Nummer zoveel bij deelname aan dit evenement. Ik ben geen ster in het bijhouden van data en gegevens, gemakshalve zo dan aan te geven dat dit geen debuut is. Een jaarlijks terugkerend element en een vaste plaats in mijn agenda. Derhalve de spijt dat dit wel altijd samenvalt in één weekend met de Berlareloop, waarbij mijn rol daags voor de halve marathon van Cadzand was bedeeld tot het begeleiden van de langste afstand op de ATB bij de Koewachtse loop. Ondanks dat er snel werd gelopen, kon ik wel vaststellen dat het kou lijden was op de 14 kilometer lange omloop. Enige zorgen dat dit misschien wel in mijn nadeel zou brengen om de volgende dag fris van start te gaan kon ik niet onderdrukken, maar ruim binnen het uur werd de loop beslecht door Ruben Martens.
Wat een tegenstelling qua weersgesteldheid. Was er een frisse temperatuur op zaterdag, stond wel tegenover dat het droog bleef, met af en toe een bijna doorbrekend zonnetje. Op weg naar Cadzand een fikse sneeuw/ regenbui. Ik maakte daar geen punt van, ondanks dat ik van nature een mooiweerloper ben. Enkele weken voor deze loop wellicht de generale meegemaakt op de scheidstrechterloop in Axel onder krek dezelfde omstandigheden. Toch meer het westen naderend, klaarde de lucht enigszins op. Dit bleek ook van korte duur te zijn, terwijl de niet aflatende wind zich goed liet spreken.
Koud...daar spreek je van als je je bivak opslaat op één der beide polen. In Nederland is het niet meer dan fris, en zo voelde het ook aan toen we de auto hadden geparkeerd en waren uitgestapt. Toch maar met lichtelijk gezwinde spoed richting sporthal waar de inschrijving en overige activiteiten plaats vonden. Niet langer dan nodig te lang rondhangen in de buitenlucht, ik zal na de start genoeg tijd hebben een frisse neus op te doen. Had ik vandaag nog een doel te behalen met dergelijke omstandigheden in mijn huidige vorm? Immers waren de trainingen de laatste tijd er een beetje bij ingeschoten vanwege een lichte vorm van hielspoor. Irritant, en bij onoplettendheid zou dit wel eens kunnen uitbloeien tot een langdurige hindernis. Het doel, finishen onder de 1u20 vond ik niet echt ambitieus maar gezien dus de stand van zaken het meest haalbare voor vandaag.
Na iets te laat me in het startvak te hebben genesteld (met dank aan de medelopers die me toelieten me door de massa naar de voorste gelederen te laten begeven) werd zondag ochtend om 11u30 de start gegeven voor de voor mij zo overbekende 21 km lange route. Dat de eerste kilometer in 3'32 werd gelopen kan me niet bezorgt maken, het was nu eenmaal niet het ideale weer voor een bliksemstart. Dit kon evenwel iets rechtgezet worden op de volgende kilometer met de wind in de rug over het asfalt. Terugkerend naar het dorp over de duinen met de wind vol in het gezicht werd het tempo behoorlijk gematigd. Dat bleek bij passage langs de start/ finish waar ik over deze 5 kilometer 18 minuten nodig had! Toch wel een beetje tegenvallend als je uitgaat rond 17 minuten nodig te hebben voor dit gedeelte, zoals ook het feit dat er wel héél weinig atleten voor me de 5 kilometer finish links lieten liggen dus ook hadden gekozen voor de langste afstand. Ik had de hoop dat deze mensen onbekend waren met het te volgen traject en zichzelf hopeloos tegenkomen op het strand en de duinen. Eenmaal op het strand dat nog vrij redelijk lag ondanks het snel opkomende water, was er geen sprake van neergaande prestaties bij de concurrentie. Ik was dan wel in staat aansluiting te vinden bij twee lopers, maar over het algemeen was het zaak om zelf de beste weg te vinden. Vlak langs de op het strand rollende golven was het nog het best te lopen, maar was niet te voorkomen dat je af en toe zo'n golf niet kon ontwijken met gevolg ijskoud water over je schoenen. Toch ondanks de moeite hier te lopen was het machtige schouwspel van de door de windkracht 7 opgestuwde woeste golven met die dreigende lucht er boven het aanschouwen waard. Bij de radartoren eindelijk de verlossing van het strand om iets van recuperatie op te doen op het fietspad, ware het niet dat de mannen waarbij ik liep een stevig tempo bleven handhaven. Niet zo vreemd, want later bleek één van hen Michiel Otten te zijn. Van mijn leeftijd, maar heeft wel ooit wel de Montferland 15km gelopen onder de 45 minuten!
Het was komen en gaan, wat mij betreft. Bij het tweede deel over strand kwam ik alleen te lopen, het strand verlaten en eindelijk de neus de goede richting op (finish) kwam ik weer aansluiting maken. Had zelfs de kracht gevonden nog even kop te lopen, om maar niet beticht te worden van meeloperij. Bij de Zwarte Polder, waar de wind vrij spel had was het voor mij zover gedaan dat er niks anders opzat het te laten zoals het was. Het ging me te snel, en wetend wat er nog te wachten staat kon ik maar beter spaarzaam met mijn krachten om gaan. Nadeel was natuurlijk dat ik alleen kwam te lopen, voordeel waren de vele aanmoedigingen van de lopers die me tegemoet kwamen en die nog die enorme lus hadden te maken.
Je zag het al van ver aankomen. Zwart boven de zee dat niet veel goeds voorspelde. Nog in de volle tegenwind dat deze bui losbarstte. Regen, hagel en wat nog meer voor moois dit teweeg bracht. Oo, wat werd het koud op de spieren. Was daar ook dat ik een enorm idiote fout maakte door mijn voorgangers blind te volgen. In plaats van onder door bij de radar bleef ik net als zij boven op de delta lopen, terwijl ik maar al te goed weet dat dit niet de juiste route was. Halfweg werden we tot orde geroepen, er zat niets anders op dan de steile trap de duinen af om daar weer het juiste pad te volgen. Dit kostte duidelijk tijd. Was er ook nog één loper die voor me de trap niet nam, tot bezinning kwam, terugkeerde en alsnog onder luid gevloek dezelfde weg als mij volgde. Hij had niemand verwijten te maken, hij was fout zoals de rest van ons. Vond het wel vervelend dat ik op deze manier een plaats was opgeschoven, volgens de laatste berichten liep ik op de achtste plaats wat ik behoorlijk verrassend vond. Dit had ik echt nooit verwacht op deze dag, een top 10 notering! In de laatste kilometers regelmatig achter me gekeken waar de man bleef, vond het niet meer dan redelijk om minstens dan samen over de streep te finishen. Toch had ik ook mijn doel binnen de 1u20 te blijven niet uit het oog verloren, en volgens mijn gps was dit zeker haalbaar. Aan de andere kant, enkele weken terug was ik ook eens het spoor bijster geraakt terwijl ik op kop liep bij een wedstrijd. Heb toen nog flink moeten strijden om terug te komen, dus waarom zou ik compassie tonen? Mijn tempo opgevoerd, wat nog mogelijk was ondanks de storm voluit in je gezicht waarbij je op sommige momenten zowat werd terug geduwd. Wat een schitterende finish ging dit worden, ondanks die halve minuut boven mijn doel. Wel volgens mijn gps 21,3km, dus 200 meter meer afgelegd dan vorig jaar op dezelfde ronde. Maar die achtste plaats kwam wel geheel onverwacht waarbij die eindtijd helemaal niet belangrijk meer is. Ijskoud, doornat en afgepeigerd passeerde ik de finish wat voor mij geen reden was de race te beëindigen. Die stopte wat mij betreft pas in de catacomben van het Cadzandse sportpaleis, dus in een vasthoudend tempo die richting genomen. Carla passerend die net zo verrast was als mijzelf met de prestatie toeroepend dat ik blijf hardlopen tot aan die verwarmde ruimte die in de laatste kilometers steeds meer aantrekkingskracht creëerden.
Ondanks mijn hoge notering, toch maar derde plaats bij de masters 45. Maar op slechts 1'23 van de eerste plaats in deze categorie....daar had ik op voorhand voor getekend bij deze, in mijn ogen, zwaarste editie.....
