Bijna klaar

Afgelopen zaterdag dus toch niet meegelopen in Axel, ik was mis en moest deze dag 6x1000m. uitvoeren. De 12 km was op zondag gepland. die duizendjes waren een welkome afwisseling op die duurlopen. Deze mochten ook wel in een redelijk tempo, in 3'40". Zondag 12km gelopen in 53'42", op schema. Dit gaat wel gemakkelijk af, op een gegeven moment stellen deze afstanden echt niks meer voor. Maandag nog eens naar d'n overkant geweest om de laatste kilometers te bekijken, toen ik hier eens een keer trainde was ik te vroeg het strand opgelopen. Dus ik wou het werkelijke parcours toch nog even verkennen, als ik zover kom. We hebben er een mooie wandeling van gemaakt, van West-Kapelle tot Zoutelande en weer terug. Het was nu wel mooi weer, zie de foto's hieronder maar. Let maar op, het zal zaterdag wel bar en boos zijn. Sommigen kikken hierop, heb ik begrepen. Laat het maar liever wat mooi weer zijn, vind ik toch gezelliger (meer publiek). Hoewel slecht weer mij ook niet veel doet in negatieve zin, ik kan er redelijk in lopen. Ook nog even binnengewipt bij Mediamarkt en daar stond een grootbeeld tv (dit zal wel niet de goede benaming zijn), en deze kostte bijna €80.000. En aangezien onze aandelen op dit moment wat zwakjes staan, moeten we nog wat wachten om deze aan te schaffen. De optie om dan maar de boot te verkopen ging ook de mist in, simpelweg omdat wij deze niet bezitten. Verder een winkel vol meé brol, op zijn Siedurps gezegt. Ik verloochen mijn afkomst niet.
s'Avonds in het donker dan nog 10km gelopen in 41 minuten, Carla begeleidde me op de fiets. In het donker lijkt het dan nog harder te gaan, lekker hoor. Lekker omdat het vanzelf ging, eigenlijk liep ik wel wat te hard, harder dan dat er in mijn schema stond. Deze avond rust, gelukkig wel want de regen komt met bakken gevallen. Woensdag 5km in een redelijk tempo, in 20'50"te lopen. En dat zou het dan moeten zijn. Laat het dan maar zaterdag worden, dat we er vanaf zijn.

Jammer trouwens, van Eric Goossen. Die heeft wel pech, vorig jaar ook al uitgevallen vóór de kustmarathon.
Haile Gebrselassie heeft een nieuw wereldrecord op de marathon gelopen, de reactie op sportjournaal was, dat het nog sneller kan. Hoe ze dit kunnen beweren begrijp ik niet, want ik blijf bij mijn standpunt, en dat is dat deze marathon mijn enige zal zijn....

De laatste kilometers

Ik hoop toch dat ik zo ver geraak.

Schema? Weg er mee!

Zo dacht ik er gisteren over toen ik een duurloop van 15 km had af te leggen. De start ging zo lekker, geen warming up, maar gelijk naar de 15 per uur. Gewoon, omdat ik hier zin in had. De beslissing was daarmee vlug genomen, ik had het gevoel nu eens even te keer te willen gaan. Al die trage duurlopen moesten er uit! Toch kwam ik wel tot bezinning om het iets rustiger aan te doen, ik hoefde nou ook niet in één uur mijn training af te ronden. Daarbij was het zo'n lekker weer om ondertussen toch wat rond te kijken in de polder tijdens het lopen. Zo kon ik zo soepel mogelijk in beweging blijven. Maar wat voelt het goed om zonder enige last kilometer na kilometer het pad af te leggen. Daar was ik wat bevreesd voor, dat die lange duurlopen me zouden opbreken. Maar misschien heb ik eenvoudig te weinig getraind, dat ik daarom geen last heb. Deze 15 km heb ik uiteindelijk in 1h04 gelopen, net iets boven 14 per uur. Omdat het goed ging, twijfelde ik wel of ik toch in Axel de 13 km wedstrijd op zaterdag zou lopen. Ik ga die toch doen, ik moet 12km lopen op deze dag. Maar ik ga verstandig zijn, en deze op een rustig tempo lopen. Zoals in mijn schema staat, rond de 13.5km per uur. Carla gaat er tenslotte ook lopen, dus samen uit, samen thuis.

Dat valt niet mee

Het was toch wat straffer dan verwacht, mijn duurloopje van deze avond. Om een konstante tempo van 13,5 per uur aan te houden voelt wat zwaarder aan dan dat het geweest is. Word ik dan toch trager van die duurlopen, dat het wat meer moeite kost om dit tempo te lopen? Aan de andere kant; ik ben nog met mijn trainingen bezig. En deze duurloop van 25km moest ik dan ook uitvoeren na een werkdag, en anders verzin ik nog wel iets anders om mijn gemoed gerust te stellen. De boog kan niet altijd gespannen staan. Maar wat een ronde moet je eigenlijk maken, zeg! Om deze afstand af te leggen, moest ik telkens weer een nieuwe weg verzinnen om niet al te snel weer thuis te zijn. Zo heb ik een groot deel van de Berlaarronde gelopen, om dan richting Axel te lopen, bij Drieschouwen richting Hulst om in Absdale-centrum richting Heikant te lopen, door de polders terug naar Koewacht om daar ook weer een lus te maken omdat ik mijn kilometers nog niet had bereikt, vervelend hoor. Nu heb ik alleen nog afstanden onder de 20 km te lopen; 15, 10 en nog een 5km en wat intervaltrainingen. Het wordt gelukkig wat rustiger.

Maar dan toch...

...krijg ik zowat de kriebels. Eerst had ik zoiets van 'ik zal wel zien wat er gebeurt, maakt mij allemaal niet veel uit'. Maar nu vind ik het toch wel spannend worden, de gedachte dat 4 oktober nu wel héééél dichtbij nadert. Ga maar na, ik heb nog 9 dagen om nog goed mijn best te doen met trainen, want ik wil wél mijn best doen in deze wedstrijd (kost me tenslotte toch 30€ inschrijfgeld). Vanaf volgende week woensdag kan ik er niks meer aan veranderen. In die week nog wel een heel straffe 10 km te lopen, maar laat ik niet al te ver vooruit lopen. In ieder geval loop ik nou toch al geen risico nog een blessure op te lopen vanwege hard trainen (even afkloppen). Gisterenavond was toch zo mooi, joh. Tien maal vijfhonderdjes te lopen met een gemiddelde van 17.1 per uur. Carla op de fiets om het tempo te bepalen. Altijd weer afvragend hoe ik op een 15km wedstrijd 17.6 gemiddeld kan halen, sorry, ik vind dat nog altijd wonderbaarlijk dat een wedstrijd zoveel met iemand kan doen. Maar de training ging ook wel zeer goed. Vandaag niet gelopen, en dat is nu wel wat vreemd voor een maandag. Dit is mijn vaste vrije dag, en nu kon ik me eens helemaal richten op onze verbouwing. Althans, de afwerking daar van. Veel prutswerk waar mee ik jullie maar niet mee zal vermoeien, maar het was leuk prutswerk deze keer. Een mooie dag met veel zon, morgen zal het anders zijn, naar het schijnt. Natuurlijk, want dan mag ik 25km lopen. Het grootste nadeel is nu wel, dat het zo vroeg donker is. Maar aangezien dat ik deze in een wat hoger tempo mag lopen, zal ik voor donker weer thuis zijn. Voor mij een belangrijke training, ik ben benieuwd hoe ik deze duurloop zal verteren. Ik laat het morgen weten...







De foto is het beeld van het wedstrijd verloop in Westdorpe dat ik had, een beetje onwennig..

Met dank aan de witte kenianen die in een poll o.a. durven te stellen dat ik de top 10 van de kust-marathon zou kunnen bereiken.

De week

De zin was er even niet om aan mij weblog te werken, daarom nu een inhaalrace over de week. Na de reacties onder de berichten te hebben bekeken was ik verrast door wie mijn weblog gevolgt word, mensen die ik totaal niet ken, maar wel een eigen blog hebben. Leuk om verhalen van andere lopers te lezen die wat verder wonen, werken, leven. Ook mensen die ik wel ken, maar ook geen weet van had dat ze mijn blog hadden ondekt. Mijn voornemen om m'n blog 'up to date' te houden..
Maandag, getraind uiteraard, slechts 12km in 13,5 per uur. Niet veel over te vertellen. Over het krantenartikel wil ik nog wel iets kwijt. Daar staat in dat ik de kust-marathon in een goede tijd wil afraffelen. Wat is de definitie van een goede tijd? Wat voor mij een goede tijd is, is een acceptabele tijd voor mijzelf. Dat wil dan niet zeggen dat ik ga voor een hoge klassering. Dan zou ik wel erg van de hoge toren blazen. Want laten we reëel blijven, dit wordt mijn eerste marathon, en dan nog zo ene! Natuurlijk probeer ik wel een bepaald tempo te handhaven, maar maak me geen illusies. Lukt dit niet, stap ik net zo gemakkelijk uit.
Dinsdag een rustdag, woensdag nog eens op de baan getraind (20x200m, 200m rust) na lange tijd van afwezigheid. En zoals het er nu naar uitziet, zal het nog een week of 5 duren voordat ik weer op de baan train. Tot vóór de marathon heb ik opdracht gekregen geen baantrainingen te doen, en ook de drie weken daarna, geen baan.
Donderdag rust, vrijdag 8x1000tjes in 3'45" met 200m rust. Mooie training, ik hoef hierbij niet alles te geven en kan de training goed rond krijgen. En als het dan ook nog eens zo'n mooi weer is. Ach, als het water met bakken uit de hemel valt, geniet ik er eigenlijk ook van.
Zaterdag, het schijnt dat ik als favoriet in de krant vermeld stond om de wedstrijd in Westdorpe te winnen. Ik heb de wedstrijd gelopen, maar ben gefinished als 34ste. Tja, een warming-up van 20km is wel wat lang om daarna voluit te gaan. Ik heb dus met Carla meegelopen, maar toen ik de uitslag zag wist ik dat ik had kunnen winnen. Ik had deze vorig jaar gelopen en gewonnen in een snellere tijd bij 30 graden celcius (gniffel, gniffel). Die 30km mocht in 2h25, maar heb er 2h26 over gedaan, en dat is niet goed. Een tempo van 12,4 per uur valt eigenlijk niet mee. Het klinkt raar, maar als ik deze afstand met 13,5 loop, voelt dat minder vermoeiend aan. Ik hoop dat dit ook het geval is over twee weken (en eigenlijk iets sneller).
Zondag rustdag. Rustdag? Nee dus, moet nog 10x500 metertjes uitvoeren boven de 17 per uur. Heerlijk, hoop ik. Nee, rust is me nog niet gegund. Mijn schema voor komende week:
Dinsdag 25km in 1h52
Donderdag 15km in 1h07
Zaterdag 6x1000 in 3'40"
Zondag 12km in 53'44".
Dus wel een training minder deze week. Als ik me houd aan mijn schema, dan geloof ik het wel. Greet, mijn trainster weet wel wat ze doet. In die anderhalf jaar dat ik bij haar train, heb ik mijn progressie gemaakt. En ik merk dat ik nog vooruit ga, mooi toch?

Dwars door de Zwingeul

De naam van deze loop is niet correct, het zou moeten zijn '15 meter door de zwingeul'. Want ga je dwars door de zwingeul, dan ben je d'r in twee stappen door. Om het wat spectaculairder te maken, worden we door middel van afzetlinten in de lengte van de zwingeul gejaagd. Maakt niet veel uit, droog houden doe je het toch niet. Zoals altijd een niet zo'n grote bezetting, lopers die het parcours al kennen. Leuker zijn degene die hier voor de eerste keer lopen, vooral na de finish. Niemand die verwacht dat het zó zwaar zou zijn. Och, het eerste deel over het strand gaat wel, maar het is het terugkeren door de duinen dat deze loop over 7.5 km zo zwaar maakt. Ik heb geprobeert wat foto's van Internet te plukken over dit gedeelte, maar niks gevonden. De volgende keer zal ik zelf de foto's maar maken, want het valt niet uit te leggen hoe we moesten lopen door deze duinen. Links, rechts, naar boven door los zand en weer naar beneden, smalle paadjes die ongelijk liggen, kuilen, struiken, helmgras, stukken bunker, vanalles.
Het ging goed voor mij, na de start en na de zwingeul liepen we met vier richting Knokke over het strand, Theo Rabout, twee belgen en ikzelf. We konden goed bij elkaar blijven, maar ik vond het wel prettig dat ik als eerste het strand kon verlaten om daarna de duinen in te duiken. Ik loop hier liever voorop om het tempo te bepalen. Als ik erachter hang, heb ik het gevoel dat ik veel harder moet zwoegen om bij te blijven. Ik wilde het tempo ook niet drukken, het is hier toch een soort slijtageslag. Als je hier al je kruit verspeeld, kun je op het strand niks meer maken. Ik had dan ook af en toe het gevoel dat er een gaatje viel, maar dat werd weer opgevangen over de (weinige) vlakke stukken. Toch was er al één slachtoffer, één van de Belgen moest eraf. Dit merkte ik pas op toen we weer over het strand richting de zwingeul liepen. Ik kende ze niet, maar Theo vertelde me onderweg dat deze twee zeker niet onderschat mogen worden. Met drie door het water, ik ging als eerste en begon me af te vragen hoeveel die andere twee nog over hadden. Als er iemand versnelt, heb ik dan nog de kracht dit te beantwoorden? Achteraf geloof ik dat we er alledrie er zo over dachten, we versnelden wel iets, maar niemand die wegsprong. Toch moest er iets gebeuren, want het einde kwam akelig snel dichtbij. Maar je moet weten, dat de finish halverwege de duinen óp ligt, dus je moet een heel stuk door verschrikkelijk mul zand, berg op. Dus ik heb het maar gewaagd, nu of nooit!! Als ik maar hard genoeg ga op het vlakke, dat ik een gat kan slaan alvorens door het losse zand te ploegen, dan moet het lukken. Helaas, dat gat kwam er niet echt. Dus het was nu blijven doorstampen alsof de onderste steen boven moest komen. Mijn hemel, dit was te heftig!! Eventjes, heel eventjes achterom kijken. NEE!! Theo was vlakbij 'ik haal het niet, ik haal het niet, ik haal het niet, ik heb het gehaald!!'. Inderdaad, met één seconde verschil had ik Theo geklopt, de eerste plaats in 30'10". Hij had me toch niet meer in kunnen halen, misschien, als de finish iets verder had gelegen...
Een mooie, een heel mooie overwinning waar ik trots op ben. Er was tenslotte concurrentie, er was strijd.
Ook een mooie prestatie van Maarten die zesde werd in 32'32", vóór Marlon die binnen kwam in 32'54".
Stond verder in de lijst Theo Kappetein, en je moet weten, bij hem heb ik geleerd om intervalls te trainen in plaats van alleen maar klakkeloos een eind te lopen. Toen ben ik ook harder gaan lopen. Ook Carla heeft zich gewaagd aan deze loop, maar ze wist wat er haar te wachten stond. Ze was, net als iedereen overigens, helemaal uitgeblust en het werd een finish voor haar op zijn Theo's vorig jaar bij de kustmarathon.
Volgende wedstrijd, de Kustmarathon. De trainingen draaien goed, ik voel me goed, ik zit in vorm. Nou alleen die verrekte 42km nog!!!

Bedankt

Dit wil ik ten eerste doen aan iedereen die zijn steun heeft betuigt bij het grote verlies dat wij nu moeten doorstaan, of dat nu direct, schriftelijk, per e-mail, via deze weblog of in gedachten is gebeurt. Het is een grote steun in deze kwade dagen. We proberen de draad weer op te pakken, hoewel er nog moeilijke momenten genoeg zullen komen, maar dat is goed. We zullen ons ma niet vergeten.
De orde van de dag, waar volgens mij de meeste bezoekers van deze weblog voor komen, zal wel het hardlopen zijn. Ik was eigenlijk niet van plan voorlopig nog iets van training of wedstrijden uit te voeren, maar na overleg met de familie, en ook mijn vader vond dat ik wel moest doorgaan met hardlopen. Alleen toen hij hoorde dat ik aan het trainen was voor een marathon (dat wist hij allang, beetje vergeetachtig, zeker?), verklaarde hij mij voor gek. 'Je moet eens zien hoe ze soms binnenkomen', zei hij. En dan bedoelde hij wel de wereldtoppers die soms al kotsende en vallende over de streep stormen. 'Kun je nagaan wat de rest meemaakt'. Hij had een punt, maar ik ben het er mee eens, dat dit soort wedstrijden niks voor mij zijn. Een halve marathon, zoals afgelopen zaterdag, dat vind ik persoonlijk mooier. Niet om een snelle tijd te kunnen lopen op dit parcours, maar omdat je weet dat het zwaar is en dat het doenlijk is om dit binnen 1,5 uur af te leggen. Bij een marathon praat je over meer dan 3 uur lopen. Nou, ik heb gisteren dan mijn langste training gemaakt. Een lap van 35km. Dit komt dan gelukkig maar 1 keer voor in mijn schema, maar ik vind dit allang zat. En dit was maar een training, het voelde bekant als een wedstrijd. 2h36 trouwens, over deze afstand, wat ook in mijn schema stond. Maar ik vond het toch wel pittig. Waarschijnlijk had ik die halve marathon toch nog niet helemaal verteert. Want al de andere dingen die in mijn schema staan, gaan me toch goed af. Deze avond heb ik rust, is ook wel nodig.
Wat zou mijn moeder ervan vinden dat ik nu al volop train en zelfs een wedstrijd heb gelopen? Ik denk dat ik het antwoord zelf wel weet, maar vermeld het hier niet, want dat antwoord is zó cliché.

Bezinning

Al dat gejaag en gehaast brengt niets op, we komen allemaal tegelijk bij nieuwjaar aan

voor onze moeder

woensdag avond van ons ontnomen

Ik mis ze zo, wij missen haar zo en we zullen haar voor altijd moeten missen

Kraak het systeem

Als ik zo eens met de auto rond rijd, valt het me op dat er zo gemakkelijk de verkeersregels aan de laars gelapt worden. Richting aangeven als het nodig is word nogal eens overgeslagen, of het kan zijn dat een richtingaangeefapparaatje een optie is bij desbetreffende automobiel. Bumper kleven, te hard rijden, rijden met een voor de auto een veel te dikke uitlaat en dan kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ook moet je voor de aardigheid eens een lesauto volgen, ik ken er één die zelf geeneens kan autorijden. Deze kwam eens mijn buurmeisje ophalen voor een uurtje autoles. Het persoon wilde haar auto aan de kant zetten door middel van fileparkeren. Nou, na heel veel gestuntel stond de voiture eindelijk op zijn plaats. Althans, dat was háár oordeel want ze stapte uit om van plaats te wisselen. De auto stond ten opzichte van het trottoir onder een hoek van zo'n graadje of 10, een halve meter van de stoep vandaan. Mijn buurmeisje is uiteindelijk toch geslaagd voor haar rijbewijs.

Daarom, na het horen van een commercial van het CBR op de radio, waarin een oproep word gedaan voor de vacature van rij-examinator, voelde ik mij geroepen hier gehoor aan te geven. Omdat ik vind, dat rijbewijzen te gemakkelijk worden afgegeven. En als ik een bijdrage kan leveren om deze praktijken een halt toe te roepen, zal ik dat doen. Het kwaad bij de wortel bestrijden!! Op de barricaden voor een veiliger straatbeeld!!! Als een aspirant-bestuurder te horen krijgt, bij mij af te rijden, zal hij/zij weten net zo goed thuis te kunnen blijven. Ook jonge, knappe grieten met korte rokjes maken geen schijn van kans. Integendeel, die wil ik nog eens terugzien (2,3,4x zelfs). Ooo, wat een vrolijke tijd wordt dat. Als er maar één een verkeerde beweging met zijn/haar mondhoeken maakt voordat hij/zij zelfs nog maar is ingestapt, gebuist!! U kunt wel gaan!!

Ben ik van mening dat ik zelf wel een goede chauffeur ben? Allicht, ik rij een Porsche (als je niet begrijpt dat dit gegeven voldoende is om als volwaardig bestuurder door het leven te gaan, lever dan ook maar je rijbewijs in, als je er één hebt).

Gaan ze bij CBR mijn naam Googelen? Dan komen ze hier terecht, oei. Nouja, what the fuck. Gaan we gewoon z'n alledaagse gangetje verder, zucht.