Trainingswedstrijd

Het is het één of het ander, trainen is trainen en een wedstrijd is niet trainen. Maar omdat er afgelopen zaterdag een duurloop van 15km in 1 uur en driekwart minuut op het schema stond, vond ik het slimmer om dit in een wedstrijd uit te voeren. Want eerlijk gezegd, met de weersomstandigheden op zaterdag, om dan alleen 15km af te leggen, met een gemiddelde van net onder de 15 per uur, ik zag dit nog niet gebeuren. Dus toch naar Kieldrecht getogen om daar de langste afstand te lopen. Volgens het programma was dit 12km, maar ik weet dat het ongeveer 11,5km is. D'n footpod opgebonden en deze nog even afstellen op 15 per uur om niet te zot of te langzaam te lopen. Ik heb daarvoor 4km ingelopen, iets wat ik normaal ook niet doe. Ik had besloten om de resterende kilometers na de wedstrijd te lopen, dus niet stoppen bij de finish. Om deze op voorhand te lopen is niks, ik sta dan toch weer stil bij de start. En ik wil (moet) die 15km in één keer lopen, anders vind ik de training mislukt. Bij de start niet te ver van voor opgesteld, maar was toch redelijk hard weg. Het eerste stuk was meewind, en die wind was nogal aanzienlijk. Als ik dan meewind 15,5 per uur zou lopen, kan ik tegen wat rustiger lopen. Ach, het ging te hard, en bleef te hard gaan. Toch halverwege de koers had ik mijn tempo te pakken en bleef tussen de 15 en 16 per uur hangen. Er was dan eens tegen, en dan meewind in de open polder. Ik liep dan helemaal alleen op de vierde plaats, en met tegenwind kwam ik dichter bij mijn voorganger die op ongeveer een meter of 100 liep. Meewind liep hij weg, terwijl de groep die achter mij kwam dichterbij kwamen. Het was eigenlijk een zotte situatie, en dit bleef zo de hele wedstrijd lang. Toch kwam het in de laatste kilometers bij mij op, om nog te gaan voor de derde plaats. Ik had best nog kans om derde te worden, maar aangezien dat ik nu al te snel ging, liet ik dit maar voor wat het was. Ik was hier niet voor een wedstrijd, maar voor een harde duurloop. Mijn vierde plaats kwam ook nog in gevaar, want in de laatste meters kwam Filip van Goethem nog sterk opzetten. Moest hij me nog voorbij zijn gesneld, ik had me voorgenomen niet mee te sprinten. Ik moest tenslotte nog meer dan drie kilometer in dit tempo. Ik bleef vierde, en ik vond het wel vreemd aandoen dat ik na de finish gewoon bleef doorlopen om na een paar honderd meter de hoek omging. 'Zou dit zijn opgevallen bij degene die bij de finish staan te kijken?' vroeg ik me af en ik voelde me even Forrest Gump, blijven rennen tot aan de kust. Zo gek maakte ik het niet, maar was blij eindelijk mijn 15km te hebben afgelegd. Maar voor die laatste drieeneenhalve kilometer moest ik niet al te hard meer gaan, ik had hiervoor nog ruim 16 minuten. Dus veel te hard gelopen. Maar daarvan had ik geen spijt, thuis had ik waarschijnlijk veel meer moeite gehad om mijn training af te maken.
Vorig jaar heb ik de wedstrijd wel gewonnen, toen had ik ook Tom van Driessche tegen me. Ik deed er 8 seconden langzamer over dan de winnaar van dit jaar. Maar de omstandigheden waren nu wel wat slechter.

Marathongedachten..

Haha, nu gaan d'r een paar rechtopzitten, misschien. Maar voordat er conclusies getrokken worden die bij het bespottelijke af zouden zijn, zoals elke keer weer terug komen van mijn eerdere uitlatingen betreffende mijn deelname aan welke 42 km ook, het betreft hier niet om een marathon te lopen. In tegens, nadat ik vanochtend in de stromende regen mijn duurloop had afgerond, stond ik er even bij stil dat ik deze zomer een duurloop had gemaakt waarbij ik nog een dik uur langer had moeten lopen. Ik moest er niet aan denken, ik had nu 21km afgelegd in 1h27 en vond dat mooi zat. Natuurlijk ging dat te hard, maar ik vond het nou niet het uitgelaten weer om veel langer buiten te zijn. Om 8h45 vanuit Terneuzen naar Koewacht gelopen, en wat tegenviel is dat ik voornamelijk tegenwind had. Niet erg veel wind, maar met 7 graden en volop regen, waarbij mijn kleding een stuk zwaarder dan normaal woog natuurlijk, vond ik het geen prettig loopje. Ik ben nou eenmaal een mooi weer loper. Maar om toch op temperatuur te blijven, leek het me verstandig stevig door te lopen.
Ik krijg deze week een vrij pittige trainingweek, met natuurlijk de intervals, 6x1000 in 3'40'', 400-800-1200-800 en 400metertjes met tempo 3'20'' per km, nog een duurloop van 15km in één uur en dan de baantraining bij de club.
De eerste training zit er op, nog vier te gaan, en hopend op wat beter weer..

Gegokt, en verloren..

Niet helemaal van zins om in Axel mee te dingen om mijn eigen parcoursrecord aan te vallen, stond ik dan toch aan de start. Och, het weer was mooi, te mooi om niet te lopen. Had ik eigenlijk een intervaltraining moeten doen, werd het 16km en 200meter. De trainingen gingen afgelopen week niet optimaal, en had om de dag getraind. Dinsdag 18km in 1h18, woensdag dus geen clubtraining, donderdag 6x800tjes in 2'45''. Met de harde wind op donderdag geen sinecure, maar wel voltooid. Weinig getraind, dus waarom niet mee doen. Maar ook weinig getraind omdat het me niet goed afging, toch die 15km die wat schade had toegebracht? Voor Zeeuws-Vlaamsche begrippen in de hardloopscène was het redelijk druk, met in totaal rond de 190 deelnemers op alle afstanden. Al een beetje polsen hoe mijn kansen waren. Benieuwd of de overheerser van de lange afstanden, Tom van Driessche, ook weer hier zal starten. Ik ken hem eigenlijk niet van gezicht, alhoewel ik al tegen hem had gelopen. Gezichten en namen, ik kan ze allebei moeilijk onthouden. Maar er werd mij op hem gewezen, hij was dus aanwezig. Mooi zo, kon ik meten of ik moet toegeven. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken, dat Tom ook werd gewezen op mijn aanwezigheid, moet hij zich zorgen maken? Ik weet dat Tom keihard start, en het was nu niet anders. In eerste instantie raakte ik wat ingesloten, maar zag al dat Tom er als een gek ervandoor ging, samen met de snelsten op de 5km. Ik liet het gat maar vallen, misschien dat hij zichzelf tegenkomt? Ik kan er kort over zijn, ondanks de inspanning van Marcel, die de 5km liep, kon ik niet meer tot bij Tom geraken. Lange tijd bleef de afstand ongeveer gelijk, had ik toch maar gelijk meegelopen vanaf het begin, verkeerd gegokt. Op het einde werd de ruimte tussen ons stil aan groter, en met een verschil van 1'10'' van mij had Tom het nieuwe record in handen, 56'49''. Met mijn 58'01'' liep ik zelf ook onder het oude record, een verschil van zo'n seconde of 10, heb nu even de gegevens niet bij de hand. Voor mij een tegenvallend resultaat, met de verwachting tussen de 56 en 57 minuten te kunnen lopen, gezien het resultaat van afgelopen zondag. Ook kan Tom niet helemaal onverslaanbaar zijn door mij, mijn pr op de 10miles is sneller dan Tom's gelopen tijd, en die heb ik in Antwerpen gelopen. En dat is niet het voorbeeld van een snel parcours. Misschien heeft hij daar ook gelopen, ga ik nog eens uitzoeken (heb het uitgezocht, is 53'57'' in 2008, dus maak me geen illusies meer).
Nu weet ik wel dat ik geen twee wedstrijden in één week meer moet doen, ik moet pieken naar een bepaalde wedstrijd om resultaat te halen waarvan ik dan achteraf niet de balen van krijg. Dus ik had graag ook in Kieldrecht gelopen, maar weet dat dit onverstandig zou zijn. Als ik meedoe zal het gaan in een 'rustig' tempo, ik moet volgende week een 15km in één uur lopen, en dat is wel gemakkelijker in een wedstrijd. Zal ik wel een lus moeten maken, de wedstrijd is daar net te kort..

Een aantal heuvelen

Voor de vierde maal al weer een prettig weekendje Nijmegen uitgevoerd, met als hoofddoel de 7-Heuvelenloop. Alleen vraag ik me nog altijd af waar die 7 heuvelen dan precies liggen. Ik heb het aantal nooit geteld, geen tijd voor. Maar voor mijn gevoel lijken het er wel minder dan 7 te zijn. Maar goed, ze zullen er wel liggen. Degene die ik wel ervaar, zijn best redelijke hellingen. Maar het lastigste is toch wel het zogenaamde valsplat. Hoewel je dit nog niet eens vals plat kan noemen, het is redelijk goed te zien dat er naar boven gelopen word. Voorafgaand nog een aantal bekende gezichten, Ingrid kwam ik als eerste tegen. We hebben samen nog even ingelopen, maar we hadden hier al vlug genoeg van. Omdat je op tijd in het startvak moest staan, waren we van mening dat deze warming up weinig zin had. Patrick nog gezien, heeft deze loop nog nooit gelopen, maar weet achteraf dat deze loop voor herhaling vatbaar is. In het startvak zelf (blij dat ik heééééélemaal vooraan mocht staan), kwam ik Pascal van Troost en Tim Pleijte tegen. Nog een gesprek gehad, Pascal geloofde het wel. Hij ging niet voor een supertijd, had de laatste tijd weinig getraind. Liep evengoed in de 50 minuten, maar voor Pascal is dat onder de maat, natuurlijk. Tim deed het een stuk beter met een nieuw PR. Hij was dezelfde avond nog te zien op omroep Gelderland tijdens het verslag van de loop. Hij liep samen op met Besunesh Bekele, de tweede vrouw op deze wedstrijd. De start om 13h, ik kon gelijk redelijk weg. De eerste 5km staan de kilometers allemaal aangegeven. Dus even goed bijhouden wat ik deed. De eerste kilometer in 3'28''. Niet overdreven, een mooie start. De tweede kilometer in 7'00, nog goed. Km drie in 10'30'', zo mooi. Ook bij vier kilometer op koers met 14 minuten. Maar toen, aangekomen bij de 5km, klokte ik 18 minuten!! Maar liefst 18 minuten!!! Wat is er gebeurt de laatste kilometer, ik ging nog heel goed. Was ik in slaap gevallen of zo?!?! Hoe kon ik nou opeens 4 minuten op een kilometer lopen? Dit was niet te tolereren, hier moet aan gewerkt worden. De groep waar ik in liep, een man of 8, kreeg de groeten van mij en ik versnelde om al rap aan te sluiten bij het volgende groepje. Telkens drie of vier man waar ik even achter bleef hangen om daarna weer verder te gaan op jacht naar een snellere volgende 5km. Over groepen lopers kon ik ondertussen al niet meer praten, het was nu meer van loper naar loper lopen. Ook bij de 7-heuvelenweg voelde ik me nog zeer lekker in dit nieuwe tempo, en ja, dan krijgen we die hellingen die me zo goed liggen. Kan er kort over zijn, heb er daar er veel ingehaald, zelfs heuvel af haalde ik er in. Terwijl dat mij niet zo goed af gaat. Het was gewoon de frustratie van de belachelijke eerste 5km. Tien kilometer, tja, ik had liever in de 34 minuten gelopen, maar met 35'20'' was deze vijf kilometer een stuk sneller in 17'20''. Nu was het een kwestie van doorbijten, de laatste 4km gaan bijna als vanzelf. het is alsmaar afdalen vanaf daar. Snelheid maken is niet zo'n probleem, ook vanwege het vele publiek en aanmoedigingen. Natuurlijk werd het moeilijker om nog lopers in te halen en achter me te laten, maar dat dit me nog telkens lukte gaf me vleugels. Er werd regelmatig bij me aangesloten, maar met een kleine versnelling kon ik de passagiers afschudden. Ik moest wel gaan opletten, er lagen wat verkeerdrempels en bij wat vreemde bewegingen voelde ik wat lichamelijke protesten de kop opsteken. Zo eens een scheut in een hamstring is dan niet fijn op dit moment. Toch kon er nog een fikse lange sprint vanaf om te finishen in 52'15'', de laatste 5km in 16'55''. Bij deze wedstrijd en op de plaats waar ik liep komt het aan op seconden in de rangschikking. Hoewel het achteraf niet veel uitmaakte of nou 10 seconden sneller was geweest, ik was overall 91ste. Belangrijker was dat ik deze wedstrijd toch nog heel tevreden kon afsluiten, na een beroerde start. Had ik nou wel een goede start gehad, was het natuurlijk de vraag of ik ook zo'n eintijd had gehad. Ik was behoorlijk pissig op mezelf. Trouwens, ene Haile had in 2005 de eerste 5km gelopen in 14'17'', en voor de rest van de wedstrijd bleef hij nog hard rennen.
En nu, ik heb er weer helemaal zin in. De 15kilometer is een schitterende afstand. Wat mij bezield heeft om te trainen voor een marathon, kan ik niet begrijpen. Ik heb waardering voor degene die het kunnen op brengen. Ik ben te lui hiervoor. Een uurtje lopen, zoals in Nijmegen, heerlijk!!

Omroep Gelderland nieuws 15 november op de kalender rechts aanklikken

Sorry roadrat Patrick, kon het niet laten!!

Alles waar 'te' vóór staat...

...is nooit goed! Te veel wedstrijden en te weinig training. Zo voel ik het op het moment. Maar goed, ik heb hier toestemming voor. Normaal gesproken is d'n coach er niet zo voor dat ik wat wedstrijden kort op elkaar loop. Ik maak me zelf toch wat zorgen over wat ik in Nijmegen kan presteren. Alhoewel, zorgen? Dat is wel een heel groot woord, zoveel invloed heeft dat gerén nou ook weer niet. Ik heb me wel deze week nog even getest op de baan met de training bij Jan. En dat ging niet tegen. 1200-1000-800-600 en 400meter in resp. 4'13''- 3'28''- 2'34''- 1'54'' en 1'09'', nogal een wisselend tempo dus. Ik heb deze training wel eens sneller gelopen, maar ik had ook in mijn achterhoofd dat ik me wat wilde sparen voor de 7-H.
Jan vond het toch wat te ruig gaan bij ons, hij waarschuwde dat het geen zomer was. Inderdaad, maar de temperatuur op deze najaars-avond was toch redelijk. Wel is het zo, een blesure heb je vlugger dan dat je er vanaf bent. Verder niet veel gedaan dan op maandag nog 10x400meter en dat was het. Te weinig training voor mijn gevoel, dat word niks...
Onder de 51'31''? Ik weet niet of ik dat ooit nog haal. Wat ik weet, het word weer een schitterende wedstrijd.
Maar ik heb ook nog even langs het parcours van de Jeff Thuy memorial gefietst, en ik heb wel wat spijt dat ik deze wedstrijd moet missen. Gelukkig is er in januari een herhaling.

De week

Het is er deze week wat bij ingeschoten, daarom een overzicht van de week:
Maandag een duurloop gemaakt, de opdracht was 18km in 1h18 met daarbij een 'heuveltraining', 8x een helling van 200meter op en af. Vind maar eens een helling in de buurt, maar er is hoop. Op 5km van hier is men bezig een viaduct te timmeren over de Expresweg. En deze helling ziet er veelbelovend uit. Tot dan zal ik de helling over de Tractaatweg als heuvel zien. Met de auto tot aan Axel gereden, geparkeerd op Drieschouwen en van daar is het ongeveer 6km tot aan dit viaduct. 'Stikkeling, die stomme footpod, batterij plat!', toen ik het ding wilde aanzetten. Dan maar op gevoel gaan rennen, en dan ken ik het al, het zal wel weer te snel gaan. Ik wist dan tenminste wel hoe ver het is tot aan de heen en weer training, die een kilometer of 4 duurt. Kom ik aan 16km, dus moest ik nog ergens een lus van twee km maken. Rond het golfterrein waar mijn auto stond is dit geen probleem, best een mooie omgeving om te lopen. Na 1h20 te hebben gelopen kwam ik terug bij de auto, in mezelf mompelend 'goh, wat ben ik goed!'. Jaja, verwaandheid ten top! En ik wist nog geeneens wat voor een afstand ik had afgelegd in deze 1 1/3 uur. Maar dat ik mezelf zo goed vond had meer te maken dat ik heel lekker en ontspannen had gelopen zonder enig controlerende merchandise bij me. dat loopt een stuk gemakkelijker. Thuis op de computer dan maar eens nagekeken hoever ik had gelopen. Het was 19km, dus een gemiddelde van 14,3 per uur. Een behoorlijke meevaller deze keer.
Stond nog in de krant dat de winnaar van de Piet Spruit loop een maatje te groot was. In de laatste Kieldrechtloop was ik dan een maatje te groot voor deze man. Dat wilde ik maar even zeggen.
Woensdag op de baan getraind, schema zei 'rustig'. En daar heb ik mij aan gehouden, met de 300tjes die we moesten lopen, heb ik deze afgelegd tussen de 1'05 en 1'10''. Dat is dus rustig genoeg.
Donderdag weer naar de baan om mijn schema te blijven volgen. Piramidetraining deze avond. Omdat het zo vroeg donker is, is de baan een uitkomst. Maar vergeleken met de training van woensdag was deze training toch vrij hard. Normaal zou ik deze training op mijn sloffen doen, maar nu moest ik zeilen bijzetten. Zegt iets over mijn huidige vorm, duurlopen gaan goed, maar de snelheid....
Zaterdag, wedstrijddag. Moersschanscross, iets wat ik nooit doe, crossen. Maar alez, voor de club dan maar de spikes aangedaan. Deze waren nodig, de Linie lag vettig. Was nog niet zo erg, maar het feit dat ik voor de eerste maal het nieuwe looptenue van de club aan had maakte mij onzeker. Anders loop ik altijd in stemmig zwart, omdat dit zo afkleed, slanker maakt dus. Maar nu had ik het gevoel een paradijsvogel te imiteren, met dat kei-geel en dat kei-blauw. Ik durfde mijn eigens geeneens nie helemaal vooraan te plaatsen, en stond vermomd als zuurstok in de tweede rij bij de start. Ik probeerde er nog wat van te maken, met de opmerking dat ik misschien mijn tegenstanders kon verblinden met deze fluorkleuren. Vanaf de kant, tussen de toeschouwers vond de oudste van Ingrid het nodig mij toe te roepen 'wow, sexy pakje, Edwin'. Het zou leuk zijn als een jonge meid mij toeroept dat ik er sexy uitzie, maar in dit geval droop het sarcasme er behoorlijk zwaar af. Het zal wel een dochter van haar moeder zijn, waarmee weer bewezen is dat de appels nog altijd in de buurt van de boom vallen!!
De wedstrijd zelf, ach, ik had al snel geen erg meer in de aankleding. Eerste rondje ging goed, maar in de tweede ronde ging Eric Cappon mij voorbij. En dat terwijl ik hem deze zomer nog op achterstand had gelopen in twee wedstrijden. is Eric zoveel sterker geworden, of ben ik langzamer geworden?
Toch kon ik bij Eric blijven, en met de derde ronde in te gaan ging het bij mij een stuk beter. Ik zou sneller kunnen, maar wist niet wat Eric nog kon. Dus verstandig lopen, en niet harder gaan dan nodig is. Kon ik tenminste bij de 35+ mijn positie aanhouden, en proberen te gaan voor de overwinning. Eric heeft niet meer geprobeerd om mij te lossen, en met nog een paar honderd meter te gaan ben ik weggesprint. Eric was niet meer te zien, toen ik het laatste rechte stuk naar de finish afraffelde. Werd het nog spannend voor mij toen de heer Fred Rabout mij eerst aankondigde als de winnaar bij de masters, maar gelijk vervolgde dat toch Eric Cappon nog opeens een aanval opende voor de eerste plaats. Verschrikt kijk ik om, geen Eric te zien en realiserende mij dat ik wederom voor l.. stond met die grap van Fred, tot hilariteit van het weinige publiek dat er nog stond.
Dezelfde avond nog naar een cd presentatie geweest van een saxofoonensemble, waarin Maaike, Ingrid's dochter, in meespeelde. Ingrid verrast dat ik daar aanwezig was, maar waarom? Als muziek goed gespeeld word ben ik om. En ik ging er vanuit dat dit het geval was, een cd maak je niet zomaar. Na dus een geslaagd optreden, nog wat blijven hangen en kwam de wedstrijd van 'smiddags weer ten sprake, inclusief die uitspraak van Eva. 'Het was maar een grapje, Edwin', zei ze tegen me. Ja,duuh...'Alsof ik had verwacht dat je zo'n oude vent als mij 'sexy' zou vinden', antwoordde ik haar, 'wrijf het nog maar eens extra in, heel fijn hoor!'. Die avond met een complex huiswaarts gekeerd.......
Zondag nog wat uitgelopen, om 7h30 begonnen bij 2 graden boven nul, heerlijk mooi weer. Verder veel foto's gemaakt, en hopelijk bijna klaar voor de 7-H.

De Piet Spruit loop, ter nagedachtenis... Ik heb de goede man zelf niet gekend, maar was wel gekend in Terneuzen en omstreken vanwege zijn loopactiviteiten. Verder weet ik niet genoeg over deze man om er nog iets over te vertellen, William misschien? Trouwens, van William kreeg ik de goede raad me voorlopig niet meer bezig te houden met lange afstanden (zie vorig artikel), en nu weet ik niet zeker of de 14km onder de lange afstanden valt? Met wat ik de laatste tijd gelopen heb, vind ik zelf de 14km behoorlijk kort. Dus vind ik zelf dat ik me aan Williams raad heb gehouden. Toch ben ik niet te hard van start gegaan, zaterdag om 15h op camping 'De Braakman in Hoek. Normaal gezien zou ik gelijk hebben meegelopen met de snelste lopers op de kortere afstanden. Nu vond ik het verstandig om gewoon bij degene te blijven die ook de langste afstand liepen. Dat lukte wel goed, hoewel het tempo voor mij verontrustend hoog lag. Maarja, ik kan maar proberen. Na een halve ronde te hebben gelopen, vond ik het tempo zelfs wat te ver inzakken en nam de kop over om dan ook gelijk weg te lopen. Overmoedig, want na de eerste ronde te hebben afgelegd, kregen de drie achtervolgers weer aansluiting. Ik sloot achter aan en kon gelukkig wel meekomen. Na ronde twee had er ondertussen één loper moeten lossen. In deze tweede ronde hadden we Kris Derveaux terug gehaald en passeerden we hem ook! Kris is toch nog niet op zijn oude niveau, lijkt me. Maar wat me nog meer verbaasde, is dat ik Niek den Exter zag finishen. Gingen wij nu zo snel, of liep Niek ook niet zo lekker? We liepen nauwelijks 50 meter achter hem!
Met drie verder, maar ik wist eigenlijk niet eens of we nu drie of vier rondjes moesten lopen. Moeilijk rekenwerk was het niet, we passeerden de finish voor de tweede maal in ongeveer 25'30''. Dus we deden een kleine 13 minuten per ronde. En in 39 minuten kan ik geen 14km afleggen, daarvoor ben ik te blank. Dus er waren nog twee rondjes te doen (kreun). Zou niet zo erg zijn, als ik maar niet zo verduveld hard moest lopen om mijn positie te houden. Onderwijl waren me maar met twee meer, maar ik voelde dat ik in de laatste ronde zou moeten lossen. Dat gebeurde ook, maar verrassend genoeg werd het gat nooit groter dan 50 meter. Ik heb dan ook nog een poging gedaan om het gat dicht te lopen, omdat ik al wist dat ik er vanavond veel spijt van zou hebben moest ik geen poging hebben gedaan. Maar nee, ik kreeg het niet op tijd voor elkaar, en met 15 seconden verschil werd ik tweede. Dat wil zeggen, dat dacht ik toch! Blijkt er nog ene voor ons te hebben gelopen die op minder dan een minuut van mij was gefinished. Ik had hem heel de weg niet gezien, wat niet vreemd was op een parcours vol met bochten, grindpaadjes, gras, de ministrandjes langs de kreek, bospaden, trapjes en wat nog voor moois allemaal. Derde dus, met 'mijn best moeten doen' een pittige wedstrijd op een mooi parcours met best wel veel deelnemers. Op de lange afstand al meer dan 90 lopers, waaronder ook Monique, tevreden met haar resultaat. Ook Carla had gekozen voor deze afstand, met het oog op de 7-H. Nu was de vraag of de afstand wel klopte want ik zou dan een gemiddelde van 17,3 per uur hebben gelopen, volgens de uitslag. Onder normale omstandigheden, dus wat beter getraind, op een gewoon parcours in plaats van een halve cross, dan lukt me dat wel. Nog maar eens nagerekend, en ik kom dan op 16,5 per uur. Dat lijkt me wel realistisch, en mag ik nog zeer tevreden zijn. De afstand blijkt ook juist te zijn, dus begrijp ik niet dat ik dit wel voor elkaar heb gekregen, na de beroerde laatste weken. Conclusie, de vorm raak je niet zomaar kwijt. Het heeft me misschien wel eens goed gedaan zo weinig te trainen. Ik weet nu wel dat ik er weer tegenaan kan gaan. Hoewel, gezien de komende wedstrijden, de trainingen nog op een laag pitje staan.

PS de uitslagen op internet zijn aangepast, met de juiste gemiddelden

uitslag deel I 14km



uitslag deel II 14km