroogd over de streep. Ik zelf zag zwarte sneeuw om in ieder geval nog onder de 55 minuten 15,2km te volbrengen. Ja, 12 seconden minder had ik nodig, met 54'48'' op deze afstand word ik niet vrolijk van. Mijn gemiddelde dus, daar wil ik het helemaal niet over hebben. Maar goed, ik heb gevraagd om dit weer en heb het gekregen ook. Ik hoop nu eigenlijk wel dat het over twee weken het weer ons wat milder gezind is, want een gedachte die ik allang niet meer tijdens een wedstrijd door mijn hoofd spookte, drong zich vanuit mijn onderbewust zijn overduidelijk naar de voorgrond; ..waar ben ik in Godsnaam mee bezig!!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)