Het gaat op en af

Alsof ik ze zo heb uitgezocht. Wist ik veel dat dit ook weer een hobbeleheihalvemarathon zou zijn? Oja, Heist op den Berg, ik was er wel al eens geweest, maar kon niet meer herinneren dat Heist op een heuvel ligt. Althans, de kerk en het stadhuis en nog wat buildings liggen een stuk hoger dan de rest. En op het kerkplein was de start, om zo gelijk de heuvel af te dalen. Was een beetje link, met zo'n bende tegelijk, ik kan me ook niet voorstellen of het allemaal goed was verlopen achter mij. Ik had gelukkig mezelf goed opgesteld en stond helemaal vooraan, samen met vele lopers waarvan ik mijn twijfels had of deze er wel zo verstandig aan deden om hier ook te staan. Het was wel zo, dat de meeste deelnemers de estafette-halve marathon liepen. Met twee of vier man/vrouw werd dan het parcours van vier rondjes afgelegd. Vier rondjes, dat wil natuurlijk dan ook zeggen; vier maal de heuvel op. Dat betrof dan iets minder dan de halve afstand van de volledige ronde dat je heuvel op moest, aan de voet van de heuvel ging je dan een paar honderd meter over vlakke weg na de afdaling. Om daarna via een grindpad in een bos het eerste gedeelte de heuvel weer op ging. Uit het bos de verharde weg op die iets op liep langs de helling van de heuvel, daarna een bocht naar links steil omhoog over een betonbaan die al snel overging in kinderkopjes, wat dan ook gelijk het steilste deel van de route was. Het hoogteverschil bedroeg 48 meter. Maar die hellingen bleken geen vijand voor mij te zijn, integendeel, dankzij die hellingen kon ik op het laatst nog twee lopers terug pakken die mij in de eerste ronde hadden ingehaald. Hoeveelste ik uiteindelijk geworden ben, weet ik nog niet. Waarschijnlijk de vierde plaats. Bij het ingaan van de derde ronde had ik bij de wisselplaats voor de estafetteloop een vrouwenteam ingehaald. tenminste, daar ga ik van uit. Dan hebben die voorgaande meiden toch flink door gelopen, dat ik ze nu pas inhaalde. Degene die nu ging lopen, werd mij vlug duidelijk, heette Sandra! Een plaatselijke vedette, want vele aanmoedigingen kreeg ze wel onderweg. Ze liep vlak achter me, en gebaarde haar me te volgen. Ik grinnikte wat in mezelf, dit is al de tweede Sandra deze week die achter mij áán loopt (wat een leuke zin!!!!). Ze liep hard, maar aangekomen bij het heuvelópgrindpad moest ze lossen. Het speet me wel, maar ik ging toch maar verder in mijn tempo. Veel publiek onderweg, maar dat maakt zo'n loop ook wel interessant voor de kijkers. Omdat het rondjes lopen zijn, natuurlijk. Ik vond het zelf ook wel wat hebben, na een ronde kende ik het parcours en wist ik wat ik kon doen en kon verwachten. Ook genoeg verzorging onderweg, van de organisatie, maar ook van aanwonende toeschouwers. Het was niet overdreven warm, maar af en toe zo'n tuindouche was wel fijn. Een gezellige leuke loop in een mooie omgeving maakten veel goed wat er bij de finish aan te kort kwam. Dat ik geen aandacht kreeg bij de finish kan ik me wel voorstellen, het was er nogal druk omdat de aflossing hier ook stond opgesteld, niet zo slim. Maar dat ook de eerste individuele deelnemer totaal over het hoofd werd gezien, vond ik toch wel kwalijk. Volgens Carla die daar bij de finish stond was er helemaal geen aandacht voor degene die de race gelopen had. Als je bijvoorbeeld in Roosendaal het marktplein komt opgelopen word je genoemd en geroemd met alle beschikbare gegevens die ze over je hebben. Ze zouden nog je pincode, je SoFinummer en zelfs je strafrechtelijk verleden nog vermelden, mocht dit het geval zijn.

Och, de foto's getuigen ervan, het was een leuke loop. En ik ben tevreden met mijn 1h19'05'' over een toch wel lastig parcours van 21km. Heb voor mijn gevoel me ook niet volledig gegeven en ik voelde me nog goed fit op het einde, dus ik was zeer tevreden.