Wel in mijn schema, ook gedaan. De dubbel en dwars door de Zwingeul. In totaal 4 x het water doorkruisend met een voor mij succesvolle race. Alhoewel, race? Met een gemiddeld tempo van 4'16/km is dit geen snelle ervaring. Anders wordt het als je bekend bent met deze 7,7km lange ronde. Ik had 32'58 nodig om terug binnen te zijn, iedereen verder deed er langer over met Theo Rabout het dichtst op mijn hielen. Voor een zondagochtendloopje aan de Cadzandse kust was er een mooie deelname. Toch 80 sportievelingen die de kerk hadden verruild om hier op het strand en in de duinen zand te bijten. Want daar kwam het af en toe wel op neer, er was dan geen enkele sprake meer van hardlopen. Jezelf naar boven hijsen aan het helmgras om de zanderige toppen te overwinnen. Wat een sadisme om hier een hardloopparcours neer te zetten. Toch doe ik elk jaar weer mee, of ik trap er desnoods telkens weer in. Ben blij weer dit te hebben uitgelopen, hopelijk volgend jaar weer ondanks de plannen het Zwingebied overhoop te halen. Zien het wel weer...

Terloops...

Niet in mijn schema, wel gedaan. De natuurloop in Philippine. Daarbij weet ik 100% zeker dat ik nooit een liefhebber zal zijn van crossen, laat staan een trail. Het bosgedeelte tot daar aan toe, maar dat knolleveld gedoe ligt me niet. Liever geplaveid voor mij. En 18km was me eigenlijk ook te lang, maar heb dat kunnen terugbrengen tot een goede 12km keihard om de laatste kilometers in een rustiger tempo uit te kunnen lopen wat nog altijd onder de 4min/km betekende. De reden van dit uitlopen, een verkeerde afslag in het bos genomen. Ik niet alleen, ook Kevin Knudde die 50 meter voor me liep met begeleidende fietser keerden terug naar de t-splitsing waar ik vertwijfeld geen weg wist. Stond ook geen aanduiding, terwijl dit op de rest van het parcours duidelijk stond weergegeven. Ondertussen hadden ook Erwin van de Broeke en Peter de Vet de groep vergroot en konden we alleen maar besluiten dezelfde weg terug te volgen tot we op het goede spoor zaten. Toen bleek daar alleen nog Matti Buysse voor ons uit te lopen, terwijl we al hadden beslist de koers te neutraliseren. Alleen Matti nog even inrekenen (sorry Matti). Op die manier zijn we met 4 tegelijk over de finish geraakt, Peter had helaas moeten lossen. Ik kan er geen moment vervelend om zijn, en ook de andere jongens namen het allemaal heel luchtig op. Ik had te doen met de begeleidende fietser, die zat er waarschijnlijk meer mee verveeld. Ik heb mijn pittige 12km, hoewel de overige kilometers ook niet heel traag verliepen, maar wel dat een gesprek onderweg mogelijk was. Ik ben tevreden, het wedstrijdgedeelte mocht wel sneller, maar pieken moet ik over twee weken. Vandaag dan de Zwingeul enkele malen overbruggen, waarschijnlijk voor de laatste keer.

De realiteit van de dag

Man, man, man, wat heb ik het moeilijk gehad na de finish bij de Tilburgse 10 mijlen. Kon nauwelijks de ene voet voor de andere zetten. Ook onderweg nog een lichte aanval bemerkt van kramp in de hamstring, ondanks dat kon ik gelukkig mijn weg vervolgen. Dat ik zo de moeite heb moeten doen enigszins in een acceptabele tijd de race uit te lopen wijd ik aan een fiks tekort aan duurlooptrainingen. Daarom ook de te dragen lasten ná de loop. Ik had ook niet de durf een hoger tempo te kiezen, ik liep in een groep die af en toe te langzaam voor mijn gevoel het tempo bepaalden. Met af en toe een ontsnapping van mezelf liep ik dan wel relaxter. Toch werd ik elke keer terug bijgehaald. Een fietserstunneltje bracht me wel wat verlichting, ik kon behoorlijk de tunnel insperen, terwijl ook de weg naar boven voor mij geen probleem was. Daarbij kon ik wat medelopers lossen. Ondertussen had ik wel in de gaten dat een nieuw PR buiten bereik was, ondanks de meest ideale omstandigheden. Dat viel me wat tegen, omdat dát PR gelopen is op een niet allermakkelijkste parcours dat er te vinden is, namelijk de Antwerp 10 Miles (zonder kijf, wel de allermooiste 16 km's). Maar goed, nog geen reden om de route verder slaapwandelend af te leggen was het feit dat ik verwikkeld was in een strijd met een mede 45+er. Dat was wel het voordeel van deze loop, de categorieën stonden duidelijk vermeld op het startnummer, in kleur en getal. We wisten dan wel niet op welke plaats we liepen, maar het kon nooit ver van een podiumplaats zijn. Carla die op ongeveer 4 kilometer vóór de finish stond , bracht uitkomst. We liepen op plaats 3 en 4 bij de 45ers. Nou, nog één plaats te verdelen dus, wisten we allebei (moeten toch eens een code uitvinden om dergelijke kennisgevingen door te geven). Ik bleef op tempo lopen, of wat er nog van over was. Het blijkt net snel genoeg te gaan, we blijven met twee over om de laatste kilometers uit te lopen. Ik bemerk dat 'Luc', zoals op zijn startnummer te lezen was, net even achter me blijft hangen. Ik besluit het tempo wat te temperen, zodat ik wat méér controle kan krijgen op een eventuele demarrage. De laatste 1500 meter gaan met een slakkengang, we weten allebei wat we willen. Ik vertrouw op mijn eindsprint, hoewel ik Luc niet ken. Maar die eindsprint, die ik nog altijd ergens vandaan tover zullen me vandaag die laatste te verdelen podiumplaats bezorgen, daar ben ik 100% zeker van. Luc versnelt, ik ga gemakkelijk mee. We sprinten nog zeker niet, ik was dat ook nog niet van plan. Maar we gaan hard, terwijl ik geen idee heb waar de finish is. Foutje van Luc geweest om zo vroeg aan te zetten, terwijl ik doorga moet hij eraf. Ik loop nog zeker niet op vol vermogen, maar het gat word snel groter. Voor mij het signaal om nú alles te gaan geven, het zal toch niet ver meer zijn? De ene luchtreclameboog (of hoe heet zo'n ding?) na de andere. Waarom heb ik me van tevoor niet verdiept waar die vermaledijde klotefinish nu is?!?! Aaaach, eindelijk. Het kan niet missen, een stellingconstuctie over de weg, er hangt een klok, ik hoor mijn naam schallen, ik kom namelijk helemaal solo op de finish af, de verlossing is nabij, ik blijf omkijken, elke 15 meter op zijn minst, en ik ben binnen voor de derde plaats in mijn categorie. Die 17'31'' op de 5k, die 35'31'' op de 10k en die 53'16'' op de 15k zal ik maar snel vergeten, dat zijn tussentijden voor een halve marathon. Maar met de weinig gemaakte kilometers van de laatste tijd mag ik met 57 minuten voor 16,1 km niet klagen. Dat er werk gemaakt moet worden van mijn duurvermogen is wel duidelijk gebleken. Maar dat komt ook wel weer goed. Ik heb mijn roeping terug gevonden, het straatgebeuren......