'Some things will never change'...
Bruce Hornsby, zo naar buiten kijkend zou je het wel zo stilaan gaan denken. Nou vooruit, de sneeuw is grotendeels verdwenen, maar geweldig aangenaam is het niet buiten te vertoeven. Och, met de houtkachel aan en een, in het verleden meerdere malen voorgeschreven medicinaal geneesmiddel is het goed volhouden.
Dan de trainingen maar op een lager pitje, want ruige intervallen en gedoe komt nu ook niet ten goede. Ik heb het idee eerder af te breken dan op te bouwen met dergelijke lage temperaturen. Trouwens, na dat Sluis-uitstapje ben ik in een dip beland wat zich uitte in een pittige vorm van angina dan wel tonsillitis. Oftewel in gewoon Nederlands 'keelontsteking', maar dat klinkt zo ordinair en gewoon. Ben er toch een paar dagen niet lekker van geweest, ik denk dat het een combinatie is geweest van een zwak gestel, een lichtelijk geforceerde 21km en natuurlijk de klimatologische omstandigheden.
En doe ik nu pogingen weer op sterkte te komen, en dat valt me wel wat tegen. Een duurloop van 17km bij een kleine 14 per uur valt me heel wat zwaarder dan die loop in Sluis een week geleden.Zo zie je maar hoeveel je inlevert bij een paar dagen futloos rondhangen met barstende koppijn enz...
Ik was van plan aanstaande zaterdag in Hulst de 12 kilometer te lopen, maar dat staat nu op losse schroeven. Ik kan beter zorgen in vorm te zijn voor Antwerpen, hoewel ik daar ook te weinig tijd meer voor heb. Het is allemaal niet zo dramatisch, de zomer is (hopelijk) nog lang genoeg en heb wel het een en ander in gedachten wat loopfestijnen betreft. Fotografisch baal ik veel meer, het leent zich er totaal niet voor fatsoenlijk werk te produceren. Daarvoor loop ik wel op hete kolen, juni gaat er sneller zijn dan je denkt. En dan moet ik mijn materiaal toch op orde hebben voor de grote afzwaai bij de kunstacademie.
Dát word nu echt eens spannend!!
maandag 25 maart 2013
zondag 17 maart 2013
Gegokt...en niet helemaal verloren...
Toch, ook vanwege de redelijk aangename weersomstandigheden, besloten me te wagen aan de (precies) 21,1 kilometers in Sluis. Niet echt een supersucces met 1uur18 hoog, maar dat was van te voor ingecalculeerd. Het had dus minder gekund, en gemogen.
Een uitgebreider verslag zal spoedig volgen, maar omdat ik op dit moment lichtelijk beneveld ben door consumerend alcoholgebruik, houd ik me even terzijde van verdere reportage ter voorkoming van enigerlei onzinnige uitspraken en kennisgeving....
Dit terug lezend besef ik dat ik al te ver...dat alcoholgebruik zegt al iets...ik ben tevreden en heb wat te vieren!
De volgende dag....
Nou, dat zogenaamde alcoholmisbruik viel nogal binnen de proporties, ik ben het drinken gewoon niet gewend. Twee 'Dubbels' en ik sta op mijn kop. En op voorhand 21 kilometer hardlopen werkt ook op de hand het effect van minimaal alcoholverbruik al te vermenigvuldigen. Ik heb in ieder geval geen koppijn of andere zaken die gepaard gaan met stevig bedrinken. Waar ik me ook gelukkiger over waan, is het feit dat ook het lopen blijkbaar geen schade heeft nagelaten. Natuurlijk, de gewone stramheid ná de loop, die voel ik wel. Maar waar ik me méér zorgen over maakte, is het kwetsuur waar ik de laatste weken mee te maken had. Maar zoals de gevallen sneeuw van afgelopen week, ook dát is verdwenen in de zon. Want er wérd redelijk wat gelopen in de zon. In fel contrast tot de avond ervoor, toen Carla en ik rond een uur of 10 nog over straat liepen. Een harde wind, zeg maar, een lichte storm, en striemende regen. Als dit de volgende dag zou aanhouden, ging voor ons Sluis niet door. Flauw natuurlijk, maar persoonlijk stond ik niet hoog met mijn vorm. Met de afgelopen tijd 1 tot 2 maal training per week had ik niks te verwachten. Zeker niet als de omstandigheden zwaar zouden zijn.
Zondag, de ochtend ziet er goed uit, de voorspellingen zijn een redelijk aangename temperatuur, regen word pas in de latere namiddag verwacht. Dus op weg naar Sluis.
Met het verstrijken van de dag begon het er alleen maar beter uit te zien, de zon brak met telkens grotere poses door. Nadat Carla de 5 kilometer had afgelegd, met achteraf nog maar eens het voornemen zich eerst maar weer te richten op de kortere afstand....mocht ikzelf richting start. Ik ging 'verstandig' lopen. Niet te ver vooraan starten, om de eerste kilometers rustig mee te maken. Je raad het al, té ver naar achter. Ik wilde rustig starten, maar om nu te beginnen met 4 minuten de kilometer was ook niet de bedoeling. Ik moest dus gaan slalommen om enigszins een fijner tempo te vinden. Ik heb er de eerste kilometers al veel gepasseerd, voordat ik bij een groep kwam die groot genoeg was om lekker uit de wind te lopen. Het tempo van 3'45''/km was mooi, ik liep gemakkelijk en ontspannen. In deze groep liepen de twee eerste vrouwen, het maalde me niet te profiteren door hier achteraan te lopen. We hadden de wind tegen en ik liep fijn verscholen. Er is in het verleden al genoeg van me geprofiteerd, laat ik me nu ook maar eens leiden. Toch ging het me nét te traag. Na bijna 6km gingen we een bocht om waarbij de weg iets ópliep. Het tempo liep opeens drastisch terug, en omdat ik niet echt blij was met de eerste 5km besloot ik de groep te laten voor wat het was en ging mijn eigen weg. Ik hoorde aansluiting achter me, wat al snel van voorbijgaande aard was. Toch was de schade al aangebracht, ik kreeg het niet voor elkaar een aanvaardbaar tempo te bereiken. Ik bleef steken in die 3'45, ondanks de wind in de rug ná 8km lopen. Toch werd ik niet meer ingehaald door de groep. Zelf kon ik wel aan een inhaalrace beginnen, gefrustreerd als ik was vastgeroest te zitten met dit tempo. Het zal wel te maken hebben met mijn flauwe trainingsarbeid van de afgelopen tijd, dat zal toch ook zijn gevolgen hebben? Ik maakte mij ook zorgen wanneer ik de terugval zou kunnen verwachten, ook vanwege natuurlijk voorgaande opgegeven reden...
Het zat niet goed tussen de oren, maar dat was al vóór de start het geval. Jaja, ik hoor de opmerkingen al, er zit niet veel tussen mijn oren enz....hoogstens water en zaagsel en zo....
Gaat het even niet om, ook de keuze van schoenen had wat hoofdbrekens (toch verstand dus). Doe ik gewone gymschoenen of de nieuwe wedstrijdlights. Die heb ik nauwelijks of niet ingelopen, maar dat is toch iets wat ik nooit doe. Maar met zicht op dat mankement met mijn voet twijfelde ik wat ik zal doen. Heb de wedstrijdschoenen gepakt met het idee 'we zien wel'.
Ik liep dus alleen, nu van loper naar loper die waarschijnlijk te hard van start waren gegaan. Ik liep tenslotte niet veel sneller dan vanaf de start, dus trek ik mijn conclusie. Na twee maal langs de Damse vaart te zijn gelopen, met het Sluise Belfort in het zicht die maar ver weg blijft zijn (wat een teringeind langs dat kanaal!), kwam ik ter hoogte van de Sluise wallen een loper tegen waarmee ik de rest van de te lopen kilometers heb afgelegd. Omdat de redelijk straffe wind nu van verschillende kanten leek te komen, was het fijn samenwerkend te lopen. We wisselden elkaar snel af en kunnen zo het tempo hoog houden. We raapten heel wat lopers op, die niet in staat waren aansluiting te maken. Dat was ook niet onze bedoeling, stilzwijgend hadden we een verbond gesloten niemand toe te laten door deze lopers ruim te passeren. Elke plaats opschuiven in de rangschikking is er één...
Opvallend voor mezelf was dat ik eigenlijk geen moeilijk moment had, ik liep al ruim méér dan een uur en dat is voor mij een omslagpunt waarbij het licht langzaam uit gaat. Wel kreeg ik wat last van die wel heel straf afgeveerde schoenen, de voetzolen begonnen wat branderig aan te voelen. Het spreekwoordelijke 'het vuur uit je sloffen lopen' werd wel heel letterlijk benaderd. Het was een reden hiervoor het tempo wat aan te passen, hoe sneller ik hier vanaf was hoe liever...
Nog een kilometer toen we Sluis binnenliepen, ik had er zin in om het tot een sprint te laten komen. Ik voelde me goed, ik voelde me snel genoeg, heerlijk....
Nog één straat over te steken, dát was een mooi punt om er voor te gáán. Aardig wat publiek dankzij de volle zon, alle redenen om voluit te gaan. Zonder probleem had ik al vlug een voorsprong van tientallen meters. Eigenlijk haalde dit allemaal niks uit, maar nog eventjes helemaal los gaan vind ik voor mezelf wel een fijn gevoel. Was ik wel de eerste Zeeuw, zelfs de eerste Nederlander bij deze loop. Met mijn gelopen tijd zegt dat meer iets over de deelname van de sterkere Nederlandse lopers die hadden gekozen voor de 5 en 10 km die ook op deze dag werd gelopen. Het zal me wat, ik ben tevreden met het verloop van de wedstrijd, ook nu heb geen enkele negatieve reactie van mijn voet en ook het gebruik van de nieuwe schoenen is mij buitengewoon goed bevallen. Vreemd, omdat dit opeens weer neutrale schoenen zijn die wel beter afwikkelden volgens de prognose op het scherm, terwijl ik voor de training supports gebruik.
Maar kortom, test geslaagd. Ik kan vanaf deze week nu eens echt weer aan het werk. Het werd tijd....
Een uitgebreider verslag zal spoedig volgen, maar omdat ik op dit moment lichtelijk beneveld ben door consumerend alcoholgebruik, houd ik me even terzijde van verdere reportage ter voorkoming van enigerlei onzinnige uitspraken en kennisgeving....
Dit terug lezend besef ik dat ik al te ver...dat alcoholgebruik zegt al iets...ik ben tevreden en heb wat te vieren!
De volgende dag....
Nou, dat zogenaamde alcoholmisbruik viel nogal binnen de proporties, ik ben het drinken gewoon niet gewend. Twee 'Dubbels' en ik sta op mijn kop. En op voorhand 21 kilometer hardlopen werkt ook op de hand het effect van minimaal alcoholverbruik al te vermenigvuldigen. Ik heb in ieder geval geen koppijn of andere zaken die gepaard gaan met stevig bedrinken. Waar ik me ook gelukkiger over waan, is het feit dat ook het lopen blijkbaar geen schade heeft nagelaten. Natuurlijk, de gewone stramheid ná de loop, die voel ik wel. Maar waar ik me méér zorgen over maakte, is het kwetsuur waar ik de laatste weken mee te maken had. Maar zoals de gevallen sneeuw van afgelopen week, ook dát is verdwenen in de zon. Want er wérd redelijk wat gelopen in de zon. In fel contrast tot de avond ervoor, toen Carla en ik rond een uur of 10 nog over straat liepen. Een harde wind, zeg maar, een lichte storm, en striemende regen. Als dit de volgende dag zou aanhouden, ging voor ons Sluis niet door. Flauw natuurlijk, maar persoonlijk stond ik niet hoog met mijn vorm. Met de afgelopen tijd 1 tot 2 maal training per week had ik niks te verwachten. Zeker niet als de omstandigheden zwaar zouden zijn.
Zondag, de ochtend ziet er goed uit, de voorspellingen zijn een redelijk aangename temperatuur, regen word pas in de latere namiddag verwacht. Dus op weg naar Sluis.
Met het verstrijken van de dag begon het er alleen maar beter uit te zien, de zon brak met telkens grotere poses door. Nadat Carla de 5 kilometer had afgelegd, met achteraf nog maar eens het voornemen zich eerst maar weer te richten op de kortere afstand....mocht ikzelf richting start. Ik ging 'verstandig' lopen. Niet te ver vooraan starten, om de eerste kilometers rustig mee te maken. Je raad het al, té ver naar achter. Ik wilde rustig starten, maar om nu te beginnen met 4 minuten de kilometer was ook niet de bedoeling. Ik moest dus gaan slalommen om enigszins een fijner tempo te vinden. Ik heb er de eerste kilometers al veel gepasseerd, voordat ik bij een groep kwam die groot genoeg was om lekker uit de wind te lopen. Het tempo van 3'45''/km was mooi, ik liep gemakkelijk en ontspannen. In deze groep liepen de twee eerste vrouwen, het maalde me niet te profiteren door hier achteraan te lopen. We hadden de wind tegen en ik liep fijn verscholen. Er is in het verleden al genoeg van me geprofiteerd, laat ik me nu ook maar eens leiden. Toch ging het me nét te traag. Na bijna 6km gingen we een bocht om waarbij de weg iets ópliep. Het tempo liep opeens drastisch terug, en omdat ik niet echt blij was met de eerste 5km besloot ik de groep te laten voor wat het was en ging mijn eigen weg. Ik hoorde aansluiting achter me, wat al snel van voorbijgaande aard was. Toch was de schade al aangebracht, ik kreeg het niet voor elkaar een aanvaardbaar tempo te bereiken. Ik bleef steken in die 3'45, ondanks de wind in de rug ná 8km lopen. Toch werd ik niet meer ingehaald door de groep. Zelf kon ik wel aan een inhaalrace beginnen, gefrustreerd als ik was vastgeroest te zitten met dit tempo. Het zal wel te maken hebben met mijn flauwe trainingsarbeid van de afgelopen tijd, dat zal toch ook zijn gevolgen hebben? Ik maakte mij ook zorgen wanneer ik de terugval zou kunnen verwachten, ook vanwege natuurlijk voorgaande opgegeven reden...
Het zat niet goed tussen de oren, maar dat was al vóór de start het geval. Jaja, ik hoor de opmerkingen al, er zit niet veel tussen mijn oren enz....hoogstens water en zaagsel en zo....
Gaat het even niet om, ook de keuze van schoenen had wat hoofdbrekens (toch verstand dus). Doe ik gewone gymschoenen of de nieuwe wedstrijdlights. Die heb ik nauwelijks of niet ingelopen, maar dat is toch iets wat ik nooit doe. Maar met zicht op dat mankement met mijn voet twijfelde ik wat ik zal doen. Heb de wedstrijdschoenen gepakt met het idee 'we zien wel'.
Ik liep dus alleen, nu van loper naar loper die waarschijnlijk te hard van start waren gegaan. Ik liep tenslotte niet veel sneller dan vanaf de start, dus trek ik mijn conclusie. Na twee maal langs de Damse vaart te zijn gelopen, met het Sluise Belfort in het zicht die maar ver weg blijft zijn (wat een teringeind langs dat kanaal!), kwam ik ter hoogte van de Sluise wallen een loper tegen waarmee ik de rest van de te lopen kilometers heb afgelegd. Omdat de redelijk straffe wind nu van verschillende kanten leek te komen, was het fijn samenwerkend te lopen. We wisselden elkaar snel af en kunnen zo het tempo hoog houden. We raapten heel wat lopers op, die niet in staat waren aansluiting te maken. Dat was ook niet onze bedoeling, stilzwijgend hadden we een verbond gesloten niemand toe te laten door deze lopers ruim te passeren. Elke plaats opschuiven in de rangschikking is er één...
Opvallend voor mezelf was dat ik eigenlijk geen moeilijk moment had, ik liep al ruim méér dan een uur en dat is voor mij een omslagpunt waarbij het licht langzaam uit gaat. Wel kreeg ik wat last van die wel heel straf afgeveerde schoenen, de voetzolen begonnen wat branderig aan te voelen. Het spreekwoordelijke 'het vuur uit je sloffen lopen' werd wel heel letterlijk benaderd. Het was een reden hiervoor het tempo wat aan te passen, hoe sneller ik hier vanaf was hoe liever...
Nog een kilometer toen we Sluis binnenliepen, ik had er zin in om het tot een sprint te laten komen. Ik voelde me goed, ik voelde me snel genoeg, heerlijk....
Nog één straat over te steken, dát was een mooi punt om er voor te gáán. Aardig wat publiek dankzij de volle zon, alle redenen om voluit te gaan. Zonder probleem had ik al vlug een voorsprong van tientallen meters. Eigenlijk haalde dit allemaal niks uit, maar nog eventjes helemaal los gaan vind ik voor mezelf wel een fijn gevoel. Was ik wel de eerste Zeeuw, zelfs de eerste Nederlander bij deze loop. Met mijn gelopen tijd zegt dat meer iets over de deelname van de sterkere Nederlandse lopers die hadden gekozen voor de 5 en 10 km die ook op deze dag werd gelopen. Het zal me wat, ik ben tevreden met het verloop van de wedstrijd, ook nu heb geen enkele negatieve reactie van mijn voet en ook het gebruik van de nieuwe schoenen is mij buitengewoon goed bevallen. Vreemd, omdat dit opeens weer neutrale schoenen zijn die wel beter afwikkelden volgens de prognose op het scherm, terwijl ik voor de training supports gebruik.
Maar kortom, test geslaagd. Ik kan vanaf deze week nu eens echt weer aan het werk. Het werd tijd....
 |
| Geen droomscenario, maar dat komt wel terug!! |
donderdag 7 maart 2013
Mijn doel(en)
Nauwelijks bekomen van, laat ik me niet aanstellen, een wel heel flauwe blessure...
Wat eigenlijk geen naam mag hebben, ik heb een paar dagen met een zere poot gelopen. Kun je geen blessure noemen. Maar vooruit, ik kijk maar alvast uit naar voor. Wat ga ik dit jaar eens verzinnen op lopersgebied. Natuurlijk geen marathon meer, ik ga het een beetje op de baan zoeken omdat ik dat nog niet afgeleerd ben. En dan spreken me vooral de 800 en 1500 meter mij aan. Ik ga mijn vingers hier niet branden aan voorbarige uitspraken over eventuele resultaten, maar er is mij wat aan gelegen vooral mijn 1500 meter tijd te verbeteren. Ik kan alleen maar proberen, of het lukt zien we later wel weer...
Dan natuurlijk dat stratenlopen, om te beginnen met Antwerpen over ruim een maand. Sluis gaat voor mij dit jaar niet door, natuurlijk vanwege de wel heel schrale trainingsmomenten van de laatste tijd. Met één keer per week naar de baan schiet niet op iets te bereiken. Hoewel het me de laatste keer me goed afging bij een piramidetraining. De snelheid is nog redelijk, het duurvermogen zal te wensen overlaten.
Maar ik heb goede hoop, zo eens de loopkalender te hebben bestudeerd kan ik over een goede maand al terecht bij mijn eigen club voor een 1500 meter. Ik heb dus nog even de tijd goed op te bouwen, als het weer nu maar eens meewerkt. En met die weersverwachting voor aanstaande zondag...dan schiet dat ook niet op. Het ene moment is een trui al bijna teveel als je buiten bezig bent, het volgende kan de winterjas weer boven worden gehaald. Maar elke mooie dag die we nu gehad hebben pakken ze niet meer af.
Heb trouwens nieuwe Mizuno's wave-ronin-5 lichtgewicht's, en kan dus nauwelijks wachten weer eens een loopje mee te pakken. Maar eerst weer eens in vorm komen...zucht..
Wat eigenlijk geen naam mag hebben, ik heb een paar dagen met een zere poot gelopen. Kun je geen blessure noemen. Maar vooruit, ik kijk maar alvast uit naar voor. Wat ga ik dit jaar eens verzinnen op lopersgebied. Natuurlijk geen marathon meer, ik ga het een beetje op de baan zoeken omdat ik dat nog niet afgeleerd ben. En dan spreken me vooral de 800 en 1500 meter mij aan. Ik ga mijn vingers hier niet branden aan voorbarige uitspraken over eventuele resultaten, maar er is mij wat aan gelegen vooral mijn 1500 meter tijd te verbeteren. Ik kan alleen maar proberen, of het lukt zien we later wel weer...
Dan natuurlijk dat stratenlopen, om te beginnen met Antwerpen over ruim een maand. Sluis gaat voor mij dit jaar niet door, natuurlijk vanwege de wel heel schrale trainingsmomenten van de laatste tijd. Met één keer per week naar de baan schiet niet op iets te bereiken. Hoewel het me de laatste keer me goed afging bij een piramidetraining. De snelheid is nog redelijk, het duurvermogen zal te wensen overlaten.
Maar ik heb goede hoop, zo eens de loopkalender te hebben bestudeerd kan ik over een goede maand al terecht bij mijn eigen club voor een 1500 meter. Ik heb dus nog even de tijd goed op te bouwen, als het weer nu maar eens meewerkt. En met die weersverwachting voor aanstaande zondag...dan schiet dat ook niet op. Het ene moment is een trui al bijna teveel als je buiten bezig bent, het volgende kan de winterjas weer boven worden gehaald. Maar elke mooie dag die we nu gehad hebben pakken ze niet meer af.
Heb trouwens nieuwe Mizuno's wave-ronin-5 lichtgewicht's, en kan dus nauwelijks wachten weer eens een loopje mee te pakken. Maar eerst weer eens in vorm komen...zucht..
Abonneren op:
Posts (Atom)