3de Kerstdagloop

Omdat deze wedstrijd altijd al is gehouden op de zgn derde kerstdag was het voor mij altijd wel een probleem hier aan mee te doen. Ik heb geen vakantie in deze periode, dus meerdere malen viel deze dag op een werkdag. Of anders was er wel de oudejaarsloop in Axel die in de weg zat. Maar deze loop valt nu werkelijk op oudjaarsdag, en dan moet ik ook werken. En met de afgelaste Stekense loop, had ik nu veel zin om in Breskens van start te gaan. Ik had al veel gehoord over de loop, en dat de omloop moordend zwaar is. Ik was benieuwd wat er kwam. Ik kon al raden dat er natuurlijk strand en duinen te verwachten waren om door en over te hollen. Maar verder zou het een verrassing worden. Met in de ochtend zeer slecht weer en met slechte voorspellingen voor in de middag toch op weg naar Breskens. Carla voor de middenafstand en ik zelf voor de langste route. We waren ruim op tijd aanwezig, het aantal deelnemers was nog niet al te groot. Het bleef bij een kleinschalige wedstrijd, en achteraf is dat maar goed ook, ik leg zo wel uit waarom...
Na een fikse, langdurige bui zijn we om kwart over twee gestart. Het weer zag er een stuk vriendelijker uit, en zelfs de zon kwam veelvuldig te voorschijn. Er stond wel een stevige wind, waar we direct mee te maken kregen. Het eerste deel ging dan nog over asfalt, maar op het eind was het wel klimmen om de duinen over te steken. En met die harde wind was dit ook al pittig. Hoewel ik helemaal niet wist wat er te verwachten was, qua parcours, startte ik toch maar in een hoog tempo. Maar toen ik in de gaten kreeg dat de rest iets achter bleef, was ik niet helemaal gerust met hetgene waar ik mee bezig was. Die andere jongens kennen tenslotte de ronde, dus ik vreesde dat ik mezelf onderweg helemaal ging tegenkomen. Toch dacht ik er nog niet over wat gas terug te nemen, het ging lekker, ongeacht de genuttigde voorraad alcohol in verschillende samenstellingen die ik de laatste dagen tot mij genomen had, zoals daar zijn, witte en rode wijn, rosé, Riccard, whisky, Trappist en wat nog meer...
Na het asfalt, ja hoor, het feest kon beginnen, een heel end opgespoten, rul zandstrand zoals op de foto is te zien. Daarna de duinen in, een schelpenpad dat op en neer gaat. Dan eindelijk een heel stuk vlakke pad langs de Panoramaweg, om daarna weer de duinen in te duiken en via zeer kronkelige, op en neer gaande, jagerspaadjes de route te vervolgen. Dan weer een stuk asfalt, om weer op adem te komen, maar dan kwam die harde tegenwind weer tevoorschijn. En voordat je weer een beetje bekomen was van het gekronkel door de duinen, werd je weer over dergelijke paden gestuurd die, als het even kon, nog smaller en steiler waren dan voorgaande....
Zelfs nog een stukje zompig moeras voordat de eerste ronde was voltooid. En dan waren er nog twee. Ondertussen had ik al niet meer in de gaten hoever de concurrentie achter mij was, ik wou het ook niet weten. Ik wist nu wel hoe het rondje in elkaar zat, en hoewel ik werd begeleid door een fietser voor mij, zou het geen enkel probleem zijn de route zelf te vinden. Alles was goed bewijzerd en aangegeven. De tweede ronde, nog geen probleem. Het strand nam ik nu wel rustiger, omdat het zand er nu wel heel wat slechter bij lag. Heel de meute was hier natuurlijk al over gekuierd. En ik begon me ook af te vragen hoe dat moet als ik in de laatste ronde in de duinen wat achterblijvers zal willen passeren? Als het al zou gebeuren, want het waren 1,2 of 3 rondjes, dus misschien haalde ik niemand in. Daarom goed dat deze wedstrijd kleinschalig is, want dit parcours is niet geschikt voor een grote groep hardlopers. Toch heb ik nog lopers ingehaald, maar deze hebben mij heel netjes vrij baan gegeven. Alhoewel ik nog altijd niet wist of mijn positie veilig was gesteld, maakte ik mij daar geen zorgen over. Ook in de laatste ronde kon ik nog mijn tempo redelijk hard maken, dus die eerste plaats zat wel goed. En dan kon ik na 12900 meter in 48'10'' minuten ook afgevlagd worden als winnaar van de langste afstand. Wat een prachtige, leuke wedstrijd, over een schitterend parcours in een fantastische omgeving! En ik ben zeker geen crosser, hoewel deze wedstrijd eerder een cross benaderde dan een wegwedstrijd, ik heb er geweldig van genoten (hoe anders, als je een wedstrijd wint!). Ik was nu wel benieuwd wie er achter mij als tweede zou finishen en hoe groot het verschil zou zijn. Enigzins verrast dat dit Sjaak was, hij zei al voor de start dat hij niet te gek zou doen. Maar dan als tweede over de streep te komen, en dan gewoon nog een extra rondje te lopen? Had misschien nog een mooie strijd geweest als Sjaak vanaf het begin erin was gevlogen? En had ik het dan moeten afleggen? Zal voor de volgende keer zijn, maar dan is deze wedstrijd weer op een werkdag. En dan moet ik....

Alvast de foto's van de schitterende omloop, zwaar, maar heel mooi. De belevenissen volgen...

<

Zoals belooft, Marcel, hier enkele foto's die we in opdracht moeten maken. Daarbij gaat het erom opnamen te maken die een bepaald beeld weergeven, waarbij gebruik word gemaakt van b.v hard licht en schaduw, diepte, beweging, textuur, ritme enzovoort... Daarbij blijft ook wel belangrijk om een mooi beeld te creëren. Tot nu toe gaat het me redelijk af, maar als ik zie wat de volgende jaren te verwachten staat...
Alles van kleur naar zwart-wit brengen is ook nieuw voor me, daarbij kun je ook ver gaan met de vele grijstinten die hierbij tevoorschijn komen. Photoshop is een programma dat onmisbaar is bij dit werk. En geloof me, daar kun je je menig uurtje mee amuseren.

Wel...niet...wel...niet...

Niet dus, de wedstrijd in Stekene is afgelast. Staat te lezen op de website van jogging Stekene. Dat maakt het mij gemakkelijker. Aan de ene kant wil ik niet te flauw zijn, maar ik wil dit jaar blesurevrij afsluiten. Op een paar ongemakken na die niks met het lopen te maken hebben, ben ik dit jaar blesurevrij gebleven, en dat wil ik zo houden. Aan de andere kant staat deze wedstrijd in mijn schema en had veel zin om mee te doen. Nou es kijken wat ik volgende week kan doen, of ik hou het voor de rest van het jaar rustig.

Druk druk druk..

Nou ja zeg, zo'n opening, dat klinkt als geklaag. En ik doe het mezelf aan, en dit klinkt ook al niet positief. Het is zo, ik steek best wat tijd in de fotografie. Maar omdat dit zo ontzettend leuk is, ook de foto's nabewerken in Photoshop, wat ook nogal tijd kost. Maar ik ontdek telkens nieuwe dingen, qua fotograferen en bewerken. Ook omdat er goed les word gegeven daar in St Niklaas. Soms wel pittige kost, en ik moet aanleren anders te kijken naar fotografie. Het betreft dan ook fotokunst, en dat ligt net anders dan lukraak foto's maken. Veel foto's maken (ook foto's van de omliggende verlaten vlasfabriekjes, Tom), en veel foto's richting prullenbak.
Verder tussendoor nog klussen aan ons huis, en ook trainen gaat door. En oja, ik heb ook nog een baan, maar daar word ik niet moe van (als ik het goed speel, tenminste).
Dus trainen en af en toe een wedstrijdje lopen doe ik nog. Dat was trouwens toch een verrassing voor mij, toen met de aflossingmarathon. Ik liep als 6de en 8ste. De eerste 5km die ik liep in 17'36'' viel mij behoorlijk tegen. Ik had sneller verwacht. Ik dacht niet nog eens onder de 18 minuten te duiken. Dit viel mee, met 6 seconden langzamer dan de eerste maal. De grootste verrassing was wel toen bleek dat we als tweede waren gefinished. Ik had totaal geen idee op welke positie we liepen. Ik hoorde al eens derde, vierde, tweede. Maar een grote meevaller, en een mooie afsluiter van deze gezellige loop.
Niet veel getraind, daarna. Zondag rustig uitgelopen. Dinsdag piramide. Woesdag baantraining. Hier vond Jan dat ik wel met Rik v. Laarhoven kon meetrainen, die ook eens uit Brabant was overgekomen. Ik vond dat een vreemd idee, we weten allemaal welke prestaties Rik bereikt, en daar kom ik ver achter. Maar Rik had al drie maanden niet getraind, dus het zou moeten kunnen, volgens Jan (Rik z'n vader, trouwens). Vijf maal 1000 meter, waarvan 600 hard (+-1'55''), 200 een stevige dribbel, ongeveer 45 seconden, en dan 200 meter hard, rond de 33 seconden. Dus de duizendjes gingen tussen de 3'13'' en 3'18''. Dat ik dit kon volhouden was dankzij Rik, die altijd kop deed. Rik viel het tegen, mij er niet af te kunnen lopen, grapte hij na de training. Viel mij ook mee, na elke sessie zei ik hem, dat hij de volgende alleen zal moeten doen. Maarja, na 400 meter rust voelde ik me weer fris genoeg om te zien hoe ver ik nog mee kon. En vijf keer gelukt!! Dan rond ik mijn training heel tevreden af met de gedachte, dat ik dit nog kan!
Verder zaterdagavond nog een 18km in 1h17. Interval op zondag, 2000m in 6'52'', 1500m in 5'08'', 1000m in 3'26, en twee maal 500m in 1'42'' met telkens 200m rust tussendoor. Dit lijkt niet zo moeilijk, maar met een stevige bries en 1 graad boven nul was ik blij dat Carla meefietste.
Deze week wat makkelijker, zondag sta ik immers in Stekene aan de start. Hopelijk finish ik bij de eerste 10, maar dat zal niet meevallen.

Ondankbaar

De twee meest ondankbare posities bij een atletiekdinges zijn de vierde plaats, net naast het podium, en de tweede plaats, want dan ben je de verliezer. Met ons team, de Axelse Roadrunners waren wij de grote verliezers bij de aflossingmarathon in Terneuzen. Met een verschil van maar liefst een kleine acht minuten kwamen we achter het eerste team aangesjokt. Dat dit tot demotiverende taferelen zal geleiden, zal duidelijk zijn. Met een enorm bittere nasmaak van deze aanfluiting op ons resultaat, probeerden we toch nog iets te maken van de rest van de middag. Liters alcohol konden de teleurstelling enigzins verzachten, maar we wisten allemaal dat deze verdoving tijdelijk zal zijn. We vreesden de volgende ochtend, bij het ontwaken zullen we beseffen dat het geen droom was, maar de realiteit moesten we weer onder ogen zien. De pret werd er niet beter op, toen ook nog bleek dat de Trappist totaal was uitverkocht. Hoe nu verder. Plannen werden al gesmeed, lopers uit andere ploegen werden benaderd. In deze wereld moet je keihard zijn, en de beste troeven uit andere teams dienen ontfutseld te worden om nog zo'n disaster het volgende jaar uit te bannen. We hebben gelukkig nog een heel jaar de tijd om een ploeg van minus 18 minuten te rekruteren, maar moeilijk. Laat ons niet op de zaken vooruit gaan, laat ons nog een lichtpuntje zien in de verte, laat ons de hoop zien herrijzen. Voor nu, nadat ik deze ochtend een uurtje in een zeer triestige polder, met dito weersomstandigheden (dit kwam goed uit, want was het regen of waren het tranen uit mijn ogen over mijn wangen, voor medeweggebruikers niet te constateren) had uitgelopen, rest mij de dag in rust te volbrengen.
Komt tijd, komt raad.

n.b. Bezoek aan huis word niet geapprecieerd.

Trainingswedstrijd

Het is het één of het ander, trainen is trainen en een wedstrijd is niet trainen. Maar omdat er afgelopen zaterdag een duurloop van 15km in 1 uur en driekwart minuut op het schema stond, vond ik het slimmer om dit in een wedstrijd uit te voeren. Want eerlijk gezegd, met de weersomstandigheden op zaterdag, om dan alleen 15km af te leggen, met een gemiddelde van net onder de 15 per uur, ik zag dit nog niet gebeuren. Dus toch naar Kieldrecht getogen om daar de langste afstand te lopen. Volgens het programma was dit 12km, maar ik weet dat het ongeveer 11,5km is. D'n footpod opgebonden en deze nog even afstellen op 15 per uur om niet te zot of te langzaam te lopen. Ik heb daarvoor 4km ingelopen, iets wat ik normaal ook niet doe. Ik had besloten om de resterende kilometers na de wedstrijd te lopen, dus niet stoppen bij de finish. Om deze op voorhand te lopen is niks, ik sta dan toch weer stil bij de start. En ik wil (moet) die 15km in één keer lopen, anders vind ik de training mislukt. Bij de start niet te ver van voor opgesteld, maar was toch redelijk hard weg. Het eerste stuk was meewind, en die wind was nogal aanzienlijk. Als ik dan meewind 15,5 per uur zou lopen, kan ik tegen wat rustiger lopen. Ach, het ging te hard, en bleef te hard gaan. Toch halverwege de koers had ik mijn tempo te pakken en bleef tussen de 15 en 16 per uur hangen. Er was dan eens tegen, en dan meewind in de open polder. Ik liep dan helemaal alleen op de vierde plaats, en met tegenwind kwam ik dichter bij mijn voorganger die op ongeveer een meter of 100 liep. Meewind liep hij weg, terwijl de groep die achter mij kwam dichterbij kwamen. Het was eigenlijk een zotte situatie, en dit bleef zo de hele wedstrijd lang. Toch kwam het in de laatste kilometers bij mij op, om nog te gaan voor de derde plaats. Ik had best nog kans om derde te worden, maar aangezien dat ik nu al te snel ging, liet ik dit maar voor wat het was. Ik was hier niet voor een wedstrijd, maar voor een harde duurloop. Mijn vierde plaats kwam ook nog in gevaar, want in de laatste meters kwam Filip van Goethem nog sterk opzetten. Moest hij me nog voorbij zijn gesneld, ik had me voorgenomen niet mee te sprinten. Ik moest tenslotte nog meer dan drie kilometer in dit tempo. Ik bleef vierde, en ik vond het wel vreemd aandoen dat ik na de finish gewoon bleef doorlopen om na een paar honderd meter de hoek omging. 'Zou dit zijn opgevallen bij degene die bij de finish staan te kijken?' vroeg ik me af en ik voelde me even Forrest Gump, blijven rennen tot aan de kust. Zo gek maakte ik het niet, maar was blij eindelijk mijn 15km te hebben afgelegd. Maar voor die laatste drieeneenhalve kilometer moest ik niet al te hard meer gaan, ik had hiervoor nog ruim 16 minuten. Dus veel te hard gelopen. Maar daarvan had ik geen spijt, thuis had ik waarschijnlijk veel meer moeite gehad om mijn training af te maken.
Vorig jaar heb ik de wedstrijd wel gewonnen, toen had ik ook Tom van Driessche tegen me. Ik deed er 8 seconden langzamer over dan de winnaar van dit jaar. Maar de omstandigheden waren nu wel wat slechter.

Marathongedachten..

Haha, nu gaan d'r een paar rechtopzitten, misschien. Maar voordat er conclusies getrokken worden die bij het bespottelijke af zouden zijn, zoals elke keer weer terug komen van mijn eerdere uitlatingen betreffende mijn deelname aan welke 42 km ook, het betreft hier niet om een marathon te lopen. In tegens, nadat ik vanochtend in de stromende regen mijn duurloop had afgerond, stond ik er even bij stil dat ik deze zomer een duurloop had gemaakt waarbij ik nog een dik uur langer had moeten lopen. Ik moest er niet aan denken, ik had nu 21km afgelegd in 1h27 en vond dat mooi zat. Natuurlijk ging dat te hard, maar ik vond het nou niet het uitgelaten weer om veel langer buiten te zijn. Om 8h45 vanuit Terneuzen naar Koewacht gelopen, en wat tegenviel is dat ik voornamelijk tegenwind had. Niet erg veel wind, maar met 7 graden en volop regen, waarbij mijn kleding een stuk zwaarder dan normaal woog natuurlijk, vond ik het geen prettig loopje. Ik ben nou eenmaal een mooi weer loper. Maar om toch op temperatuur te blijven, leek het me verstandig stevig door te lopen.
Ik krijg deze week een vrij pittige trainingweek, met natuurlijk de intervals, 6x1000 in 3'40'', 400-800-1200-800 en 400metertjes met tempo 3'20'' per km, nog een duurloop van 15km in één uur en dan de baantraining bij de club.
De eerste training zit er op, nog vier te gaan, en hopend op wat beter weer..

Gegokt, en verloren..

Niet helemaal van zins om in Axel mee te dingen om mijn eigen parcoursrecord aan te vallen, stond ik dan toch aan de start. Och, het weer was mooi, te mooi om niet te lopen. Had ik eigenlijk een intervaltraining moeten doen, werd het 16km en 200meter. De trainingen gingen afgelopen week niet optimaal, en had om de dag getraind. Dinsdag 18km in 1h18, woensdag dus geen clubtraining, donderdag 6x800tjes in 2'45''. Met de harde wind op donderdag geen sinecure, maar wel voltooid. Weinig getraind, dus waarom niet mee doen. Maar ook weinig getraind omdat het me niet goed afging, toch die 15km die wat schade had toegebracht? Voor Zeeuws-Vlaamsche begrippen in de hardloopscène was het redelijk druk, met in totaal rond de 190 deelnemers op alle afstanden. Al een beetje polsen hoe mijn kansen waren. Benieuwd of de overheerser van de lange afstanden, Tom van Driessche, ook weer hier zal starten. Ik ken hem eigenlijk niet van gezicht, alhoewel ik al tegen hem had gelopen. Gezichten en namen, ik kan ze allebei moeilijk onthouden. Maar er werd mij op hem gewezen, hij was dus aanwezig. Mooi zo, kon ik meten of ik moet toegeven. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken, dat Tom ook werd gewezen op mijn aanwezigheid, moet hij zich zorgen maken? Ik weet dat Tom keihard start, en het was nu niet anders. In eerste instantie raakte ik wat ingesloten, maar zag al dat Tom er als een gek ervandoor ging, samen met de snelsten op de 5km. Ik liet het gat maar vallen, misschien dat hij zichzelf tegenkomt? Ik kan er kort over zijn, ondanks de inspanning van Marcel, die de 5km liep, kon ik niet meer tot bij Tom geraken. Lange tijd bleef de afstand ongeveer gelijk, had ik toch maar gelijk meegelopen vanaf het begin, verkeerd gegokt. Op het einde werd de ruimte tussen ons stil aan groter, en met een verschil van 1'10'' van mij had Tom het nieuwe record in handen, 56'49''. Met mijn 58'01'' liep ik zelf ook onder het oude record, een verschil van zo'n seconde of 10, heb nu even de gegevens niet bij de hand. Voor mij een tegenvallend resultaat, met de verwachting tussen de 56 en 57 minuten te kunnen lopen, gezien het resultaat van afgelopen zondag. Ook kan Tom niet helemaal onverslaanbaar zijn door mij, mijn pr op de 10miles is sneller dan Tom's gelopen tijd, en die heb ik in Antwerpen gelopen. En dat is niet het voorbeeld van een snel parcours. Misschien heeft hij daar ook gelopen, ga ik nog eens uitzoeken (heb het uitgezocht, is 53'57'' in 2008, dus maak me geen illusies meer).
Nu weet ik wel dat ik geen twee wedstrijden in één week meer moet doen, ik moet pieken naar een bepaalde wedstrijd om resultaat te halen waarvan ik dan achteraf niet de balen van krijg. Dus ik had graag ook in Kieldrecht gelopen, maar weet dat dit onverstandig zou zijn. Als ik meedoe zal het gaan in een 'rustig' tempo, ik moet volgende week een 15km in één uur lopen, en dat is wel gemakkelijker in een wedstrijd. Zal ik wel een lus moeten maken, de wedstrijd is daar net te kort..

Een aantal heuvelen

Voor de vierde maal al weer een prettig weekendje Nijmegen uitgevoerd, met als hoofddoel de 7-Heuvelenloop. Alleen vraag ik me nog altijd af waar die 7 heuvelen dan precies liggen. Ik heb het aantal nooit geteld, geen tijd voor. Maar voor mijn gevoel lijken het er wel minder dan 7 te zijn. Maar goed, ze zullen er wel liggen. Degene die ik wel ervaar, zijn best redelijke hellingen. Maar het lastigste is toch wel het zogenaamde valsplat. Hoewel je dit nog niet eens vals plat kan noemen, het is redelijk goed te zien dat er naar boven gelopen word. Voorafgaand nog een aantal bekende gezichten, Ingrid kwam ik als eerste tegen. We hebben samen nog even ingelopen, maar we hadden hier al vlug genoeg van. Omdat je op tijd in het startvak moest staan, waren we van mening dat deze warming up weinig zin had. Patrick nog gezien, heeft deze loop nog nooit gelopen, maar weet achteraf dat deze loop voor herhaling vatbaar is. In het startvak zelf (blij dat ik heééééélemaal vooraan mocht staan), kwam ik Pascal van Troost en Tim Pleijte tegen. Nog een gesprek gehad, Pascal geloofde het wel. Hij ging niet voor een supertijd, had de laatste tijd weinig getraind. Liep evengoed in de 50 minuten, maar voor Pascal is dat onder de maat, natuurlijk. Tim deed het een stuk beter met een nieuw PR. Hij was dezelfde avond nog te zien op omroep Gelderland tijdens het verslag van de loop. Hij liep samen op met Besunesh Bekele, de tweede vrouw op deze wedstrijd. De start om 13h, ik kon gelijk redelijk weg. De eerste 5km staan de kilometers allemaal aangegeven. Dus even goed bijhouden wat ik deed. De eerste kilometer in 3'28''. Niet overdreven, een mooie start. De tweede kilometer in 7'00, nog goed. Km drie in 10'30'', zo mooi. Ook bij vier kilometer op koers met 14 minuten. Maar toen, aangekomen bij de 5km, klokte ik 18 minuten!! Maar liefst 18 minuten!!! Wat is er gebeurt de laatste kilometer, ik ging nog heel goed. Was ik in slaap gevallen of zo?!?! Hoe kon ik nou opeens 4 minuten op een kilometer lopen? Dit was niet te tolereren, hier moet aan gewerkt worden. De groep waar ik in liep, een man of 8, kreeg de groeten van mij en ik versnelde om al rap aan te sluiten bij het volgende groepje. Telkens drie of vier man waar ik even achter bleef hangen om daarna weer verder te gaan op jacht naar een snellere volgende 5km. Over groepen lopers kon ik ondertussen al niet meer praten, het was nu meer van loper naar loper lopen. Ook bij de 7-heuvelenweg voelde ik me nog zeer lekker in dit nieuwe tempo, en ja, dan krijgen we die hellingen die me zo goed liggen. Kan er kort over zijn, heb er daar er veel ingehaald, zelfs heuvel af haalde ik er in. Terwijl dat mij niet zo goed af gaat. Het was gewoon de frustratie van de belachelijke eerste 5km. Tien kilometer, tja, ik had liever in de 34 minuten gelopen, maar met 35'20'' was deze vijf kilometer een stuk sneller in 17'20''. Nu was het een kwestie van doorbijten, de laatste 4km gaan bijna als vanzelf. het is alsmaar afdalen vanaf daar. Snelheid maken is niet zo'n probleem, ook vanwege het vele publiek en aanmoedigingen. Natuurlijk werd het moeilijker om nog lopers in te halen en achter me te laten, maar dat dit me nog telkens lukte gaf me vleugels. Er werd regelmatig bij me aangesloten, maar met een kleine versnelling kon ik de passagiers afschudden. Ik moest wel gaan opletten, er lagen wat verkeerdrempels en bij wat vreemde bewegingen voelde ik wat lichamelijke protesten de kop opsteken. Zo eens een scheut in een hamstring is dan niet fijn op dit moment. Toch kon er nog een fikse lange sprint vanaf om te finishen in 52'15'', de laatste 5km in 16'55''. Bij deze wedstrijd en op de plaats waar ik liep komt het aan op seconden in de rangschikking. Hoewel het achteraf niet veel uitmaakte of nou 10 seconden sneller was geweest, ik was overall 91ste. Belangrijker was dat ik deze wedstrijd toch nog heel tevreden kon afsluiten, na een beroerde start. Had ik nou wel een goede start gehad, was het natuurlijk de vraag of ik ook zo'n eintijd had gehad. Ik was behoorlijk pissig op mezelf. Trouwens, ene Haile had in 2005 de eerste 5km gelopen in 14'17'', en voor de rest van de wedstrijd bleef hij nog hard rennen.
En nu, ik heb er weer helemaal zin in. De 15kilometer is een schitterende afstand. Wat mij bezield heeft om te trainen voor een marathon, kan ik niet begrijpen. Ik heb waardering voor degene die het kunnen op brengen. Ik ben te lui hiervoor. Een uurtje lopen, zoals in Nijmegen, heerlijk!!

Omroep Gelderland nieuws 15 november op de kalender rechts aanklikken

Sorry roadrat Patrick, kon het niet laten!!

Alles waar 'te' vóór staat...

...is nooit goed! Te veel wedstrijden en te weinig training. Zo voel ik het op het moment. Maar goed, ik heb hier toestemming voor. Normaal gesproken is d'n coach er niet zo voor dat ik wat wedstrijden kort op elkaar loop. Ik maak me zelf toch wat zorgen over wat ik in Nijmegen kan presteren. Alhoewel, zorgen? Dat is wel een heel groot woord, zoveel invloed heeft dat gerén nou ook weer niet. Ik heb me wel deze week nog even getest op de baan met de training bij Jan. En dat ging niet tegen. 1200-1000-800-600 en 400meter in resp. 4'13''- 3'28''- 2'34''- 1'54'' en 1'09'', nogal een wisselend tempo dus. Ik heb deze training wel eens sneller gelopen, maar ik had ook in mijn achterhoofd dat ik me wat wilde sparen voor de 7-H.
Jan vond het toch wat te ruig gaan bij ons, hij waarschuwde dat het geen zomer was. Inderdaad, maar de temperatuur op deze najaars-avond was toch redelijk. Wel is het zo, een blesure heb je vlugger dan dat je er vanaf bent. Verder niet veel gedaan dan op maandag nog 10x400meter en dat was het. Te weinig training voor mijn gevoel, dat word niks...
Onder de 51'31''? Ik weet niet of ik dat ooit nog haal. Wat ik weet, het word weer een schitterende wedstrijd.
Maar ik heb ook nog even langs het parcours van de Jeff Thuy memorial gefietst, en ik heb wel wat spijt dat ik deze wedstrijd moet missen. Gelukkig is er in januari een herhaling.

De week

Het is er deze week wat bij ingeschoten, daarom een overzicht van de week:
Maandag een duurloop gemaakt, de opdracht was 18km in 1h18 met daarbij een 'heuveltraining', 8x een helling van 200meter op en af. Vind maar eens een helling in de buurt, maar er is hoop. Op 5km van hier is men bezig een viaduct te timmeren over de Expresweg. En deze helling ziet er veelbelovend uit. Tot dan zal ik de helling over de Tractaatweg als heuvel zien. Met de auto tot aan Axel gereden, geparkeerd op Drieschouwen en van daar is het ongeveer 6km tot aan dit viaduct. 'Stikkeling, die stomme footpod, batterij plat!', toen ik het ding wilde aanzetten. Dan maar op gevoel gaan rennen, en dan ken ik het al, het zal wel weer te snel gaan. Ik wist dan tenminste wel hoe ver het is tot aan de heen en weer training, die een kilometer of 4 duurt. Kom ik aan 16km, dus moest ik nog ergens een lus van twee km maken. Rond het golfterrein waar mijn auto stond is dit geen probleem, best een mooie omgeving om te lopen. Na 1h20 te hebben gelopen kwam ik terug bij de auto, in mezelf mompelend 'goh, wat ben ik goed!'. Jaja, verwaandheid ten top! En ik wist nog geeneens wat voor een afstand ik had afgelegd in deze 1 1/3 uur. Maar dat ik mezelf zo goed vond had meer te maken dat ik heel lekker en ontspannen had gelopen zonder enig controlerende merchandise bij me. dat loopt een stuk gemakkelijker. Thuis op de computer dan maar eens nagekeken hoever ik had gelopen. Het was 19km, dus een gemiddelde van 14,3 per uur. Een behoorlijke meevaller deze keer.
Stond nog in de krant dat de winnaar van de Piet Spruit loop een maatje te groot was. In de laatste Kieldrechtloop was ik dan een maatje te groot voor deze man. Dat wilde ik maar even zeggen.
Woensdag op de baan getraind, schema zei 'rustig'. En daar heb ik mij aan gehouden, met de 300tjes die we moesten lopen, heb ik deze afgelegd tussen de 1'05 en 1'10''. Dat is dus rustig genoeg.
Donderdag weer naar de baan om mijn schema te blijven volgen. Piramidetraining deze avond. Omdat het zo vroeg donker is, is de baan een uitkomst. Maar vergeleken met de training van woensdag was deze training toch vrij hard. Normaal zou ik deze training op mijn sloffen doen, maar nu moest ik zeilen bijzetten. Zegt iets over mijn huidige vorm, duurlopen gaan goed, maar de snelheid....
Zaterdag, wedstrijddag. Moersschanscross, iets wat ik nooit doe, crossen. Maar alez, voor de club dan maar de spikes aangedaan. Deze waren nodig, de Linie lag vettig. Was nog niet zo erg, maar het feit dat ik voor de eerste maal het nieuwe looptenue van de club aan had maakte mij onzeker. Anders loop ik altijd in stemmig zwart, omdat dit zo afkleed, slanker maakt dus. Maar nu had ik het gevoel een paradijsvogel te imiteren, met dat kei-geel en dat kei-blauw. Ik durfde mijn eigens geeneens nie helemaal vooraan te plaatsen, en stond vermomd als zuurstok in de tweede rij bij de start. Ik probeerde er nog wat van te maken, met de opmerking dat ik misschien mijn tegenstanders kon verblinden met deze fluorkleuren. Vanaf de kant, tussen de toeschouwers vond de oudste van Ingrid het nodig mij toe te roepen 'wow, sexy pakje, Edwin'. Het zou leuk zijn als een jonge meid mij toeroept dat ik er sexy uitzie, maar in dit geval droop het sarcasme er behoorlijk zwaar af. Het zal wel een dochter van haar moeder zijn, waarmee weer bewezen is dat de appels nog altijd in de buurt van de boom vallen!!
De wedstrijd zelf, ach, ik had al snel geen erg meer in de aankleding. Eerste rondje ging goed, maar in de tweede ronde ging Eric Cappon mij voorbij. En dat terwijl ik hem deze zomer nog op achterstand had gelopen in twee wedstrijden. is Eric zoveel sterker geworden, of ben ik langzamer geworden?
Toch kon ik bij Eric blijven, en met de derde ronde in te gaan ging het bij mij een stuk beter. Ik zou sneller kunnen, maar wist niet wat Eric nog kon. Dus verstandig lopen, en niet harder gaan dan nodig is. Kon ik tenminste bij de 35+ mijn positie aanhouden, en proberen te gaan voor de overwinning. Eric heeft niet meer geprobeerd om mij te lossen, en met nog een paar honderd meter te gaan ben ik weggesprint. Eric was niet meer te zien, toen ik het laatste rechte stuk naar de finish afraffelde. Werd het nog spannend voor mij toen de heer Fred Rabout mij eerst aankondigde als de winnaar bij de masters, maar gelijk vervolgde dat toch Eric Cappon nog opeens een aanval opende voor de eerste plaats. Verschrikt kijk ik om, geen Eric te zien en realiserende mij dat ik wederom voor l.. stond met die grap van Fred, tot hilariteit van het weinige publiek dat er nog stond.
Dezelfde avond nog naar een cd presentatie geweest van een saxofoonensemble, waarin Maaike, Ingrid's dochter, in meespeelde. Ingrid verrast dat ik daar aanwezig was, maar waarom? Als muziek goed gespeeld word ben ik om. En ik ging er vanuit dat dit het geval was, een cd maak je niet zomaar. Na dus een geslaagd optreden, nog wat blijven hangen en kwam de wedstrijd van 'smiddags weer ten sprake, inclusief die uitspraak van Eva. 'Het was maar een grapje, Edwin', zei ze tegen me. Ja,duuh...'Alsof ik had verwacht dat je zo'n oude vent als mij 'sexy' zou vinden', antwoordde ik haar, 'wrijf het nog maar eens extra in, heel fijn hoor!'. Die avond met een complex huiswaarts gekeerd.......
Zondag nog wat uitgelopen, om 7h30 begonnen bij 2 graden boven nul, heerlijk mooi weer. Verder veel foto's gemaakt, en hopelijk bijna klaar voor de 7-H.

De Piet Spruit loop, ter nagedachtenis... Ik heb de goede man zelf niet gekend, maar was wel gekend in Terneuzen en omstreken vanwege zijn loopactiviteiten. Verder weet ik niet genoeg over deze man om er nog iets over te vertellen, William misschien? Trouwens, van William kreeg ik de goede raad me voorlopig niet meer bezig te houden met lange afstanden (zie vorig artikel), en nu weet ik niet zeker of de 14km onder de lange afstanden valt? Met wat ik de laatste tijd gelopen heb, vind ik zelf de 14km behoorlijk kort. Dus vind ik zelf dat ik me aan Williams raad heb gehouden. Toch ben ik niet te hard van start gegaan, zaterdag om 15h op camping 'De Braakman in Hoek. Normaal gezien zou ik gelijk hebben meegelopen met de snelste lopers op de kortere afstanden. Nu vond ik het verstandig om gewoon bij degene te blijven die ook de langste afstand liepen. Dat lukte wel goed, hoewel het tempo voor mij verontrustend hoog lag. Maarja, ik kan maar proberen. Na een halve ronde te hebben gelopen, vond ik het tempo zelfs wat te ver inzakken en nam de kop over om dan ook gelijk weg te lopen. Overmoedig, want na de eerste ronde te hebben afgelegd, kregen de drie achtervolgers weer aansluiting. Ik sloot achter aan en kon gelukkig wel meekomen. Na ronde twee had er ondertussen één loper moeten lossen. In deze tweede ronde hadden we Kris Derveaux terug gehaald en passeerden we hem ook! Kris is toch nog niet op zijn oude niveau, lijkt me. Maar wat me nog meer verbaasde, is dat ik Niek den Exter zag finishen. Gingen wij nu zo snel, of liep Niek ook niet zo lekker? We liepen nauwelijks 50 meter achter hem!
Met drie verder, maar ik wist eigenlijk niet eens of we nu drie of vier rondjes moesten lopen. Moeilijk rekenwerk was het niet, we passeerden de finish voor de tweede maal in ongeveer 25'30''. Dus we deden een kleine 13 minuten per ronde. En in 39 minuten kan ik geen 14km afleggen, daarvoor ben ik te blank. Dus er waren nog twee rondjes te doen (kreun). Zou niet zo erg zijn, als ik maar niet zo verduveld hard moest lopen om mijn positie te houden. Onderwijl waren me maar met twee meer, maar ik voelde dat ik in de laatste ronde zou moeten lossen. Dat gebeurde ook, maar verrassend genoeg werd het gat nooit groter dan 50 meter. Ik heb dan ook nog een poging gedaan om het gat dicht te lopen, omdat ik al wist dat ik er vanavond veel spijt van zou hebben moest ik geen poging hebben gedaan. Maar nee, ik kreeg het niet op tijd voor elkaar, en met 15 seconden verschil werd ik tweede. Dat wil zeggen, dat dacht ik toch! Blijkt er nog ene voor ons te hebben gelopen die op minder dan een minuut van mij was gefinished. Ik had hem heel de weg niet gezien, wat niet vreemd was op een parcours vol met bochten, grindpaadjes, gras, de ministrandjes langs de kreek, bospaden, trapjes en wat nog voor moois allemaal. Derde dus, met 'mijn best moeten doen' een pittige wedstrijd op een mooi parcours met best wel veel deelnemers. Op de lange afstand al meer dan 90 lopers, waaronder ook Monique, tevreden met haar resultaat. Ook Carla had gekozen voor deze afstand, met het oog op de 7-H. Nu was de vraag of de afstand wel klopte want ik zou dan een gemiddelde van 17,3 per uur hebben gelopen, volgens de uitslag. Onder normale omstandigheden, dus wat beter getraind, op een gewoon parcours in plaats van een halve cross, dan lukt me dat wel. Nog maar eens nagerekend, en ik kom dan op 16,5 per uur. Dat lijkt me wel realistisch, en mag ik nog zeer tevreden zijn. De afstand blijkt ook juist te zijn, dus begrijp ik niet dat ik dit wel voor elkaar heb gekregen, na de beroerde laatste weken. Conclusie, de vorm raak je niet zomaar kwijt. Het heeft me misschien wel eens goed gedaan zo weinig te trainen. Ik weet nu wel dat ik er weer tegenaan kan gaan. Hoewel, gezien de komende wedstrijden, de trainingen nog op een laag pitje staan.

PS de uitslagen op internet zijn aangepast, met de juiste gemiddelden

uitslag deel I 14km



uitslag deel II 14km

En weer stilstaan

Rugklachten!! Nou dat weer, en ik heb dus nog nauwelijks getraind. Het lijkt wel een klucht te worden. Is de ene put gedempt, val ik in de andere. Maar het valt allemaal wel mee, ik loop wel de wedstrijd deze zaterdag. Het zal voor mij een verrassing zijn hoe ik het er vanaf breng, met al die gemiste trainingen de laatste weken.

Daar gaan we weer.

En opnieuw opgestart. Deze week mag ik zelf wat trainingen invullen. Volgende week krijg ik mijn nieuwe schema, dus om dan mijn schema voor die paar dagen nog aan te passen...
Deze avond maar een duurloopje gedaan. Ik ben thuis vertrokken, heb een half uur in een redelijk tempo gelopen, na het halfuur me omgedraaid, dezelfde weg naar huis en geprobeerd om zeker in een half uur weer thuis te zijn. Heb er 5 seconden langer over gedaan, dus geen negatieve split, als ik het goed begrepen heb? Daarna op de zender 'afstandmeten.nl' nagemeten hoever de afstand was. Had ik dat maar niet gedaan, ik kwam op een gemiddelde van 13,4 per uur! Ik had het gevoel veel harder te gaan, dus er is werk te doen!
Zaterdag doe ik mee aan de Piet Spruit memorial. Ik heb er nog nooit aan meegedaan en het lijkt me nu wel het moment om daar eens te gaan kijken. Afstand is 14km, maar of ik kans maak op de voorgrond mee te lopen? Na vanavond ben ik daar niet zo zeker van.
Ook voor de Moersschanscross ben ik al ingeschreven, ik doe de lange cross. Ik wil (moet) mijn snelheid (nou ja, snelheid?) terug zien te krijgen voordat we half volgende maand zijn. Maar nou kan ik ook weer eens op de baan gaan trainen, heb ik eigenlijk wel gemist. Alleen jammer dat het nu zo vroeg donker is, het zal wennen worden om in het donker te lopen.
Dan de enquête, er is dus 61 maal gestemd, en meer hoef ik niet te weten. Er is meer gestemd dan ik had verwacht, dat betekent dat ik toch wel gelezen word. De enquête was overigens van geen enkele invloed of ik wel of niet zou doorgaan. Ik was benieuwd hoeveel maal er gestemd zou worden, 41 voor en 20 tegen. Die tegenstemmers begrijp ik niet helemaal. Het kan best wezen dat je een weblog helemaal niks vind, maar dat je dan zo dom bent om je wel met een enquête op desbetreffende weblog bezig te houden??
Zeg dan gewoon niks en ga iets anders doen, ga met een collectebus langs de deuren ofzo. Natuurlijk ga ik verder met mijn weblog, ik vind het zelf leuk en heb gemerkt dat ik andere mensen kan amuseren. En daar gaat het om, niet om die negatieve azijndrinkers (jullie mogen ook reageren, hoor. Alleen kans dat ik jullie reacties direct verwijder).
Djuuu, het lijkt wel of ik zwaar beledigd ben, maar het is allemaal flauwekul, niet gemeend (vraag me wel af of de azijndrinkers dat wel begrijpen, hihi). Neenee, nou stop ik met beledigen, iedereen heeft recht op zijn mening (als ze mijn mening maar delen!). Oké, klaaarrrr.... ik ga afkoelen, doeeeiii....

Weer wat wijzer geworden

Het is voor mij nu duidelijk, ik vind een marathon niet leuk!!
Ten eerste, eerlijk is eerlijk, dat komt voornamelijk omdat ik een marathon niet tot een goed einde kan volbrengen. Ik heb een doel, een bepaalde tijd die ik wil lopen, en dat lukt dan voor geen meter. Nu kan ik wel wat veel verlangen, maar ik ben een streber. En als iets dan niet lukt zoals ik het wil, dan heb ik gefaald. Ik maak er geen drama van, hoor. Ik ben gewoon niet geschikt voor deze afstand en daar heb ik vrede mee. Voor mij is de 42km gewoon al een ultraloop en daar moet ik mij niet mee bezig houden. Duidelijk dat vandaag dus een mislukking was. Ik ben in Etten-Leur niet verder geraakt dan 24km. Toen was de koek ook helemaal op. Mijn doorkomst op de halve marathon was 1h22. Toen wist ik al dat ik niet aan mijn geplande eindtijd zal geraken. Nu is 1h22 als tussentijd nog niet verkeerd, maar het feit dat ik er al helemaal doorheen zat, is het ondoenlijk om dan nog eens zo'n ronde te moeten lopen. Normaal gesproken mag ik in deze gelopen tijd op een halve marathon toch nog wat frisser lopen. Ik ben tegen beter weten nog een paar kilometer na de doortocht op de 'Grote Markt' doorgelopen, maar na elke bocht die ik genomen had, voelde ik de kracht uit mijn benen wegvloeien. Bij de aanduiding van 24km was het voor mij uit. De gedachte om nog 18km op deze manier te moeten lopen was er te veel aan. Ik ben gestopt, heb me omgedraaid, en ben terug gelopen. Was er één zo slim om tegen mij te zeggen dat ik de verkeerde kant op liep. Hij bedoelde het goed, maar dacht hij nou dat ik simpel was ofzo? Ik had toch al regelmatig uit te leggen op de weg terug dat het voor mij gedaan was, en ik was toch wel behoorlijk teleurgesteld. Maar ik kijk alweer vooruit, en de 7-H zal hopelijk geen problemen geven. Deze afstand (15km) stelt nu niks meer voor. Laat ik het maar houden op deze afstanden, de trainingen hiervoor bevallen me ook beter. Trouwens, ook Carla zou het een slecht idee vinden dat ik nog voor een marathon zou gaan. Dus laat ik maar liever de vrede bewaren.

Tot op het laatste moment.

Ik kan me nog terugtrekken.
Tot vanmiddag had ik grote twijfels over mijn gestel op dit moment. Dit wil niet zeggen, dat ik me nu zekerder voel. Ik heb deze middag met een 'koude' start een 5k in 19'30'' gelopen, dat ging een stuk beter dan de 9k die ik vrijdag gelopen had. De pijn in mijn buik kwam stevig opzetten en ik wist dat hiermee mijn marathonloopje nog voor onbepaalde tijd opgeschort moest worden.
Ik heb nu toch beslist morgen te starten en zien wat er gebeurt. Ik wijk in ieder geval niet af van mijn geplande plan, lukt dit niet, dan zal het voor de volgende keer zijn. Ik zal morgen tot het uiterste gaan, alleen als er een, voor mij, goede tijd in zit. Het zijn twee rondjes, die eerste zal geen probleem mogen zijn. Althans, de geest wil wel, het lichaam moet wel meewerken. Er heerst onzekerheid, en dat is eigenlijk al een slechte start voor een dergelijke afstand.

Inleven

Heb net een verslag van de Amsterdam marathon bekeken. Dat betekent, naast het nog altijd onbehaaglijke gevoel in mijn maag, dat het toch begint te kriebelen. Ik heb dus nog niet gelopen, morgen moet ik dat wel doen. Elke dag hoop ik nu, dat de volgende dag de maaglast verdwenen zal zijn. Het wordt nu wel kort dag. Ik heb nu ook vernomen dat Ivo de Bruyn in Amsterdam een schitterende tijd heeft gelopen, 2h50 is niet mis. Ik heb Ivo er altijd af kunnen lopen in de regionale loopjes, maar dat is geen garantie dat ik zijn tijd kan evenaren op de marathon. Natuurlijk ga ik uit van mijn enige marathon die ik gelopen heb, een tijd onder de drie uur ligt in mijn mogelijkheden (ik heb wel een richttijd, en doorkomsttijden!!). Mits alles meezit, de weersomstandigheden en lichamelijk. En dat zijn dan ook twee dingen waarbij je zelf totaal geen invloed op hebt. Lichamelijk, ja, daar kun je op voorbereiden met training. Maar train je nog zo hard, een kleinigheid is genoeg de boel te verzieken. Daar kom ik nu ook achter. Dat is het grote nadeel van het trainen en voorbereiden voor een marathon, het kan allemaal voor niks zijn geweest. Terwijl er voor de helft van een hele marathon niet speciaal getraind dient te worden. Tenminste, ik spreek voor mezelf, met mijn schema's. En een niet gelopen halve ervaar ik nu niet direct meer als een verlies. Mijn snelheidtrainingen blijven toch ook altijd plaats vinden.
Eigenlijk, eerlijk gezegd, verlang ik nu ook al naar de 7-heuvelen van Nijmegen. En dat is ook al over een dikke drie weken. Ik maak me nu al zorgen of ik daar onder de 52'30'' zal lopen, anders mag ik volgend jaar niet gratis meedoen.

Het is niet gegund

Ik moet het maar onderkennen, een marathon is niet voor mij geschreven. Van hogerhand wordt het lot beslist. Als ik het weekend vóór de marathon het halve weekend in bed moet doorbrengen vanwege een fikse pijn in mijn pook (buik), dan helpt dat niet echt bij de voorbereiding. Ook nu (dinsdag) voel ik me nog niet optimaal, hoewel het elke dag met sprongen vooruit gaat. Trainen heb ik dus sinds vorige week donderdag niet meer gedaan. In overleg met mijn coach, houd ik nu rust. Morgen dan 5km rustig lopen om te zien hoe het gaat. Ik ben wel zover gerust gesteld, dat de trainingen die ik niet heb kunnen uitvoeren, toch niet veel meer hadden bijgedragen aan een beter verloop aan de loop, aldus volgens mijn trainster. Belangrijk is nu, om zondag uitgerust en fit aan de start te staan.
Tot nu toe, volgens de enquête, mag ik voor een kwart van de bezoekers d'n boom in met mijn verhaaltjes. Ik wil daar later wel eens op in gaan, als de peiling afgelopen is.
Verder heb ik het redelijk druk met die fotografieopleiding. Wat te verwachten was met die digitale camera's, is het veel computerwerk. Alles onder Photoshop, en dat vraagt al een opleiding op zich om dit programma te doorgronden. Ik zal me niet vervelen de komende winter. Over de winter gesproken, de klok komt weer op zijn normale uur te staan dit weekend. Dus een uur naar......????

Onderzoek

Ik weet niet of het afhangt van de resultaten van de enquête of deze weblog door gaat of dat ik er mee stop. Ik moet het nog even afzien.

Streep af..

Een duurloop, 25km en ik heb er 1h51'21'' over gedaan. Veel te snel, eigenlijk, mijn schema zei 1h57 en nog wat seconden. het was puur uit balorigheid dat ik almaar harder ging lopen. De eerste helft bleef ik redelijk in het gegeven tempo, maar de verveling slaat dan toe en dan wil ik naar huis. Ook het lichaam begint te protesteren, ik had het gevoel niet soepel te lopen. Het is niet veel langzamer dan mijn gewone duurlooptempo wat ik vandaag moest doen, maar toch blijf ik dit lastig vinden. 'Geforceerd langzaam lopen', dat is het eigenlijk. Maar ook deze training kan ik weer wegstrepen, en dan is het voor een heééééle lange tijd dat ik nog eens dergelijke afstanden zal lopen, hoera!!

Wat wel meezit, zijn de huidige temperaturen. Een graadje of 12-13, geweldig. Wel even lastig om te bepalen, jasje uit of jasje aan. Met jas werd het al vlug warm, maar liever niet te koud dan te koud, ofzoiets.

-Wedstrijdje
Zou ik het nog hebben over de loop in Axel.
Oké, om drie uur was de start en ik heb er 46 en een halve minuut over gedaan om 13km af te leggen/stop. Meer valt er niet over te zeggen, behalve dat het achter me een stuk spannender was. Tja, ik heb wel lekker kunnen lopen, alleen die mannen op de 5km gingen wel wat te snel voor mij. Ik vroeg mij af of ik deze afstand had kunnen winnen? Maar goed, na drie kilometer ging ieder zijn eigen weg. De korte afstand ging terug richting Axel en ik mocht eerst richting Hulst lopen langs de druk bereden 'Langeweg'. Daar was ook het keerpunt en toen was het drie kilometer voluit tegenwind. En die tegenwind was best aanwezig. Wel mooi is, dat je met een keerpunt je kansen eens kan inschatten, en mijn positie was veilig gesteld. Het was zaak om het gat groter te lopen. Als er iemand bij mij had gelopen, had ik meer de kat uit de boom gekeken. Nu heb ik voluit, maar wel ontspannen gelopen. En dan viel mijn eindtijd wel tegen, omgerekend heb ik vorige week de halve marathon (300 meter te lang) met hetzelfde gemiddelde gelopen, ongeveer 16,7 per uur. Maar zoals ik al zei, er was aardig wat tegenwind.


-D'n Brabantsen Marathon.
Ik wil nog reageren op wat reacties van een vorig bericht,
Tom, een podiumplaats, daar wou ik eigenlijk niet aan denken, want inderdaad, ik wou daar gewoon heel hard rennen, voor 42km, en dan zien waar het schip strand. Ik weet helemaal niet wat ik van mezelf mag verwachten. Die marathon van vorig jaar is geen maatstaaf voor een andere marathon, lijkt me. Er is maar één Kustmarathon. Loop ik een podiumplaats, dan heel graag. Maar ik heb al gezien bij vorige uitslagen dat ik zelfs in mijn categorie flink zal moeten laten stuiven om kans te krijgen. Ik loop n.l bij de 35+. Iedere organisatie van een loop doet maar wat raak, krijg ik het gevoel.

Stanny, ik heb er eens een halve gelopen, en ik was niet zo gecharmeerd van de ronde. Maar alez, misschien dat het nou beter lukt. Alhoewel ik toen wel in de top 10 overall liep.

Marcel, in Koewacht, dat was een andere Chris. Ik weet alleen zijn achternaam op het moment niet.

Tja William, dat zijn droomtijden voor ons. 2h27 op een marathon, en dat voor een 50 plusser. Daar mag je een buiging voor maken.

Fons, heel blij te horen dat je de toeren die ik uithaal volgt. Een 2h50, ik weet het echt niet, helemaal niets!!! En let maar op, als ik daar ga lopen dan zal het natuurlijk spoken, hè.

Dus ik laat het maar over me heen komen, ik kan niets anders dan me klaar stomen voor deze marathon. Trouwens, waar praten we over. T'is niet meer dan een halve marathon die je twee maal op één dag loopt, of 4 x 10km met 2200 meter uitlopen, of 105 rondjes en een half op de baan (wat vreselijk, eigenlijk!!).

Even snel...

...een berichtje tussendoor, ik zit momenteel wat krap in mijn tijd. Ik wil ten eerste zeker reageren op het bericht van Fons. Ik ben aangenaam verrast van Fons te horen. Fons, hoe krap ik in mijn tijd ook zit, ik zou je graag nog eens ontmoeten. Leuk dat je een bericht achter liet.

Dan even wat recht zetten, het was niet Roosendaal, maar Breda. En de echte fans (als die er zijn) weten dat het niet mijn eerste marathon was, aldus volgens de krant. Maar ik ben toch altijd een beetje fier dat ik de krant heb gehaald, wat er ook staat. Er had ook niks in kunnen staan!
Over Axel zal ik nog wel wat schrijven, en over de planning van wedstrijden, en over wat nog allemaal...

Beter dan niks

Ik heb beslist! Ik ga dan maar in Etten-Leur starten. Ik wist nog niet zeker of ik daar zin in had, na die tegenvaller in de Kust-marathon. Het is een feit, dat ik er nu niet echt naar toeleef, zoals wel is gebeurd bij voornoemde marathon. Maar ik vind het toch jammer van mijn trainingen, vooral de duurlopen, om daar niks meer mee te doen. Ik ben er in ieder geval al achter gekomen dat mijn snelheid op de halve niet heeft moeten inboeten, integendeel.
Ik moet verder niet veel meer trainen om klaar gestoomd te worden voor de Brabant Marathon. Ja, natuurlijk hoorde die 30km van deze week bij de trainingen, ik ga niet voor de lol zo'n afstand lopen, zeg!! Maar op dat moment was mijn deelname voor de alternatieve Elfstede....uhm.....marathon nog niet zeker, alhoewel ik al een nieuw schema van mijn coach had gekregen.
Verder had ik wat intervaltrainingen, gelukkig wel. Niet spectaculair, 8x800 in 2'50'' en 6x1500 in 5'24''. Die laatste moet ik nog uitvoeren, maar ik denk da'k morgen in Axel ga lopen. Ik wil hier in de buurt nou wel eens weer een loopje meemaken, en ik ga ze het niet gemakkelijk maken!!(zal er natuurlijk dan wel een snelle Belg zijn). Ook de baantraining is letterlijk in het water gevallen. Ik weet niet of het overal zo'n weer als hier in de omgeving was, maar in Koewacht en ook Hulst was het goed raak. We waren onderweg, maar zijn terug gekeerd na de eerste fikse donderslagen.
Dus tot nu toe niet veel getraind, zondag komt er ook niks van. We gaan dan met de P.V. naar de Antwerpse Zoo, voor een kijkje achter de schermen. Alsof ik op mijn werk al niet genoeg lelijke apen zie.
Dus....nog twee weken en dan mag ik weer proberen 42km te lopen, alleen wat minder sensationeel dan Burgh-Zoutelande (het blijft pijn doen). Vorig jaar wist ik zeker, dat ik nooit nog een marathon zou lopen. Nu weet ik zeker dat ik op 2 oktober in Burgh aan de start zal staan, 3x is scheepsrecht!!

ps, 2 oktober 2010 laag water 15h15, kan maar al beginnen met de voorbereiding, hé.

Kleine test

Gisteren een kleine 11km uitgelopen in een mooi tempo. Vandaag wilde ik wel eens weten of ik nog zo zwak als zaterdag zou zijn. Omdat mijn schema niet veel ingeeft, ik zou rust nemen na de marathon, kon ik wel experimenteren. Dus grofweg 30km gelopen in 2h09 met enkel een gel en en een kwart liter water die thuis klaarstonden. Moest ik wel even langs huis voor deze bevoorrading, niet zo interessant. Want de verleiding om te stoppen was nu wel groot, omdat deze training toch nergens op slaat. Maar ik heb het gered, met heel weinig middelen. Zeker geen krentenbollen meer, de oorzaak van de ellende afgelopen zaterdag. Waarom dan bij een wedstrijdmarathon mijzelf zo druk maken over deze details? Ik kan redelijk goed op weinig lang doordraven, weten we ook weer!
Morgen weer eens op de baan gaan trainen, dat is ook een tijd geleden.

Wat moet ik nog?

Had ik geweten hoe diep de teleurstelling zou zijn dat ik al na 15km zou moeten opgeven? Want toen zat ik nog zo goed, deze afstand werd afgelegd binnen het uur. Toen was het klaar, ik kreeg hevige maagkramp die niet weg ging. Ik wist gelijk dat het nu gedaan was, met deze editie van de Kustmarathon viel niet te spotten. Als ik nu al in de problemen geraak, is het van den zotte nog verder te willen gaan. Ik ken het parcours maar al te goed, en nu met deze weersomstandigheden.
Och, ik loop wel goed met tegenwind en in slechte omstandigheden, hoor. Maar dan moet het lichaam wel meewerken. Pijn na 35km lopen, dat is normaal. En dan stap je ook niet uit, hé.
Maar het was niet voor vandaag, de teleurstelling, ik had hier voor getraind, ik was er klaar voor, ik kon het volbrengen. Dat wist ik zeker, laat maar stormen en regenen, ik moest Zoutelande bereiken. Zo had ik het voor mezelf beslist in de laatste weken voor de marathon.

De volgende dag zou ik als supporter meegaan naar de Singelloop in Breda. Carla bedacht dat ik misschien daar de halve marathon zou kunnen lopen. Inderdaad, dat had ik wel nodig om mezelf op te peppen (ik ga niet zielig doen, maar ik moest mijn frustratie kwijt). Over het algemeen kun je op dergelijke wedstrijden niet meer inschrijven, maar hier kon je dus wel op de dag zelf nog aanmelden. Zo stond ik klaar, als wedstrijdloper in het wedstrijdvak tussen de Kenianen. Om 14h15 waren we gestart, en die Kenianen vliegen weg alsof om de eerste bocht de finish al is bereikt, ongelooflijk. Dit geloof je pas als je het met je eigen ogen ziet! Ook de zwarte madammen zijn niet te volgen, en die prutsen zijn nog een kop kleiner dan mij, met mijn 174 cm. Mijn besluit is dan maar, dat er genene witte madam vóór mij zou finishen. Maar dat was ijdele hoop, dacht ik nog. Want de eerste kilometers gingen dan niet overdreven, 5km in 18 minuten, 10km in 36 minuten, maar ik besefte wel dat ik de dag ervoor al een 15km had gelopen. Aan de andere kant, deze 15km ging wel langzaam. Want +-58 en een halve minuut voor deze afstand, terwijl mijn PR rond de 51 minuten ligt, dan praat ik liever over een stevige training. Ook nog, ik had nog een boel gif te spuwen na mijn marathonflater. En telkens, als ik het woordje 'marathon' prevelde, dan kreeg ik een ferme duw in de rug, hopend dat er op dat moment net geen foto's van mij werden gemaakt, want dan stond er onweer op mijn smoel. Toch ook komische momenten, ik liep in een groepje met de eerste dame, een Tjechische. Haar coach stond aan de kant. Toen wij deze man naderden, kwam er al van ver een hele hoop waslijst met adviezen, natuurlijk in het Tjechisch, net zolang totdat wij weer uit het zicht waren verdwenen. En dat kan alleen zo'n echte Brabander die bij ons liep, zo heel droog zeggen 'ik begrijp er geen ene donder van'. De slappe lach van mijn kant, waarop hij zei 'als je nog zo kunt lachen, dan ga je niet hard genoeg'. Misschien, we hadden tenslotte al zo'n 13km afgelegd, dus het ging goed.
Het verloop van de wedstrijd was, dat de groep van zo'n 10 man en twee vrouw, was gereduceerd tot drie, de Brabander, nog een zwarte meneer en ik zelf. Zat ik nog te rekenen voor een PR, wat ik op dit parcours voor onwaarschijnlijk achtte, vanwege de vele bochten, slechte klinkerwegen en kinderkopjes. Toch was ik daar niet ver vandaan, met 1h17'07'', terwijl ik hier nog nooit onder de 1h20 heb kunnen lopen. Net niet onder de 1h17, jammer, 1h16 klinkt toch weer als een minuut sneller. Achteraf bleek, volgens enige GPS lopers, dat het parcours minstens 300meter te lang was. Vreemd, als men volgend jaar hier het N.K. mag organiseren. En als die GPS horloges nauwkeurig zouden zijn.
Och ja, tussen ons drieën heb ik de lange sprint gewonnen. Aja, als er maar gesprint moet worden, dan ben ik in mijn element. En ik was uiteindelijk 35ste overall, 4de bij de 40+.
De eerste 40 plusser liep 1h10'53''. 'Dream on', denk ik dan.

Min en plus

De marathon een fiasco voor mij, in de halve marathon in Breda een frustratie verwerkt. Morgen vertel ik meer, ben pas thuis, en zeer tevreden!!!

Even Apeldoo....

Moest dat zand niet in de Langstraat in Zoutelande liggen, i.p.v. de Herbert Dowweg in Terneuzen?!?!?

Te veel eer

Wat leuk, bij de PZC hebben ze mijn richttijd gebruikt in onderstaande link, erg vriendelijk van ze!!

http://www.pzc.nl/multimedia/archive/01245/sp3_0210_kustmarat_1245776b.jpg

Terugblik

Naar mijn eigen weblog, en dan een jaar terug in de tijd. Ik wou nog eens teruglezen hoe ik de ervaringen van de trainingen en voorbereiding voor de marathon had doorstaan. Welnu, ik kan zeggen dat ik er nu anders tegenover sta, toch serieuzer. Toen had ik niet het plan om de marathon geheel uit te lopen. Anders dan dat het onlangs in de krant stond, had ik het niet moeilijk na 35km, maar al na 30km. Mijn plan toen was om minstens 35km op een bepaald tempo te lopen. Dat moest wel lukken, ik had nog 5km te doen. Bijna vanzelfsprekend dat ik dan de resterende kilometers ook nog heb afgelegd. Maar nu, nu wil ik al op voorhand beslissen, om de gehele marathon te lopen. Ik weet nu, dat dit gepaard zal gaan met strubbelingen en dat er pijn zal komen. Zonder kleerscheuren is het lastig de 42,2km af te leggen, of je moet ultraloper zijn. Aangezien dat ik dat niet ben, ben ik ervan bewust van de lasten. Maar ik geef toe, ook van de lusten. Hoe mooi herinner ik me de laatste kilometers, bewust van het feit dat ik de finish haal. De kroon op het werk van uren trainen. Een plaats bij de eerste 20, had de eerste 15 moeten zijn, maar genoeg hier over. Dit was lesgeld, zeg maar. Een wijze les voor alle lopers, maak geen rare sprongen na 41 km!!
Wat wordt het, zaterdag? Gelukkig weten we allemaal van niks. Laat maar komen, ongeacht wat voor weer het word.
Ik heb deze avond nog een snelle 5km in 17'30'' gelopen, omdat het nu nog kon. Volgende week zal ik het rustiger moeten doen. Eigenlijk mocht ik er 20 minuten over doen, maar ik denk dat de adrenaline al begint te werken. Ik stelde me de laatste 5km van de marathon voor, hoewel ik niet verwacht dit nog in dit tempo te kunnen lopen!!
Je ziet, die marathon heeft toch impact op me. Benieuwd of ik er zaterdag om, laten we zeggen, 15h15 er nog zo over denk. Langer mag ik er niet over doen, want daar heb ik niet op getraind, volgens mijn coach.

No panic, no panic mr Mainwaring...

...waren de woorden van Lance-Corporal Jack Jones in de Britse komische serie Dad's Army, als er iets op stapel stond, zoals de dreigende invasie van de Duitsers. De serie speelde in zich af in '40-'45.

Waarom begin ik hiermee?

Wel, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de zenuwen hier en daar beginnen te spelen bij sommige deelnemers aan het 'enkeltje' voetreis (hardlopend) van Burgh naar Zoutelande a.s. zaterdag. Misschien dat de dreigende veranderende weersomstandigheden er iets mee te maken hebben? Paniek is dan wel misschien wat overdreven verwoord, maar het zal inderdaad toch tegenvallen moest het uitgerekend op deze zaterdag de herfst beginnen. Ik loop ook liever in wat fatsoenlijk weer, al is het maar om het maximale aantal supporters en toeschouwers aan de route te bekennen.

Verder kan ik me er op het moment niet druk over maken, ik heb bijna al mijn trainingen goed doorstaan. Veel moet er niet meer gebeuren, maandag nog 10km gelopen in 39 minuten, woensdag 5km in een minuut of 20. Toch wel lekker om eens goed door te lopen, ik kan het aanraden.

Ik heb nu een weekje vakantie, om thuis wat te werken. En eerlijk gezegd is het wel fijn om op tijd te kunnen stoppen om daarna nog wat te gaan fotograferen. De opleiding is in volle gang, en bestaat nu voornamelijk te leren werken met Photoshop, wat op zich nog niet zo eenvoudig is. Diafragma, sluitertijden, f-stops of isowaarden zijn allang geen geheim meer voor mij, dat voordeel heb ik. En met mijn nieuwe camera, die ik almaar beter leer kennen, valt er veel te ontdekken. Heb nog wat foto's gemaakt van de kermis in Terneuzen.

Ende de boer, ghij ploegde voort..

Oftewel, ik ben er (schijnbaar)nog niet. Dit antwoord heb ik als iemand mij vraagt of ik er klaar voor ben. Nog niet, omdat mijn trainingen nog altijd trainingen zijn. Dit voelt niet als afbouwen, vorige week juichte ik al te vroeg over de voorbijgaande aard betreffende de duurlopen. Ook deze week heb ik een duurtraining van 26 kilometer gelopen, net binnen de twee uur. Dus niet meer een al te hoog toerental, maar evengoed voelde deze afstand als een pittige loop. Misschien dat ik wel lekkerder loop op mijn eigen tempo, maar als de coach zegt 'niet sneller' dan hou ik me er maar aan.
Deze avond had ik een intervaltraining, een ouderwetse piramideloop, 2-4-6-8 en 1000meter en terug. Weer eens lekker op tempo, alles rond 17 per uur.
Zaterdag krijg ik ook een mooie duurloop, 15km in 14 per uur.
Zondag 6x800 in 2'45''.
Deze laatste twee trainingen zijn trainingen die ik tenminste gewend ben. Die lellen van duurlopen, daar zal ik nooit aan wennen.
Volgende week nog een paar loslopers, 10 en 5km met 15 per uur, en op vrijdag een half uurtje 14 per uur. En dan, dan kan ik zeggen dat ik er klaar voor ben (hoop ik).

Nog even terugkomend op de wedstrijd van afgelopen zondag, ik was dus 3 seconden trager dan vorig jaar. Maarrrrr... het parcours was dan ook zeker 50 meter langer!! De start en finish lagen nu een stuk verder tegen het duin òp. Vooral om te finishen was het dit jaar een stuk kwaaier dan vorig jaar.
Kortom, die drie seconden langer wegen niet op tegen deze verandering in het parcours. Eigenlijk was ik dan sneller dan vorig jaar.... yess!!

Ik had...

...niks meer in te brengen.
Mag ik dan verliezen van dit snotjong, ik had goddomme zijn vader kunnen zijn. Een leeftijdsverschil van 21 jaar. Gelukkig zijn er wel nog genoeg lopers van deze leeftijd die ik achter me laat. Trouwens, ik heb de winnaar, Bert Misplon, eens gegoogeld. Blijkt toch een verdienstelijk loper te zijn, heeft onlangs nog een snelle 800m gelopen, 1minuut 51sec. Ik mag best tevreden zijn, ik kon lang in de buurt blijven, zelfs in de duinen. Hij had het voordeel een kop groter te zijn dan mij, dus bij de afdalingen liep hij van me weg. Ik kon wat goedmaken bij de beklimmingen. Beklimmingen die trouwens de moeite waren, diepe duinpannen, de één na de ander voor zo'n 3km achter elkaar. Dan waren er af en toe wel wat paadjes om even op adem te komen. Maar daar groeiden gemene doornstruiken, merkte ik achteraf. Scherpe bochten, om dan gelijk weer in een diepe put met los zand te storten om dan weer af te zien om in dit losse zand heuvelop te geraken. Op deze momenten kon je niet meer spreken over een hardloopwedstrijd, eerder een survival.
Dat ik deze loop geweldig leuk vond had ook een reden. De 'Dwarse geulen' die ik gelopen had, had ik allemaal gewonnen. Nu ik tweede ben geworden is deze loop voor mij ineens veel minder interessant (of leuk) geworden. Ik kan knap sjacherijnig zijn na zo'n verloop. Maar ik had op het eind niks meer in te brengen. Kon ik bij hem blijven, dan had er nog wel een sprint in gezeten. Maar na voor de de tweede maal door de Zwingeul te zijn gelopen, die overigens verraderlijk diep bleek te zijn, liep Bert langzaam bij mij vandaan. Balen dus...en gefinished in 30'15'', 13 seconden achter de terechte winnaar.
En het is altijd achteraf geouwehoer natuurlijk, maar had ik beter kunnen presteren zonder die marathontrainingen? Voor de ene is dit van invloed, voor de ander maakt het niet uit. Kijk naar Eric Goossen, die is de laatste tijd bloedsnel, terwijl Eric ook vollop voor de marathon traint.
Ik ga me daar niet achter verbergen, laat ik nou maar de realiteit onder ogen zien, zéér binnenkort word ik tenslotte 42 jaar.

Stress

Het schijnt dat ik sta aangegeven als favoriet voor 'de dwarse Zwingeul'? Tenminste, dat heb ik vandaag verscheidende malen gehoord op mijn werk. Ik heb het zelf nog niet opgezocht, maar je begrijpt dat zulke berichten natuurlijk een enorme 'druk' op mij uitoefenen. Ten eerste, nu ben ik zowat verplicht om in Cadzand te lopen. Ten tweede, ik moet mijn favorietenrol nog waar maken. En ten derde, hoe kom ik hier uit als ik er niet in slaag de overwinning voor mij op te eisen. Vooral omdat er een meneer in Oostburg woont die wel heel goed zijn best heeft gedaan bij de seniorgames. Ik geef me weinig kans, moest hij beslissen dáár ook te starten.
Dus....slapeloze nachten, kommer en kwel, zorgen!!

Jaaa, natuurlijk...de enige wedstrijden waarbij ik echt de zenuwen had, waren de beide 800 meters die ik heb gelopen. En dat is terecht, want een 800 meter lopen is moeilijk, en loeizwaar.
'Dwars door de zwingeul' is één van de mooiste lopen die ik ken, kort, maar krachtig. En zeker geen test voor een andere wedstrijd, ook mijn schema is deze week aangepast om in deze wedstrijd voluit te kunnen gaan.
Kan ik gelijk wel mijn schema voor deze week doornemen;
-Maandag, 30km in 2h18, iets te snel gelopen, maar goed, als het lukt. Was toch niet zo gemakkelijk als ik dacht, het was iets te kort op die 35 van zaterdag. Kwam nog bij dat ik zonder begeleiding moest doen. Dus verstoken van drank en voeding heb ik de eerste 20km rond Koewacht gelopen. Kon ik gemakkelijk even langs huis omdat ik daar wat sportdrank en een gel had klaarliggen. Toch de overweging genomen deze 30km helemaal zonder verzorging te doen, maar omdat de temperatuur er ook naar was, was ik toch zo verstandig mijn verzorgingpost te bezoeken. Hardlopend over mijn landerijen (de achtertuin is 80 meter lang), speelde ik de gel en water naar binnen, ik wou niet stilstaan. De verleiding overheersend om dan maar helemaal de duurloop af te ronden, rondde ik de laatste 10km af.
-Dinsdag, 4km inlopen 4x2000m in 7'29'' tot 7'22'', telkens 500meter rust, 4km uitlopen. Bijna 18km. Zag er wat tegenop, na de vorige training die nog voelbaar was. Maar na de eerste versnelling ebte dat gevoel snel weg. Wat heerlijk om weer eens wat snelheid te trainen.
Verder deze week niet veel meer, geen clubtraining, alleen nog een paar kilometer loslopen voor zondag, 10 minuten in 4'40'' per km, 20 minuten in 4'20'' per km en nog eens 10 minuten in 4'40''per km.
Mag ik nog een tip geven? Kom zondag naar Cadzand en loop mee!!!

Mijlpaal

Nog nooit bereikt, maar eindelijk heb ik het te pakken. Ik heb deze week in totaal 100km hardlopend afgelegd. Met interval, maar voornamelijk door die stikvervelende duurlopen.
Maandag- 25,6km in twee uur.
Dinsdag- rustdag.
Woensdag- Training op de baan, 6x1000m, van 3'29'' naar 3'23'', redelijk beheerst gelopen.
Donderdag- Naar de marathon meeting in Kamperland geweest. Viel wat tegen, ten opzichte van vorig jaar. In plaatsvervangende schaamte voor het overige publiek, dat grotendeels verder ging met ouwehoeren terwijl de gastspreker van de avond, Abdelkader Benali zijn verhaal deed. Achteraf sprak ik hem nog, en vroeg hem hoe hij daar mee omgaat. Hij zei me, dat hij sprak voor degene die wel luisterden, en degene die wat beters te doen hadden, dat moet je er maar bij nemen, niet op letten. Zo simpel, dus.
Vrijdag- Zelf een training bedacht, 2000-1600-1200-800 en 400m met 300m rust in een niet te hoog tempo, rond de 16,5 per uur. Omdat de volgende dag nogal heftig wordt!
Zaterdag- Van 9 tot 12 in het afhaalmagazijn gestaan van de bouwmaterialen op mijn werk. 's Middags voor de eerste maal naar de fotokunst (zo word het daar genoemd), van 13h30 tot 17h15. En daarna kon ik nog eens een duurloopje van 35km gaan uitvoeren. Daar had ik eerlijk gezegd niet zo heel veel zin meer in. Carla fietste gelukkig mee, en voorzien van een lading gelbagger en drank ben'k ermaar aan begonnen. Het eerste deel ging goed, daarna kwam het verval. Toch teveel hooi op d'n vork genomen, deze dag. Goed, ik heb 35km gelopen, maar het was al aardig donker toen we weer thuis kwamen. Resultaat viel niet tegen, 2h34 over de afstand, 2 minuten langer dan gepland. Blijft over; een gemiddelde van 13,6 per uur, 4'23'' per km. Blij dat de langste duurloop achter de rug is. Vanaf nu worden de afstanden korter, de trainingen wat sneller.
Zondag- Nog wat uitlopen van de duurloop, 9km in 40minuten.
Groen licht om aanstaande zondag 'Dwars door de Zwingeul' te gaan. De coach geeft toestemming. Ik weet alleen nog niet of ik daar tot het uiterste zal gaan. Ik krijg nu niet zo'n hele zware week, dus waarschijnlijk...

Diep triest

Ik heb al eens eerder geschreven over wat je in de polder aantreft aan illegaal gedumpt afval. Maar wat ik nu gevonden heb loopt de spuigaten uit, en is zeker geen afval. Wat een onmens moet je zijn om zo'n beestje aan zijn lot over te laten, je kan zien dat hij duidelijk voedsel tekort komt. Is nu opgehaald door de dierenambulance en krijgt hopelijk een goed leven. Het is een schitterend beestje.

Verkeerde volgorde

Drie halve marathons in 4 weken tijd, op voorhand had ik niet verwacht deze met nog een redelijk resultaat te lopen. Eigenlijk was ik niet van plan bij de drie wedstrijden alles te geven. Maar ja, als je d'r eenmaal staat. Toch klopt de volgorde van aankomsten niet helemaal, bij de eerste was ik vijfde, de tweede vierde, dus het zou mooi geweest zijn om in Vrouwenpolder derde te zijn geworden. Eerlijk gezegd vond ik mijn kansen om derde te worden best wel reëel, vooral het gedeelte over het strand ging mij zeer goed af. Maar toen we het strand af waren, bleken de gebroeders Vermeulen nog veel in hun vermogen te hebben. Hun heb ik niet ontdekt bij de inschrijvingen voor de Kustmarathon, dus met nog geen minuut achterstand op deze jongens mét mijn voorbereiding op het 3 oktober uitje...het kan beroerder. Miquel van Tongeren staat dan wel weer in de lijst, het kan niet allemaal meezitten. De nummers 1 en 2 op deze loop, die namen gewoon een loopje met de rest. Het dorp nog niet uit, en we wisten al dat we deze jongens bij de finish pas terug zouden zien. Het parcours was iets anders dan vorig jaar, en we liepen nog langs het Veerse meer voor een paar 100 meter, in plaats van de schitterende knollenweide op het eind van de ronde. Ook nog een paar parkeerwachters of zo, die verzuimden om ons de goede weg op te sturen. Ik had het geluk net achteraan te lopen, dus hoefde niet om te draaien toen deze wegwijzers hun fout inzagen. Ik kon gelijk het goede pad indraaien. Ook schitterend was op het eind van het 'luxe asfalt en wind in de rug-gedeelte'. Vlak voor we het strand opdraaiden was daar een drinkpost, tenminste, dat moest er voor doorgaan. Deze brave lieden waren er schijnbaar van overtuigd dat we wel even de tijd zouden nemen om op het gemak een bekertje water te laten opvullen om daarna nog even gezellig te blijven klessebessen. Nee mensen, het groepje waar ik deel van was, had toch de neiging om het parcours in een zo kort mogelijke tijd achter zich te laten, dus enigewelke vorm van oponthoud was in den boze. Dus vrolijk onze weg vervolgd, voor een kilometer of negen aan strand en misere. Die misere viel wel mee op het strand, het zand lag er wel kl.. bij, maar daar is het een strand voor. Verdere verzorgingposten draaiden gewoon wel goed, geen probleem. Kon goed kop doen op het strand, alleen vond ik het samenwerken wel een beetje stroef gaan. Oja, ieder deed zijn werk wel, maar er was niet echt een volgorde van overnemen, wel jammer. Toch is 9 kilometer strand een hele hap, en na een tijdje begon dat strand mij behoorlijk de strot uit te hangen. Blij dat ik van het strand mocht, alleen de resultaten hierna vielen wat tegen. Heel de bende viel uit elkaar, en ik was op het eind wel blij Wim van Sparrentak nog achter mij te kunnen houden. Uiteindelijk dus een 6de plaats i.p.v. een derde.
Onzin natuurlijk, ik ben zeer tevreden met het resultaat en ik was dan ook tweede bij de 40+. Tja, die Wim Padmos is wel een klasse appart, nog een jaar ouder dan mij en dan al die snotneuzen eruit lopen. Wat doe ik verkeerd? Had ik sneller gekund zonder die andere wedstrijden op voorhand? Ik denk het niet, ik geloof niet dat de vorige gelopen wedstrijden een negatieve invloed hebben gehad. Ik zal gerust wat trager geworden zijn met die lange duurlopen, hoewel ik dat ook nog altijd goed kan verwerken. En met 1h23 op de laatste halve ben ik toch sneller dan bij de vorige editie van deze loop. Goed, een ander parcours, maar het verschil is toch wel groot, vorig jaar 1h24'44''.
Voorlopig ben ik weer even verlost van wedstrijden. Ik heb wel een aanvraag ingediend om 'Dwars door de Zwingeul' te gaan, maar heb nog geen groen licht van m'n trainster gekregen.

Het gaat op en af

Alsof ik ze zo heb uitgezocht. Wist ik veel dat dit ook weer een hobbeleheihalvemarathon zou zijn? Oja, Heist op den Berg, ik was er wel al eens geweest, maar kon niet meer herinneren dat Heist op een heuvel ligt. Althans, de kerk en het stadhuis en nog wat buildings liggen een stuk hoger dan de rest. En op het kerkplein was de start, om zo gelijk de heuvel af te dalen. Was een beetje link, met zo'n bende tegelijk, ik kan me ook niet voorstellen of het allemaal goed was verlopen achter mij. Ik had gelukkig mezelf goed opgesteld en stond helemaal vooraan, samen met vele lopers waarvan ik mijn twijfels had of deze er wel zo verstandig aan deden om hier ook te staan. Het was wel zo, dat de meeste deelnemers de estafette-halve marathon liepen. Met twee of vier man/vrouw werd dan het parcours van vier rondjes afgelegd. Vier rondjes, dat wil natuurlijk dan ook zeggen; vier maal de heuvel op. Dat betrof dan iets minder dan de halve afstand van de volledige ronde dat je heuvel op moest, aan de voet van de heuvel ging je dan een paar honderd meter over vlakke weg na de afdaling. Om daarna via een grindpad in een bos het eerste gedeelte de heuvel weer op ging. Uit het bos de verharde weg op die iets op liep langs de helling van de heuvel, daarna een bocht naar links steil omhoog over een betonbaan die al snel overging in kinderkopjes, wat dan ook gelijk het steilste deel van de route was. Het hoogteverschil bedroeg 48 meter. Maar die hellingen bleken geen vijand voor mij te zijn, integendeel, dankzij die hellingen kon ik op het laatst nog twee lopers terug pakken die mij in de eerste ronde hadden ingehaald. Hoeveelste ik uiteindelijk geworden ben, weet ik nog niet. Waarschijnlijk de vierde plaats. Bij het ingaan van de derde ronde had ik bij de wisselplaats voor de estafetteloop een vrouwenteam ingehaald. tenminste, daar ga ik van uit. Dan hebben die voorgaande meiden toch flink door gelopen, dat ik ze nu pas inhaalde. Degene die nu ging lopen, werd mij vlug duidelijk, heette Sandra! Een plaatselijke vedette, want vele aanmoedigingen kreeg ze wel onderweg. Ze liep vlak achter me, en gebaarde haar me te volgen. Ik grinnikte wat in mezelf, dit is al de tweede Sandra deze week die achter mij áán loopt (wat een leuke zin!!!!). Ze liep hard, maar aangekomen bij het heuvelópgrindpad moest ze lossen. Het speet me wel, maar ik ging toch maar verder in mijn tempo. Veel publiek onderweg, maar dat maakt zo'n loop ook wel interessant voor de kijkers. Omdat het rondjes lopen zijn, natuurlijk. Ik vond het zelf ook wel wat hebben, na een ronde kende ik het parcours en wist ik wat ik kon doen en kon verwachten. Ook genoeg verzorging onderweg, van de organisatie, maar ook van aanwonende toeschouwers. Het was niet overdreven warm, maar af en toe zo'n tuindouche was wel fijn. Een gezellige leuke loop in een mooie omgeving maakten veel goed wat er bij de finish aan te kort kwam. Dat ik geen aandacht kreeg bij de finish kan ik me wel voorstellen, het was er nogal druk omdat de aflossing hier ook stond opgesteld, niet zo slim. Maar dat ook de eerste individuele deelnemer totaal over het hoofd werd gezien, vond ik toch wel kwalijk. Volgens Carla die daar bij de finish stond was er helemaal geen aandacht voor degene die de race gelopen had. Als je bijvoorbeeld in Roosendaal het marktplein komt opgelopen word je genoemd en geroemd met alle beschikbare gegevens die ze over je hebben. Ze zouden nog je pincode, je SoFinummer en zelfs je strafrechtelijk verleden nog vermelden, mocht dit het geval zijn.

Och, de foto's getuigen ervan, het was een leuke loop. En ik ben tevreden met mijn 1h19'05'' over een toch wel lastig parcours van 21km. Heb voor mijn gevoel me ook niet volledig gegeven en ik voelde me nog goed fit op het einde, dus ik was zeer tevreden.

Tegen beter weten in..

...stond ik aan de start van de Kreekloop in Terneuzen. Ik had gekozen voor de langste afstand, en niet om hier een gooi te doen naar een hoge rangschikking. Ik ben trouwens op dit moment toch niet in staat prestaties te leveren. De zware trainingen volgen te kort op elkaar, maandag had ik 12x400 in 1'24'', dinsdag 6x800 in 2'50''. Ging wel allemaal zonder pijn of moeite, maar om dan op woensdag in een wedstrijd voluit te gaan? Nee, maar dat ik op deze wedstrijd zeker aanwezig wil zijn, heeft te maken dat ik deze wedstrijd zie als een memorial voor mijn collega en toendertijd grootste supporter Johan, die twee jaar geleden een ongelijke strijd heeft verloren en is overleden aan kanker. De Kreekloop was drie jaar geleden Johan zijn eerste en enige hardloopwedstrijd. Johan zal niet vergeten worden....

Dus er een rustige duurloop van maken, was het plan. Bewust geen wedstrijdschoenen; zware trainers, geen wedstrijdkleding; een flodderbasketbroek, geen hemd; een gewoon shirt. Nog een vast vóórdewedstrijdritueel niet uitgevoerd, naar de kapper gaan voor een kaal geschoren kop (die kapper ben ik zelf dan, met een tondeuse). Wat let me nog, absoluut ambitieloos aan de start. Toen zag ik Sandra die zich ook had ingeschreven voor de 10k. Toch maar eens vragen wat Sandra wil presteren, misschien kan ik haar helpen.
'Rond de 36 minuten', zei Sandra, 'binnenkort sta ik in Tilburg voor het N.K. 10km, en dan is dit wel een goede test'. Ik slikte even, 36 minuten had ik nou zelf niet in gedachten om hier te lopen, alez, onder de 40 minuten, maar toch geen 36. Maar ja, charmant als ik ben (als het om meisjes gaat) bood ik dan aan om voor Sandra te hazen, dat moest dan toch nog wel lukken voor mij om dat tempo te lopen. Het hazen had ik al eens eerder in Rotterdam voor Anne van Schuppen gedaan (ja, daar blijf ik trots op!!), dus het zal nu ook wel lukken. Daarbij, ik had mijn footpod aan, wat ik bij een wedstrijd eigenlijk nooit doe, maar nu kon ik wel een vast tempo houden. Na de start hield ik een tempo aan van net boven de 16 per uur. Om aan 36 minuten te komen, konden we dan het tempo nog wel opbouwen. Totdat na drie kilometer mijn footpod weer eens de geest gaf. Dan op gevoel verder. Dat betekent dus dat het tempo gelijk naar boven ging, ik wou zeker niet te langzaam lopen. Met Sandra constant in de gaten te houden dat er geen gat viel tussen ons, kon ik telkens het tempo wat verder opvoeren. Want dit meisje is sterk, geweldig gewoon. Nu loopt Sandra al heel wat jaren, dus ze weet zelf wel wat ze kan. Maar ik was wel onder de indruk, en ik had eigenlijk spijt dat ik niet vanaf het begin wat harder was opgestart. Sandra had toch wel gevolgd. Het resultaat mocht er ook wel zijn, ruim onder de 36 minuten, in 35'35''. Nu is het wel wat onduidelijk wat de juiste afstand was, er word gesproken van 9,5km tot 9,8km. Daar tussenin, laten we het daar op houden. Trouwens, het best wel pittige parcours telt ook wel mee. In Tilburg is het parcours een heel stuk sneller, dus dat komt wel goed met Sandra.
Sandra, van hier uit, veel succes in Tilburg. We houden het in de gaten!!

Het komt nooit meer goed..

Dát klinkt zwaarder dan het is, het gaat hier om de titelsong gespeeld door de Trockener Kecks voor een Nederlandse komische serie uit de jaren 90. De hoofdrol word gespeeld door Rijk de Gooyer die de Amsterdamse verzetsheld Fred Schuit speelt. Fred scheld op de hele wereld en de hele wereld is tegen hem. Sinds kort heb ik de gehele dvd serie, en de serie blijft onverwoestbaar. Schitterend gewoon, voel ik mij verwant met Fred? Ik ben in ieder geval een fan!

Volgende onderwerp, uiteraard hardlopen. Ik had vorige week een 'herstelweek', blijkbaar. Met op maandag een duurloop van 25km in 1h48. Ik heb deze eens solo gelopen, zonder verzorging onderweg dus. Ging best wel goed, dus weet ik dat ik het redelijk kan volhouden. Een geruststelling.
Dinsdag rust.
Woensdag 6x1000m in 3'36'', door de duinen bij Cadzand, dus wel over het fietspad. Een beetje op en neer, maar wel leuk. Alleen wat veel fietsers op de baan, het was ook al behoorlijk warm toen we daar trainden. Ik had eerst Carla begeleid bij haar intervaltraining, zodat ik al een goede 6,5km had ingelopen.
Donderdag rust.
Vrijdag, 5x800m met tempowisseling, dus 400m hard, 100m minder hard en 300m heel hard. 3000m inloop en 4000m uitloop. Lekker wat km's. Na deze training nog even een grapje uitgevoerd. Op de weblog van Maurice Steketee had ik gelezen dat Maurice een 100m zou willen lopen om eens te meten wat het verschil zou zijn met de wereldtop. Ik heb dit zelf eens geprobeerd, op mijn eigen trainingparcours in de polder waar ik heel nauwkeurig om de 100 meter met slijtvaste verf een streep heb getrokken. Natuurlijk heb ik niet van die startblokken, ik zou niet eens weten hoe ik daar op moet starten. Heel nauwkeurig klokken kon ik mezelf uiteraard ook niet, de start, dat gaat dan wel, maar om je klok dan op tijd stop te moeten zetten, dan ben je op voorhand weer uit je ritme. En dan gelopen na een intervaltraining, dus excuses genoeg. En toch, ik klokte mezelf wel op 13,5 seconde. Vind ik zelf toch nog niet zo slecht? Ik ben er wel tevreden mee, en best wel leuk om dit te doen. Misschien eens vaker, en dan voor echt?
Zaterdag, heb ik wat gesmokkelt met mijn schema. Ik heb dan de duurloop die voor maandag stond op deze dag uitgevoerd. Omdat maandag de vakantie voorbij was, kwam het wat slecht uit om s'avonds nog een duurloop te doen. Met de hulp van Carla op de fiets heb ik dan 30km in 2h10 afgelegd, wel volgens schema.
Zondag rustdag.

Maandag, 12x400 in 1'26''. Verder deze week niet veel bijzonders, dinsdag 6x800 in 2'52''. Dus niet te gek. Woensdag loop ik eens in Terneuzen de Kreekloop. Ik ga daar rustig meelopen, ik maak er geen wedstrijd van. Kan ik misschien iemand hazen? Omdat ik aanstaande zondag een halve marathon in Heist op den Berg loop, ga ik deze week verder niet te zot doen. Ik verwacht daar weer een gezellige boel te treffen, deze lopen staan me wel aan. Deze keer zijn het vier rondjes door het centrum. Zal mij benieuwen.

Gloeiend, glooiend Zaventem

Met op maandag een duurloop van 28km in twee uur en 30 seconden, woensdag een piramidetraining had ik een relatief rustige trainingsweek. Tuurlijk stond hier iets tegenover, een halve marathon in hoog zomerse temperaturen.

Bij het bij mekaar rapen van mijn loopspullen om een stukje te gaan wedstrijdrennen in de buurt van Brussel, zag ik in een lade mijn Otoplastics, dit zijn op maat gemaakte oordopjes die levenslang mee gaan. Ik bekeek deze eens met een schuine blik en had even te overwegen met mezelf of ik ze vandaag zou gebruiken. Niet zozeer tijdens het lopen, maar voor in de auto tijdens de rit naar Zaventem. Je moet weten, Carla en ik gingen Ingrid (uit Hulst, je weet wel) op halen, want Ingrid wou ook eens 21km in wedstrijdverband lopen om te zien van hoe en wat. En met Ingrid in de auto, kan naast een veiligheidsgordel, airbags, kreukelzones en wat nog meer het beveiliginspakket eventueel nog uitgebreid worden met gehoorbescherming. Ik heb het risico maar genomen onder het motto 'mens, durf te leven'. Doe eens gek, en ga ervoor.

Nou, dit ging helemaal goed, en zoals natuurlijk te verwachten was, werd het een heel gezellige autorit die, ondanks de wegwerkzaamheden voorbij vloog. We hadden wel te maken met een ietwat zenuwachtige Ingrid, die niet goed wist hoe ze de wedstrijd zou volbrengen. Omdat we ook onbekend waren met de omgeving nog even nagevraagd of het een vlak parcours was, of zitten er ook klimmetjes in? Dat geklim, dat zou nog wel meevallen, volgens de insiders. En ook waren er drankposten onderweg. Hierdoor gerustgesteld hebben we het ons wat gemakkelijk gemaakt in een schitterend park waar ook de start en finish was. De schaduw opgezocht, want het was warm, zeer warm. Om twee uur was de start, Carla had gekozen om later op de dag de 5km te lopen. Omdat ik daar geen mens kende, wist ik dus niet wie ik kon volgen. Ik was toch niet van plan snel te starten, niet bekend met het parcours en de temperatuur zat ook tegen de 30 graden. Toen we gestart waren was het al vlug duidelijk voor mij dat ik niet moest gaan voor een podiumplaats. Enkele lopers waren al vlug los van de rest, en met het gemak dat deze jongens liepen, was voor mij duidelijk dat ik ze pas bij de finish zou terug zien. Na enkele 100den meters draaiden we links Zaventem in en het gedonder begon al, helling op. Eigenlijk bestond dit hele dorp uit helling op en af. Allemaal niet zo spectaculair, maar toe ik het dorp verliet, had ik toch al menig klimmetje te pakken. Ondertussen was het veld al uit elkaar geslagen en liep dan wel bij de eerste 10 lopers, samen met een jongen waarvan ik dacht, dat hij binnen korte tijd wel van mij zou weglopen. Soms had ik moeite zijn tempo te volgen en er ontstond een gat tussen ons. Maar na een half uur lopen, met al hele lange hellingen achter ons bij gloeiende temperaturen over even gloeiend asfalt, kwam het moment dat niet ik eraf moest, maar hij moest lossen. Ondertussen waren we gepasseerd door een loper die op het gemakje van ons wegliep. Ik had wel een richtpunt op deze loper. Omdat ik het gevoel had dat mijn tempo was opgehoogd na een half uur lopen, liep hij niet langer van mij vandaan. Integendeel, ik kwam zelfs dichterbij. Ook uit de kopgroep had er iemand moeten lossen, en deze kreeg ik nu ook in het vizier. Uiteindelijk kreeg ik het voor mekaar om de loper die me was gepasseerd voorbij te gaan en definitief achter me laten. Nu op naar de volgende. Twijfels of het me zou lukken ook hem te passeren had ik niet meer, ondanks dat deze loper werd begeleid op de fiets. Dit gebeurde toen we langs een vliegtuigstartbaan liepen, maar helaas, op het moment dat we daar liepen, geen enkel vliegtuig te bespeuren. Dan maar de laatste kilometers snel afleggen, in de verte de kerktoren van Zaventem in beeld, met daar achter de contouren van Brussel, een prachtig zicht. Blij dat ik was, eindelijk de laaste kilometer af te leggen. Met nog wel een lus in het park, die ook weer helling op was. De finish, in een tijd van 1h21'34'', ver weg van een PR. Maar dat was gewoon niet te doen op een dergelijk parcours in deze omstandigheden. Ik was uiteindelijk wel goed voor een vijfde plaats van de 197 gefinishten. Nu wachten op Ingrid, zelf verwachtte ze er 1h45 nodig te hebben. Maar we stonden nauwelijks bij de ingang van het park om Ingrid te zien binnenkomen, en Ingrid kwam de bocht al om, nog ver voor 1h45 zelfs! Tweede verassing, Ingrid was zelfs de eerste dame!! Ze kwam daar maar eventjes de wedstrijd, de halve marathon, winnen!! En de tijd die ze nodig had ( ja Witte Kenianen, maak je borst maar nat), een tijd van 1h33'43''. Een 43ste plaats overall. En dat op een parcours waarvan Ingrid en ik het overeens waren, dat de halve van Cadzand een stuk gemakkelijker is. Er was dan bekant ook gene ene meter vlak. Loeilange hellingen, geen vals plat, echte hellingen met soms zeer steile knoerten. Bij rond de 30 graden, met af en toe zandpaden was het wel een heel speciale halve marathon. Allebei, en natuurlijk voornamelijk Ingrid, zeer tevreden met het verlopen resultaat. De uitslag werd trouwens een buitenlandse aangelegenheid, met bij de mannen een Amerikaanse overwinnaar in 1h14'02'', en bij de vrouwen een Nederlandse dus.

Carla moest dan nog lopen, starten om vier uur. Dit was ook zoiets aparts, met bussen werden de deelnemers van de 5 of 10km op de route van de halve marathon gedropt, natuurlijk 5 of 10km van de finish. Dit is toch wel speciaal, vind ik. Wat een organisatie! Met veel politiebegeleiding en veel vrijwilligers op het parcours. uitslag 21km

Dus 5km voor Carla, enigzins ongerust gemaakt door onze verhalen over die verwenste hellingen komt hier haar bijlage:

Vooraf had ik nog getwijfeld of ik me voor de 5 of 10 km zou inschrijven, maar omdat ik de laatste weken andere dingen te doen had dan trainen (weer maar eens) leek het mij beter om toch maar de 5 km te doen. Achteraf gezien heel verstandig, maar ja ik ben dan ook een vrouw.

Ik was vooraf niet echt gespannen totdat ik de verhalen van Ingrid en Edwin hoorde : "het is een zwaarder parcours dan in Cadzand. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken, maar 5 km kon ik toch wel aan ? Niet te hard beginnen dan maar. We werden met de bus weggebracht naar de start van de 5 km. Ik had al eens de bus rondgekeken om mijn concurrenten te peilen. Bij het startpunt stonden nog eens 20 man/vrouw te wachten die daar al serieus hadden ingelopen.

Ach ja, mijn doel was de 5 km in 25 min te halen. Dat is dus niet gelukt, vanwege de hitte en de serieuze hellingen, denk ik. Volgende keer dan toch maar weer meer trainen ? Het vervelende is dat ik elke keer na een wedstrijd heel gemotiveerd ben om toch maar weer serieus te gaan trainen. Maar ja ...... op de een of andere manier komt het er niet van. Te lui misschien.