maandag 27 juni 2011

Roosendaals halve

Niet mijn beste wedstrijd, alhoewel lekker gelopen. Meer zat er niet in dan 1h16'41 te lopen. Helaas, mijn verwachtingen zijn niet uitgekomen. Maar gezien de snelste tijd net onder de 1h10 ligt, had ik misschien ook niet beter mogen verwachten. Oké, 8ste overall, dat is dan wel mooi.
Het vervolg komt nog wel, ik ga nu met dit mooie weer niet achter zo'n typemachine hangen...

De week voorgaand aan de Roosendaalse halve was er één om een goede tijd neer te kunnen zetten, wat weersomstandigheden betreft. Wel soms een beetje veel wind, maar met een graad of 18, mooi. En toen was het zondag, de temperatuur zou zeer zomerse waarden bereiken. Natuurlijk, als ik scherp sta en voel dat het nú moet gebeuren. Maar geen zorgen, ik probeer wat ik kan. Ook het tijdstip van start is ook zo fijn, 16h30, op het warmst van de dag. Het was benauwend warm, zeker bij de nogal chaotische start. Ik had dan wel een startnummer om helemaal vooraan te staan, maar zo waren er wel meer. Er stonden dus mensen waarvan ik op voorhand al wist dat deze in de weg zullen lopen. Ik was toch wel van plan een flitsende start te maken, niet te behoudend en brutaal mezelf naar voor brengen.

Heeft Rotterdam zijn Lee Towers, Brussel houd het traditioneel bij Ravel's Bolero en Roosendaal heeft....GUUS MEEUWIS!! Nou, als dát geen reden is om heel hard weg te lopen, dan weet ik het ook niet meer. Hetzelfde effect zou het op mij hebben als ze hier in Zeeuws-Vlaanderen Piet Brakman zouden draaien vóór de start. Voor mij hoeft dit niet, dan liever Slayer's Angel of Death (zal ook niet iedereen kunnen apprecieren, cultuurbarbaren!).
Nou vooruit, het gaat hier om het lopen. En dat ging wel aardig met een pittige start. Twee kilometer in 6'20, een beetje snel. Maar dat moest wel, ik liep al te ver achterop vanwege een slechte startplaats. Jammer is wel dat de 10 en 21 tegelijk starten, ik weet nu niet wie wat doet. Het duurde toch niet lang vooraleer alles een beetje uit elkaar viel, ik liep samen op met een jongen van KAA Gent. Viel me wat tegen toen we bij de afscheiding van parcours hij de richting koos van de 10k, ik had verwacht dat hij zou gaan voor de lange afstand. Ik liep na 4km dus alleen, draaide af richting het buitengebied van Roosendaal en zag de volgende loper zeer ver voor me uit. Achter me kwam de eerste dame, afkomstig uit een zuidelijker gelegen continent. Daar had ik dus ook niks aan, die had ik tenslotte er al uitgelopen. Dat word dus een hele lange rit in de polder. Ondertussen was de zon door het wolkendek gebroken en dat maakte het er nou niet echt verfrissender op. Gelukkig genoeg drinkposten, maar vond het toch al lastig genoeg alleen deze lange, rechte wegen te moeten trotseren. Daar komt maar geen einde aan. Vijf kilometer in 17'30, niet verkeerd maar had dit toch sneller willen doen. Ik zag mijn poging al in rook opgaan. En toch blijf ik dan maar doorgaan, ja, ik ben hier nou toch. Heb even niks beters te doen. En ik nader mijn voorganger, langzaam maar zeker. Als ik nou aansluiting kan maken, kunnen we met zijn twee misschien het tempo wat opvoeren. Bijna 10 kilometer, op het moment van aansluiting stopt deze man en grijpt naar zijn been. Kramp. Daar wacht ik niet op, ga hem voorbij en ga over de 10km in 35'50. Zeker 50 seconden te langzaam voor mijn doel, maar kan mijn tempo wel stabiel houden. Een kilometertje of 11, ik hoor iemand naderen achter me. Dezelfde loper weer, dat is niet verkeerd, toch nog een samenwerkingsverband afsluiten? Ik loop op kop, begrijpelijk, hij heeft even zijn best moeten doen aansluiting te krijgen. Maar na zo'n 10 minuten vond ik dat er genoeg gerust was zo achter me en zou graag hebben dat er eens overgenomen werd. We liepen nu tegenwind. Niet dat er veel wind was, maar toch...Het was duidelijk gebleken, ik kon even schuilen. En daarmee ging het tempo drastisch omlaag, en dat is nou net niet mijn bedoeling. Kom hier niet om te wandelen. Ik neem terug over, blijf gaan en word gepasseerd om gehaasd te worden. Nou, van profiteren wil deze man niet weten, en zo hoort het ook. Maar helaas, ik kan me niet vinden in dit nieuwe tempo en ga toch maar weer vooruit lopen. Het word mijn compaan allemaal wat teveel, er valt een gat dat niet meer te dichten is. Ik heb ook wel het gevoel in een soort tweede adem te zijn beland. Temeer ook omdat ik nu op het gedeelte van het parcours ben gekomen waarbij ik veel lopers tegenkom die nog de lus in de polder moeten maken. Ik ben nu echt weer op weg richting de stad, en moet af en toe goed opletten niet in botsing te komen. Die afwisseling doet wel deugd. Het laatste rechte stuk en ik zie in de verte een loper. Zeker 500 meter, als ik moet schatten en ik maak me geen illusies. Gewoon mijn route lopen zo goed en zo kwaad als het gaat. Een mooie tijd zit er al niet meer in, met 15km rond de 54 minuten zijn de kansen verkeken. Ik had graag de 17km in een uur afgelegd, dat lukt dus niet meer. Met Roosendaal weer binnen te lopen gaan wel de kilometertijden omlaag, dankzij het vele publiek wat hier staat. Opeens zie ik tot mijn verrassing dat mijn verschil met de voorgaande loper aanzienlijk is geslonken. Zal ik dan toch nog proberen? Ach, waarom zou ik. Geen PR, dus wat zou ik me overstekop lopen. Trouwens, met het tempo dat ik nu loop zal ik evengoed nog heel dichtbij komen en dan kan ik nog zien of ik er een sprint uithaal. Nee, met nog een kilometer te gaan zie ik dat ik nu niet meer moet proberen. Het maakt me niet veel uit, ik weet geeneensnie op wat voor positie ik loop. Ik raffel mijn wedstrijd gewoon af en kom eindelijk uit op de grote markt. Geheel anoniem kom ik over de streep, geen enkele aandacht van de speaker. Dat heb ik in het verleden wel anders meegemaakt en dit valt me toch wat tegen. Is dit omdat er nog zoveel 10kilometerlopers hier moeten finishen? Toch geloof ik wel dat mijn tempo net even anders was, en eruit ziet, dan deze lopers die 1h16 nodig hebben om 10.000 meter af te leggen! Nouja, het is niet anders. Grotere tegenvaller!!!! Na op het gemak richting de uitgang te lopen zie ik dat degene die nog vlak voor me liep op het eind, niemand minder is dan Erwin Harmes. Gloeiende....had ik nou toch maar geprobeerd...het was mogelijk geweest! Had ik hier de snelste Zeeuw geweest! Het zal de volgende keer zijn, want de grootste tegenvaller is natuurlijk het niet kunnen verbeteren van mij PR. Maar daarvoor waren de omstandigheden misschien niet helemaal ideaal, hoewel ik moet zeggen dat de omstandigheden tijdens de wedstrijd waarbij ik toen mijn PR had gelopen ook niet geweldig waren. Laat staan dat het een snel parcours was (halve van Cadzand). Dus toch weer...hoe extremer de ronde...hoe beter ik loop.

zondag 19 juni 2011

Nooit geen 800 meter meer

Na bijna een week dubben wat er nu mis ging op die Pinksterwedstrijd met een voor mij mislukte 800 meter die 150 meter te lang was, heb ik de oplossing ontdekt van het falen. Bloedarmoede, een spontane reactie vlak vóór de wedstrijd die zich bij mij opdeed. Dat moet wel de reden zijn geweest, ik weet het anders ook niet. Bloedarmoede, ik leg de oorzaak uit. Ik schrijfe den datum 13 mei 2011, het was een vochtige Pinkstermaandag. Ik had me aangemeld als aanwezig om later die dag uit te komen op de 800 meter van de Hulsterse Pinksterwedstrijden op RKHAV's Piet Vonck atletiekbaan. Samen met Carla kuierde ik langs de de baan, toeschouwerend bij de onderdelen die bezig waren. Een bond schouwspel met sprinters, hoogspringers, speerwerpers, discus, kogelstoten en wat nog meer dat er op zo'n dag heerst. Het weer zat niet mee, met af en toe een bui was het af en toe een schuilplaats zien te vinden. Totdat Carla er achter kwam dat er nog een paraplu in de koffer van de auto zou liggen. Ik om het ding, inderdaad, er lag er één. Ik probeer de plu te openen, wat nog niet zo simpel bleek te zijn. Er zat wel een knop die ik moest indrukken, maar er zat ook een losse ring aan het handvat met een nogal vervaarlijke scherpe rand. Die ring hoorde wel 'ergens' aan rond te zitten in de oorspronkelijke staat, maar dat was bij deze versie dus niet het geval met resultaat dat het ding tegenstrubbelde bij het openen. En toen opeens, met een geweldige klap ontplooide gelijk een parachute het onding, geheel onverwacht met gevolg dat mijn wijsvinger zich had genesteld tussen één van de vele mechanische en scharnierende onderdelen die zo'n voorwerp kan bevatten. Was op zich nog niet zo'n probleem, ware het niet dat de eerdergenoemde losse scherpe ring op hetzelfde moment een eigen leven ging leiden en het zo nodig vond samen met mijn vinger klem te komen zitten met gevolg een niet geplande incisie in de geklemde vinger. Bloed aan de paal, of in dit geval, alles wat ik aanraakte vanaf dat moment. Omdat dit bloeden niet vanzelf stolde, toch maar even langs de EHBO de boel te laten bepleisteren. De oorzaak van dit incident veroorzaakte een reactie op de lachspieren bij de dienstdoende hulpverleners, niet bij mij. Ik vind paraplu's toch al criminele ondingen, ga maar eens op een regendag in een drukke winkelstraat lopen en er ongehavend weer vandaan te komen zonder dat er enkele malen pogingen zijn ondernomen je ogen uit te steken met die rotdingen.
Dus....bloedverlies en dus een te laag zuurstofgehalte in mijn bloed ten gevolge van dit voorval is de reden van een verloren gegaande wedstrijd (toch?).
Dus....zal ik nog wel eens een 800 meter lopen om dit debacle te vergeten, de titel van dit stukje lijkt me duidelijk genoeg als je goed leest.

Dan Zuiddorpe, een wedstrijd over 12km, als je tenminste de looprichting aanhield die toch goed stond aangegeven. Ik zelf liep ook even mis, ondanks dat er begeleiding op de fiets was. Ik dacht het beter te weten, maar dat was dus niet zo. Och, een 100 meter ofzo extra, ik had mijn winst op de eerste ronde toch wel te pakken. Dus ik mocht iets inleveren. Vanaf de start was ik er ingevlogen, eventjes op gang komen zolang het Dorpsplein lang was, en dan met de wind op de kop er vol in. Toch had ik het idee dat er een loper vlak achter mij liep, ik probeerde deze man (misschien wel vrouw) af te schudden wat dus niet te doen was. Had ondertussen een 500 meter afgelegd en nog hoorde ik het geklepper van een andere persoon vlak bij me. Nou, dat gaat wat worden, misschien een loper van een kortere afstand dan, anders zal het nog een harde strijd worden om te winnen, want toegeven werd er niet gedaan. Ik liep niks uit dus. Omkijken had ik geen zin in, hoewel het niet vreemd zou zijn dat wel te doen, je mag je toch in het begin van de wedstrijd jezelf orienteren op je tegenstanders? Na een dikke kilometer dan eindelijk het keerpunt, en het moment erachter te komen wie nou met me meelift. , loop ik hier alleen??? Maar wat....?!?!? Tjezus! Heb ik me laten opjagen door mijn eigen borstnummer!! Die dingen waren gefabriceerd van een nogal dik plastic en dat klapperde wat tegen mijn lijf vanwege de harde wind! Wat een kalf ben ik! Maar wel goed om gelijk een enorm gat te slaan, dat dan weer wel. En had gelijk een goed tempo te pakken. Drie rondjes met een flinke wind. En tot tegenstelling van de weersvoorspellingen was het heerlijk om te lopen. Slechts enkele druppels tijdens de wedstrijd, niet vernoemenswaard. En met zulke schitterende wolkenpartijen is het toch geweldig hier onder te lopen, ik kan daar van genieten, ook tijdens een wedstrijd. Uiteindelijk ben ik als eerste gefinished, ondanks dat extra lusje dat ik had gemaakt, de harde wind en het af en toe lastige, maar mooie parcours over smalle kerkpaadjes, een redelijke tijd gelopen, zo rond de 43'30''. Degene die er niet waren, ook degene die beloofd hadden er te zijn hadden wederom geen gelijk. Een gezellige en leuke loop, natuurlijk met de hoognodige uitloop (in het café).
Nu op naar Roosendaal, helaas zal ik de komende week een stuk rustiger aan moeten doen. Want ik heb de smaak helemaal te pakken, laat mij maar gaan.....

dinsdag 14 juni 2011

Huh?!?



Lijkt onderstaande foto niet sterk op de foto die op AtletiekZeeland is afgebeeld? Sterker nog, het is dezelfde foto, de foto die uit mijn camera komt! Vind het jammer dat er geen naamsvermelding bij staat, een beetje reclame is nooit weg. Bij deze dus....die foto is van mij...heb ik toch iets goeds gedaan die dag.

dinsdag 7 juni 2011

Vanuit de studio...

...eventjes terug naar Brussel, want na anderhalve week blijf ik teren op die loop. Wat enkele dagen daarna gebeurde met die loop in Biervliet was een vergissing, ik had daar niet moeten starten. Ook na een misstap in de tweede ronde (ik moest even aan de kant vanwege die struikeling), begreep ik dat ik hier niks te zoeken had. Het werd een stevige duurloop, forceren had geen zin tegenover het geweld van van Troost.
Maar dan dat in Brussel, ik weet nu wel zeker dat bij zulke wedstrijden mijn hart ligt. Hoe gemener het parcours, hoe beter ik presteer lijkt het wel. Mijn PR's heb ik tenslotte allemaal bij niet al te gunstige lopen geregistreerd. Daarom Marcel, alle goede raad ten spijt, en ik vind het heel leuk van je mij die tips door te geven, maar ik stuur toch voornamelijk aan op de Roosendaalse halve op het eind van deze maand. Natuurlijk heb ik me wel ingeschreven bij de Pinksterwedstrijden en zal daar de 800 lopen. Ik hoop op een goed resultaat, en 1 tot 2 maal per week voer ik extra snelle intervaltraingen uit. Dit doe ik al sinds enige tijd, en daar zal ik het mee moeten doen. Ik verbaas mezelf trouwens over hetgene wat ik tegenwoordig aan trainingarbeid uitvoer, vorige week alweer 100km op de teller, zonder enige vorm van problemen. Word ik toch nog eens fanatiek, aangaande het hardloopgebeuren.


Heb ik Carla haar prestatie niet genoemd in Brussel, ze stond helemaal achteraan en kon niet fatsoenlijk doorlopen. Hoe ze hier over dacht, afijn beelden zeggen meer dan woorden...............