Het resultaat

Dit was te verwachten, vandaag of morgen val ik door de mand met mijn weinige trainen. Ik had al niet zo'n lekker voorgevoel over de Antwerp 10 miles. Het verloop verliep dan ook dramatisch. De eerste 5km in 18 minuten, begon al miserabel. Terwijl ik ook al in de eerste km een verschrikkelijk droge bek had. Die eerste km ging wel in 3'07'', veeeel te snel, dus de rem erop gegooid. Het mocht niet baten, de tunnel uitlopen was vreselijk. En dat is nou iets wat ik kan, hellingen nemen. Goed, ik heb er wel voorbijgestoken, maar op het vlakke kwam de een na de ander voorbij. Na 10km in 38 minuten hield ik het voor gezien, ik was gebroken. Last op de borst, moeilijk ademen, loodzwaar gevoel. Bij een drankpost ben ik gestopt om op adem te komen, en van voldoende drank voorzien ben ik op weg gegaan naar de finish. Met een totaal ander doel, alles en de omgeving met vele toeschouwers op me in laten werken. Van genieten deed ik er niet van, ik vond dat ik hier niet hoorde te lopen. Ik wou gewoon niet meer lopen. Goed, ik heb de finish bereikt, nog voor de eerste vrouw. Zo stom was ik nog wel dat ik daar nog voor wou blijven. Ik had gewoon niet door de finish moeten gaan, nu sta ik geregistreerd met een beroerde tijd. Een tijd die ik niet wil weten, heb bewust de klok bij de finish ontweken. Ook mijn eigen klok niet stop gezet. Een mislukking, oorzaak: te weinig kilometers. Ik kan geen kilometers maken, ik moet na een training een dag rust invoeren. Dit omdat ik veel last heb van mijn linkervoet, dit is al gaande vanaf de Zwinstedeloop. Heb nu nieuwe steunzolen aangemeten gekregen (steunzolen, dat klinkt ook behoorlijk bejaard). Ik hoop op verbetering, in ieder geval, houd ik me voorlopig maar rustig. Want dit levert ook niks op. Ik kan er niet pissig om zijn, het gaat nu eenmaal niet altijd zoals men wenst. Komt wel weer goed, en anders...de wereld vergaat hier niet mee, hoor..

(PS, gelieve geen tijden van mij vermelden in een reactie, hoor. Het interesseert mij toch geen ene sodeflikker)

Geen nieuw PR, maar niet ontevreden. Van de tweede divisie was ik dan wel de snelste. Met de eerste divisie meegerekend kwam ik op de tweede plaats, no 1 liep 2.06.79.

Had ik verwacht een compleet veld bejaarden te treffen, kwam dit wel even anders uit. Afgetrainde baanatleten die nog geen 10 mijl van dichtbij hadden gezien, zo liepen er genoeg van rond. Ik maakte me al niet zo druk meer, het is nou eenmaal niet mijn discipline, dit werk. Maar rond 13h15 plofte ik toch van de zenuwen, over 5 minuten mocht ik aan de bak. Ik liep in de derde serie, baan twee die ik deelde met een kerel die van plan was 2'15 te lopen toen ik hem vroeg wat 'ie van plan was. Hij vroeg ook wat ik dan wou, 'alles onder de 2'06 is goed' antwoordde ik hem. 'Dan ga je te snel voor mij, ga maar vóór staan' zei hij. Dát was ik al van plan!

Met weinig wind en veel zon op het schitterende parcours van Leiden atletiek (6 banen) stonden we op voorhand al flink te transpireren, ook wel van de spanning. Toch wel een graadje of 20. Gestart, ik startte lekker, kon goed mee met de kop. Twee man voor mij ná de eerste 100 meter bij het naar binnen gaan. Ik passeerde voor de 200 meter één man. Bij de 200 meter stond ons team, de tussentijd werd door geschreeuwd, maar dit ontging mij helemaal. Na 300 meter vond ik het niet snel genoeg gaan en passeerde ook de eerste man. Met heel de meute op mijn hielen passeerden we de 400 meter en een blik op de klok bezorgde mij stoom uit de oren. Maar liefst 64 seconden voor één lullig rondje, daar gaat mijn PR. En ik wist dat het nu pas zwaar ging worden. Na 500 meter, alez, de vaart zat er nog in. Meter 600, wederom de tijden doorgekregen, wederom ikke niet weet! Die beroerde laatste bocht, bang om te ver van de kant te lopen, bang om de opstaande rand te raken! De bocht uit, 700 meter. Het laatste rechte eind naar de streep. 'Nu komen ze opzetten, en deze keer kan ik geen antwoord geven', waren mijn gedachten. Ik zou totaal geen sprint meer kunnen uitvoeren, ik had er al een sprint van 700 meter op zitten. Het gebeurde niet, ik kwam als eerste over de streep in 2'06''96. Ik had de tweede ronde toch sneller afgelegd dan de eerste. En zoals ik het begrijp, is dat niet de goede opbouw van een 800 meter. Té zuinig geweest met energie. Te spaarzaam voor dit werk, ik ben nou eenmaal een lange afstandloper. Hoewel ik bij de lange afstanden tegenwoordig er ook gelijk al invlieg. Geen PR, wel een meevaller. Laten we wel wezen, ik heb niet specifiek getraind op dit werk, dus moet ik niet te veel verlangen. Ik besef wel des te meer wat een prestatie Marcel overlaast geeft neergezet in Terneuzen door alleen in barre omstandigheden onder de twee minuten te duiken. Daar voor moet je zelf aan den lijve ondervinden wat een hel deze 800 meter is. Maarrrr...zo heerlijk om te doen, ga ik overstag?

Toen nog de Zweedse estafette, gelukkig pas om 17h00. Maar ik voel me zo vreselijk leeg, lamlendig. Kan ik op tijd herstellen. Wist ik veel wat die Zweedse estafette inhield? Uitleg was noodzakelijk. Het blijkt dus met vier man 400-300-200 en 100 meter af te leggen. Ik was de gelukkige die van start mocht gaan, met dus die 400 meter. Het deed al zeer als ik er aan dacht. Vooral omdat de series 400 meter nog werden verlopen, het er naar kijken deed me misselijk maken. 'Ooo, gottegot', kreunde ik toen er weer zo'n serie voorbij flitste, tot groot genoegen van mijn mede team genoten. Sympathie jegens mijn persoon was ver te zoeken in Kamp RKHAV. Ik noem het galgenhumor.

Ik ontkwam er niet aan, gelukkig nog twee series voor ons, zodat we nog konden bestuderen hoe dat nu helemaal in elkaar stak. Zoals het overgeven van de stok, of je dan in je eigen vak moet terugkeren. En nog wat van die prularia. Moést je maar terug naar je eigen vak, nu was het gewoon een chaos met het overgeven van de stok. Iedereen stond door elkaar. De tactiek was dus, zorgen dat de volgende man 'vrij' staat. Makkelijker gezegd, dan...

De derde serie, vermoeid, verstressed en verpijnd sta ik aan de start, de 800 meter nog niet verteerd. Stilte aan de start, wachten, concentratie, knal en we zijn weg. Ik kan goed mee, wel op de vierde positie. Vóór de 200 meter heb in één man ingehaald, ik zit vlak achter 1 en 2. Meter 300, dit doet pijn!! De laatste 100 meter, ik loop zowat naast die andere jongens, op zoek naar onze volgende man. Niet moeilijk zoeken, het fel geel en blauw van RKHAV steekt behoorlijk af. Maar er staan teveel lopers die na mij zullen aflossen in de weg. Ik besluit hier geen rekening mee te houden, en loop recht naar Peter om de stok over te geven. Dit liep gesmeerd, en ik kon me helemaal laten gaan, snel de rand van de baan opzoekend. Wat was ik kapot, ongekend. De 7de plaats was het resultaat, we wisten geen van al waar we aan begonnen waren, dus nog niet zo'n slecht resultaat. Margot had geklokt, officieus heb ik 57 seconden over deze 400 meter gelopen. Met mijn leeftijd, zulke dingen doen heeft zijn gevolg. Na deze 400 meter moest ik eventjes heel voorzichtig zijn met rare sprongen maken. Dacht ik dat dit alleen op lange afstandlopen gevolgen krijgt, ik stond nu ook dicht tegen de kramp aan te boksen. Ook nam ik aan dat ik vandaag behoorlijk stijve spieren zou overhouden, dat valt dan weer 100% mee. Het is mooi weer, vanmiddag een uurtje loslopen. Ik wil tenslotte zondag fit in Antwerpen aan de start staan.

Antwerp 10 Miles

Mijn startnummer voor de 10 mijl

Tussen wal en schip.

Ik merk wel dat ik een beetje uit de toon val met al die marathonperikelen deze laatste weken. Het is al marathon wat de klok slaat. Vanzelfsprekend, ten eerste kun je een marathon niet vergelijken met de wekelijkse trimloopjes hier in de buurt. Alleen het organiseren al, en dan de lopers, tja, je kunt het of niet, hé. Aan de meesten hun voorbereiding zal het niet liggen. Zolang ik het heb kunnen volgen zal het voor het grootste deel geen probleem zijn de afstand af te leggen. Ik heb zelf deze avond vanaf Koewacht over het schelpenpad gelopen, met als keerpunt het Axelse bos om dan zo weer dezelfde route af te leggen. Deze 20km liep ik gemiddeld in 4'13'' per kilometer, veel te hard maar te verklaren. Met dit weer, en de hele dag het mooie vooruitzicht om eindelijk nog eens een duurloop uit te voeren is een welkome afwisseling na al die intervaltrainingen. Ik kon het niet helpen, gemiddeld 14,3km/h te lopen. Maar dat ik dit mocht doen, en vooral kon doen, dat maakt mijn training zeer geslaagd. Misschien dat ik dit morgen moet bekopen met de hele dag stramme spieren neem ik maar op de koop toe.
Ik ben in ieder geval klaar voor aanstaande zaterdag en ik heb er zin in, laat maar komen...

...want ik heb mijn motor uit de hoek van de schuur geplukt, een nieuwe accu geïnstalleerd, een proefrit gemaakt en dan kan ik zaterdag van hot naar her toeren om te fotograferen en de marathon volgen. Ik hoop wel op een beetje fatsoenlijk weer, maar ja, wie niet?

En zondag stort ik mij dan op de 800 meter. Ook een discipline die ik niet beheers, maar er toch twee uur autorijden voor over moet hebben. Zot gedoe, maar eerlijk gezegd, geloof je dat als ik er aan denk aan de start te moeten staan voor deze 800meter, dat ik dan een kleine zenuwaanval krijg? Het zweet breekt me uit. En wat kan er nou helemaal gebeuren op nog geen kilometer lopen? En hup, ik krijg weer de zenuwen bij deze gedachte. Waar ben ik in Hemelsnaam aan begonnen? Was ik maar al 2'06'' ná de start vérder, dan weet ik tenminste of het gelukt is....Ik denk dat ik wel goede raad kan gebruiken, Marcel?

Paasloop

Geen lentejoggingtraining in Zelzate, wel lekker door getraind, dit Paasweekend. Zaterdag harde 400tjes in de open polder. Deze 400tjes, in totaal 10 stuks, verliepen rond de 1'18'', volgens schema. Zondag 4, 3, 2 en 100meter, 5 series in totaal die niet zo heel hard moesten. Redelijk relaxed getraind, dus fit genoeg om in Breskens de Paaskustloop te lopen. Met redelijk weer, droog en niet te koud stonden we om 11h15 aan de start. Een mooie opkomst, niet overdreven maar dat is bij dit soort loopjes niet nodig. We waren wat vroeg, dus kon ik al even mijn kansen inschatten voor deze dag, bij de deelnemers die na ons kwamen inschrijven. Och, je hebt altijd kans dat er een snelle, voor mij onbekende Belg erbij zou zitten, of een campinggast ofzo. Mijn plan stond in ieder geval vast, ik vlieg er vanaf de start er gelijk in! Dat is mij bij de laatste wedstrijden goed bevallen, dus waarom de strategie omgooien als deze voor mij geen windeieren legt.

Met Sjaak Luteyn, Erik Goossen, Eric Cappon, Matti Buysse, Martijn de Kok, Theo Rabout en Chris Derveaux (deze laatste twee voor korter werk), mocht ik ook wel een snelle start maken om mee te gaan. De start was snel, te snel eerlijk gezegd, want ik liep direct een gat in de eerste 100 meter. Een beetje aanstellerij van me zelf, vond ik ook zelf. Waarom zó hard? Maar ja, ik had het wel naar mijn zin, zo alleen, en besloot me niet meer te laten inhalen. Grootspraak? Achteraf niet dus, alhoewel het zware omstandigheden waren met hellingen in de duinen, over strand dat er belabberd bij lag, en ook wel wat tegenwind af en toe, kon ik mijn voorsprong alleen maar uitbouwen. Helaas wat last van wandelaars, zo nu en dan, die niet begrepen dat er een wedstrijd gaande was. Denken die dan dat ik altijd met de kwijl rond mijn muil zo train of voor de leut loop? Het hoort erbij, dit maakt de wedstrijd wat zwaarder, regelmatig uitwijken voor deze toeristen.
Ik had dus niemand bij me, dan is het maar racen tegen de klok. Vorig jaar had ik er achter in de 37 minuten over gedaan, Sjaak had gewonnen, vóór in de 37 minuten. Doel was dus in de 36 minuten te lopen. Het waren drie en een kleine extra ronde, en die extra ronde hadden we in de start al gemaakt. Dus moeilijk rekenen hoe het staat met mijn tussentijden, zeker als ik me toch wel voor 100% geef. Zo als ik al zei, het was toch al een zwaar parcours, dus om daar nog hoofdrekenen bij te hebben? Bij mijn laatste doorkomst zat ik op 25 minuten, dus die 36 minuten was zeer reëel, daar had ik geen rekenmachine voor nodig. Ik had immers al twee en een kleine ronde gelopen, reken zelf maar. Trouwens, ik bleef toch maar gaan, niet wetende hoever ik voor lag. Misschien werd ik ingelopen, weet ik veel op dat moment?
Nou, ik ben gefinished in 36'35'', missie zéér geslaagd. En verrassend anderhalve minuut voorsprong op nr. twee, Martijn de Kok, die iets van 38'05'' had gelopen, en geen 39'19'', zoals in de uitslag op teletekst te zien is. Jammerlijk foutje. Nog een grote verrassing was betreffende de afstand. Het zou 9900 meter zijn, maar volgens Matty zijn GPS hebben we 10400 meter afgelegd. Dus heb ik een gemiddelde van 17,1 per uur, of 3'31'' per kilometer gelopen. Mag ik tevreden zijn?
Ik ben zéér tevreden!!!!

uitslag