zaterdag 27 november 2010

Dit...geen tweede maal meer...

Wielrennen...als het eens een mooie koers op t.v. is, wil ik nog wel eens dit afzien. Ben dan verwonderd waarom een wielrenner die een eind op kop ligt tot op het einde regelmatig achter zich kijkt of zijn opgelopen winst geen gevaar loopt. Verwonderd omdat deze man toch van alle kanten informatie krijgt toegespeeld. Toch op zeker spelen lijkt dan de boodschap te zijn, wat je zelf constateert liegt namelijk niet! Dus beter regelmatig omkijken en doorgaan.
Dit is een wijze les die ik iedereen wil meegeven, omdat ik zelf vandaag het slachtoffer ben geworden van een zekere hoogmoed en zelfovertuiging dat mijn derde plaats bij de Juul van de Walle niet in gevaar liep. Nu vond ik die derde plaats nou ook niet echt overtuigend om mijn best voor te doen, maar om dan nog gepasseerd te worden op de laatste 100 meter van de wedstrijd...dat is de rest van de dag (en langer) balen dus. Ik was totaal verrast toen die twee met snelheid mij voorbij kwamen, ik had in de eerste instantie niet in de gaten dat ze ook voor de langste afstand gingen. Achteraf had ik beter moeten weten, als ze hadden gekozen voor de 8 km, dan waren ze allang binnen geweest!!! Ik had deze stomme fout kunnen voorkomen door dan eens af en toe achter me te kijken, ik beloof je, ze hadden echt niet langs me geraakt. Of ik had versneld, wat ik nog wel kon, of ik had ze allebei in de sprint geklopt. Stom, stom, stom!!!
Dan, mijn eindtijd, ik weet het niet. Ik was zo verbaasd over het gebeurde, dat ik niet heb afgeklokt. Chris Verbeek, de winnaar, kwam binnen in 39 minuten en een seconde of 15. Ik was een dikke minuut achter hem, dus weer een stuk trager dan de 39'38'' die ik twee jaar geleden bij deze westrijd had gelopen. En té fit over de finish, moet ik me toch maar gaan toeleggen op het lopen van halve marathons en dubbele halve marathons???

PS. Tom, heb je raad opgevolgd, de Bruggenloop een e-mail gestuurd, en bericht gekregen dat ze helaas voor mij niks kunnen doen..

dinsdag 23 november 2010

Dat valt me zó tegen...part II

Omdat ik er zo de balen van had, maar Carla vond dat ik toch verslag uit had te brengen over mijn falen tijdens de 7-Heuvelen.
Mijn trainingen, speciaal gericht om de 15km in een supertijd te verlopen, verliepen de laatste weken als een speer. Niks was te zwaar, te snel, te veel, te moeilijk. Daarom had ik zeker goede hoop een mooie tijd te kunnen neerzetten. De laatste test, de loop op Heikant gaf me nog extra moed. Toch had ik me op de dag zelf beloofd om dan op zijn minst 52'30'' te lopen om het volgende jaar ook weer in het snelle vak te mogen starten. Deze tijd moet ik lopen als 40 plusser om aan de selectie te mogen deelnemen. Aangezien het een mooie dag werd, wel wat fris met 6 graden, maar weinig wind en volop zon, kon dat geen probleem zijn. Helaas kwam ik toch wat laat in mijn vak, en stond samen met Sjaak Luteyn zowat in de laatste rij. Niet dat er zoveel mensen voor ons stonden, maar ik voorzag toch wel wat start problemen. Dat bleek ook dan wel, ik kon niet snel genoeg naar mijn zin mijn tempo maken toen we vertrokken waren. Ik moest dan ook behoorlijk zoeken naar doorgangen. 'Waarom staan zij wel zover vooraan, als ze toch in dit tempo lopen?', dacht ik bij mezelf. Ik had zo'n 400 snelle meters verspeeld met dit gedoe. De eerste kilometer, in 3'20''. Dat bedoel ik dus, een te langzame start. Ik hou er nu eenmaal van om er met veel geweld in te vliegen. Ik heb bij vorige wedstrijden al veel ruiger geopend, in Breda voor de 10km in 3'02''. En daar ging de rest van de wedstrijd dan heel soepel. Een tempo van 3'20'' blijf ik ook niet lopen, maar gelijk even goed wakker worden doet me toch goed.
Ik zag wel tegenop de eerste 5km, die zijn me nooit goed afgegaan op dit parcours. Maar dat wou ik nu wel beter aanpakken en rond de 17 minuten hier passeren. Aangezien mijn gelopen tijd al de 14 minuten was gepasseerd bij het 4km punt, wist ik dat dat niet meer haalbaar was. Ik liep nu ruim boven de 3'30'' de kilometer. Kilometer 5 in 17'45'', en ik kon niet sneller. Toch liep ik wel gemakkelijk, had geen problemen. Ik was wel blij na 5500 meter eindelijk weer eens vlakke weg tegen te komen, om daarna de heuvels te kunnen beklimmen. Ik hoopte op deze hellingen nog wat goed te maken en liep de volgende 5km in 17'43'', 10km in 35'28''. Dat komt goed, de laatste kilometers gaan omlaag dus kan ik meer snelheid maken. Dit gebeurde dus niet, dat had ik al in de smiezen toen ik het 13km punt passeerde. Ik zou dan 3'10'' per kilometer moeten lopen om op tijd binnen te zijn. Dit was niet meer te doen voor mij, ik wou dan ook niks meer forceren. Dus in een voor mij moeilijk te verteren eindtijd van 52'51'' kwam ik binnen. Dit had wel seconden sneller gekund, maar waarom zou ik nog de moeite hebben gedaan?
Om me te mogen klasseren om volgend jaar weer op dezelfde plaats te starten moet ik nu elders een scherpe tijd neerzetten op een officiële wedstrijd. Dat zou dan, of een 10km in 33'10'', 15km in 52'30'' of een halve marathon in 1h15'10'' moeten zijn. Dat word een lastige opgave waarbij die 10km al afvalt, dat haal ik nooit! Toch zou dit verhoudinggewijs moeten kunnen, hoe komt men anders aan deze limiettijden?
Wat nou de reden was van deze tegenvallende race? Ik liep lekker, was helemaal niet kapot bij de finish, maar kon ook niet genoeg snelheid maken. De afgelopen week ben ik een paar dagen niet lekker geweest, heb nog een dag in bed doorgebracht. Maar of dat de reden was, laat ik maar aannemen van wel, want dan heb ik nog wat hoop dat het later wel gaat lukken...
Dat ik achteraf gezien toch de snelste afgevaardigde uit Zeeland was, maakte voor mij heel wat goed. Ik had toch serieuze lopers achter mij weten te houden.
Als ik zelf terug lees wat ik heb geschreven over deze wedstrijd komt dit over als een hoop geklaag en gezeur. Maar mijn mening verandert niet, ik heb hard getraind om resultaat te boeken. En die resultaten wil ik achteraf terug zien. Ik loop geen wedstrijd om mee te lopen, ik loop om te presteren.

maandag 22 november 2010

Dat valt me zó tegen...

...want de weervoorspellingen berichten niet veel goeds, de winter is in aantocht. En ik heb het niet zo op deze temperaturen. Moet vandaag ook een uurtje lopen, maar omdat ik op maandag vrij ben kan ik dat nog uitvoeren terwijl het nog licht is. En aangezien dat ik weer 5x per week train, zal het weer een geplan worden wanneer ik wat moet doen. Het zal voornamelijk trainen op de baan zijn. Ik heb me voorgenomen me aan een strenger regime mijn trainingen uit te voeren, ik had er nogal eens wat van sommige trainingen af te raffelen als de weersomstandigheden mij niet aanstaan. Heb me toch wat betere winterloopkleding aangeschaft, dus zou er beter moeten tegen kunnen.
Nog een tegenvaller gaat over een 15km wedstrijd die ik al een aantal keer heb gelopen met tevreden resultaat. Het betreft een vrij pittige loop waarbij er 7 hellingen moeten worden genomen. Maar helaas is deze wedstrijd al helemaal uitverkocht, deze Rotterdamse bruggenloop op 19 december. Ik had hier graag nog eens gelopen, en een goede tijd willen neerzetten. Het zal een andere wedstrijd moeten worden...

zondag 14 november 2010

Verzopen bende..

Met een lichte vorm van tegenzin, want mijn weertype heerste totaal niet tijdens de Jeff Thuy Memorial in Heikant. Maar ik wil onderhand eens weten hoe ik presteer zo vlak voor de 7-Hills. Die cross van vorige week had niet veel goeds bijgedragen, mentaal gezien. Dus Heikant, met heel veel regen de afgelopen dagen en met voorkennis van het te lopen parcours wist ik dat dit een drassige, modderige en zeiknatte editie zou worden. Volgens kenners had het parcours er al slechter bijgelegen, maar dan word hier alleen gesproken over de eerste te lopen kilometer. Dit betreft een gedeelte van het waterwingebied en waar de Stekense bossen beginnen. Dit werd zoeken naar de ideale baan, vele diepe plassen die vooral modder bevatten. Zaak om snel te starten en vooraan mee te gaan. Dat begon al goed, wat te laat bij de start, ongeveer gepositioneerd in de derde rij. Natuurlijk stonden er mensen op de eerste rij die er eigenlijk niet moesten staan, die gaan direct in de weg lopen. Een slechte start, maar gelukkig niet alleen voor mij. Ik had Jordi Van Guyse al ontdekt, die ik al op voorhand de overwinning toekende...of Chris Verbeek, weliswaar 8 jaar ouder dan mij, maar iemand die vorig jaar nog de Eindhovense marathon in 2h27 (1ste master 50+) had gelopen...die onderschat ik ook niet. Uiteindelijk wist ik wel snel de voorhoede bereiken, met wat tussensprints door de blubber, en kon als eerste voor de langste afstand het asfalt betreden. Al snel kwam Chris bij me te lopen, en na de eerste twee kilometer in 6'30'' te lopen, moest ik onderkennen dat Chris zijn tempo mij te hoog gegrepen was, en moest lijdzaam toezien dat het gat ruim groter werd. We werden weer de bossen ingejaagd, waarbij de bospaden (autobreed) er verschrikkelijk bij lagen. Veel plassen, en verhard met nogal grove steenpuin was het hier lastig lopen.

Het 5km punt, iets te langzaam naar mijn zin, in 17'10'' ofzo. Maar ja, met de huidige omstandigheden, regen, slechte weg en best wel fris...

Op naar 10km, had de punten op voorhand al opgezocht, en bereikte deze afstand in slechts een seconde of 10 langzamer dan dat ik in Breda had gelopen , en ik moest nu nog 2,4km verder. Dus dit was een opsteker, Breda liep ik in 34'30''. Maar ik moest gaan oppassen, ik begon al wat strubbelingen te voelen, deels oorzaak afkoeling, deels oorzaak sprongen makende om plassen te ontwijken, wat ik dus nog niet heb afgeleerd (kustmarathon), deels oorzaak slechte voorbereiding door te weinig water te hebben gedronken op voorhand (minstens 1,5l. in de ochtend). Gelukkig, ik had het gered zonder kramp te krijgen. Een tweede plaats in 43'09'', ruim een halve minuut op de winnaar, ik zelf ook weer op een halve minuut op de nummer drie.

Een tijd waarmee ik tevreden mag zijn, hoewel ik er vorig jaar nog 42'20'' had gelopen op dezelfde ronde. Toch zou ik in dit tempo in Nijmegen een nieuw 7-Heuvelen PR kunnen lopen. Geen PR algemeen, want dan moet ik nog een stuk sneller, en dat zou eigenlijk wel moeten kunnen, daar in Gelderland...

maandag 8 november 2010

Moerschanscross

Ik kan er kort over zijn, de cross is uitgedraaid op een fiasco. Na drie rondjes prettig te hebben gelopen, deed ik een verkeerde stap die resulteerde in een onaangename steek in mijn zij. Het tempo kon ik niet langer volhouden, de last werd te groot. Ik werd ondertussen gepasseerd door o.a. Sjaak Luteyn, Robin Hofland en clubgenoot Benny. Bij Benny kon ik terug aansluiten, het tempo ging weer vooruit, maar dit was van korte duur. De pijn kwam terug, en nam een verstandige beslissing door de handdoek in de ring te werpen. Ik wil mezelf niet de vernieling inhelpen. Een tegenvaller, die in de loop van de avond alleen maar lastiger werd. Oké, ik had geen enkele last van pijn meer, maar mentaal had ik het wat zwaarder. De volgende dag een uurtje uitgelopen, en tot mijn grote opluchting verliep dit zonder probleem.
Verder heb ik enorme bewondering over de progressie van Martijn de Kok. Kon ik nog niet zo lang geleden tijdens de Paasloop in Breskens hem ruim achter me laten, ondertussen zijn de rollen ruimschoots gedraaid.
Zelf zal ik deze week nog even flink aan de bak mogen gaan, mijn nieuwe schema is er ondertussen niet gemakkelijker op geworden. Zaterdag lopen in Heikant, ik weet alleen nog niet of ik gá voor de wedstrijd, of dat ik ga voor een fikse duurloop van 15km in een uur die in mijn schema staat.

woensdag 3 november 2010

Hoe gaat het?

Dat ik het zelf niet meer weet!! Qua hardlopen dan toch. 'K zal het uitleggen...
Vorige week maandag, duurloop 20km, te lopen in 1h27, gelopen in 1h25, locatie: de duinen van Cadzand-bad en de linie werken van Retranchement. Ik had het mezelf dus niet gemakkelijk gemaakt, die duinen liggen nou niet bepaald vlak, en er was meer wind dan dat ik had verwacht. Maar het loopt er zoveel prettiger, en met drie kwartier in de auto vanaf thuis heb ik de eerste meters al gelopen. Toch ging het mij deze keer niet gemakkelijk af, kon nogal lastig tempo houden. Ook omdat er nogal veel toeristen rondliepen. Uiteindelijk was ik blij dat ik mijn kilometers had gelopen. Thuis toch maar eens nagekeken wat nou de gelopen afstand was. En waar ik eigenlijk op gehoopt had om een reden te hebben voor deze, voor mijn gevoel, te zware training, bleek ook zo te zijn. De footpod had zich weer eens vergist, en had de kilometers met een elastiek gemeten. Op 300 meter na, had ik een halve marathon gelopen. Dus niet een slecht resultaat voor een maandagmiddagloopje, ik had ruim onder de 1h30 kunnen lopen op deze halve. Heb wel de boel gekalibreerd, en geeft de kilometers goed aan.

Woensdag baantraining, kan hier niet veel over zeggen. In mijn schema stond het rustig aan te doen. Het ging toch nog vrij hard, heb als haas gefungeerd en we hebben een piramidetraining uitgevoerd.

Zaterdag, hoewel het pijn deed, ik heb geen wedstrijd gelopen! En dat, terwijl het zo'n mooi weer was. In plaats heb ik 8x800tjes uitgevoerd. Richttijd 2'52''. Niet zo'n intensieve training, alhoewel de 200 meter rust die ik tussendoor kreeg wel vrij kort was. Het ging dan ook van geen ene meter. Goed, ik kreeg ze wel gelopen in deze richttijd, maar dat ging mij te zwaar naar mijn zin. Dit zou veel soepelder moeten kunnen.

Zondag, eigenlijk zou ik 4x1500 meter willen doen, maar omdat dit iets ruiger moet dan die 800's, besluit ik maar dit uit te stellen tot de volgende dag. Ik voel trouwens nog teveel de last van die verwenste 800 meters. En dat terwijl ik volgens jaar voor deze afstand wil gaan. En sinds kort zet ik hier een groot vraagteken bij of ik het dat wel waard vind om daarvoor enkele mooie straatlopen te laten schieten.
Dus...ik zie zwarte sneeuw, die trainingen gaan zo enorm op en af. Ik kijk op tegen de 1500's die ik in de avond op de baan ga uitvoeren. Na een warming-up van 6km ga ik van start. En wat ik zeker niet had verwacht, het gaat me zo gemakkelijk af. Ik mag er dan ook wel 5'09'' over doen, en dat is dan ook altijd nog wel 17,5 per uur. Ik besef ook dat dit het tempo is dat ik over enkele weken 15km lang zal willen uitvoeren (liefst nog een beetje sneller). Maar ik heb weer wat meer hoop. Toch had ik het liefst nog eens een goede testwedstrijd gelopen om wat zekerder te zijn over de vorm. In plaats daarvan heb ik me toch laten overhalen om zaterdag te starten in de Moerschanscross, en dan voor de langste afstand. En laat het aub niet te slecht weer zijn, want in tegenstelling wat er vorige week in de krant stond, ik hou niet van lopen in pokkeweer...