De kop eraf...

Met het uitvoeren van een duurloop van 22km ben ik gestart met de voorbereiding op het langere werk. Wel met enige onzekerheid, omdat het alweer enige tijd geleden was dergelijke afstanden te lopen. Terwijl ik afgelopen winter er niet om maalde een halve marathon vóór 8 uur in de ochtend te hebben afgerond als training.

Om het me wat 'gemakkelijker' te maken leek het me wel een goed plan dit uit te voeren in het glooiende duinengebied van de gemeente Sluis. Gemakkelijker omdat dit gebied wel een heel stuk prettiger lopen is dan hier thuis, waar de kans groot is in de polder zó voor je sodemieter te worden gereden. Al die klimmetjes in de duinen maken het dan iets minder om een strak tempo te lopen, evenals de hordes toeristen die regelmatig zo nodig met 4 nevens elkander (Duitsers, formaat rondvaartboot) het pad blokkeerden. Dus je begrijpt, iets wat irritatie, wat weer een adrenaline verhogende werking tot stand bracht, met het gevolg een té snelle kilometertijd zo af en toe. Gelukkig wel de begeleiding van Carla op de fiets, dat maakte die 22km minder lang lijken. De fout die ik wel maakte, met de start in Retranchement en als keerpunt het eind van de Zwarte polder, kwam ik wel het tweede deel tegenwind te lopen. Een stevige tegenwind dan nog, een extra dimensie op het pittige parcours. Toch kreeg ik het nog voor elkaar mijn tempo te behouden, waar ik niets anders dan tevreden over kan zijn. Met afgelopen zondag nog 6x 1000tjes te hebben uitgevoerd heb ik nagenoeg probleemloos kunnen lopen. Deze 22km ruim onder de 1h35 heeft genoegdoening voor het vervolg van de langere duurlopen die ik nog voor mijn kiezen krijg. Ik zie er al minder tegenop, ik kijk er niet naar uit maar ik geloof er nu iets meer in dat dit wel zal lukken.
Nu maar hopen dat ik nog wat over gehouden heb voor Vlissingen... 

Zomer in Zeeland

Saskia en Serge

Van alle zonnummers die er bestaan moet ik uitgerekend met dit op de proppen komen, terwijl er zoveel beters te vinden is. Soundgarden, Supergrass, RATM en zelfs de donkerste band allertijden The Doors hadden iets met de zon. Afijn, het was het eerste wat er bij me opkwam voor een passende kop voor dit artikel.
Het zijn zomerse taferelen die er momenteel heersen, dat mocht dan ook wel eens tijd worden. En met de vakantie die ik nu doorbreng is het profiteren van de weinige zon die we deze zomers waarschijnlijk moge beleven. En wat is er dan mooier om op een stikhete dag de zwoele avond door te brengen? Juist, het lopen van een 10 km in wedstrijdverband om jezelf helemaal de pleuris te lopen om uiteindelijk de meest ondankbare plaats in de rangschikking te bereiken.
Niet zeuren, ik wil het zelf, ik ben niks verplicht en daar kwam dan nog bij dat ik zéér tevreden de loop heb afgerond gezien mijn triestig weinige trainingsarbeid van de afgelopen weken. Ik had dit op voorhand niet ingeschat. Oké, ik had dan een stil verlangen om minstens de 17 per uur te halen (wat niet gelukt is,16.9), maar blijkbaar waren de omstandigheden daar niet voor. Trouwens, had ik maar 2 seconden per km sneller moeten lopen, dus het verschil is nogal minimaal. Van echte strijd is er ook nauwelijks sprake geweest, ik had wel in de gaten dat Bart met de rem erop liep. Het was een kwestie van tijd dat ik niet meer kon volgen, of Bart er vandoor ging. Het werd dat laatste, in de laatste ronde dat Bart een versnelling plaatste die teveel voor mij was. Meer zat er voor mij niet in, met kilometertijden die ik normaal gesproken loop bij een halve marathon had ik op dat moment mijn zakken vol. Hoewel ik wel bestand ben te kunnen presteren bij dergelijke temperaturen had ik het wat moeilijk. Toch liep ik dan nog vlot genoeg om de plaatselijke lopers op achterstand te zetten, zoals Sjaak Luteyn, Erik Cappon en Theo Rabout die in deze volgorde finishten.
Vlot genoeg om, nadat Bart gevlogen was, mijn kilometertijden te verkorten tot 3'31 en zelfs 3'28 voor de laatste kilometer, in tegenstelling tot de 3'35 gemiddeld die ik tot dan toe had gelopen (dankzij Garmin kan ik nu alles analyseren).
Ik ben op de goede weg, ondertussen ben ik ook gestart met mijn schema voor de Marathon Zeeland. Eerlijk gezegd stond deze wedstrijd niet in het program, integendeel, eigenlijk heb ik nu twee heel rustige weken met slechts drie trainingen per week. De kalmte voor de storm, als het ware..

Krantknipsel
Uitslag

Ik ben hier al eens eerder geweest, maar het was toen niet mogelijk dichtbij te geraken. Best wel indrukwekkend hoe het geval weer, wind en getij doorstaat. Gelukkig laten ze de toren staan, zoals er ook nog verschillende zéér oude scheepswrakken op het strand te vinden zijn. Dat strand hadden Carla en ik helemaal voor ons zelf, op een kudde zeehonden, een vogelaar, een visser en een paar wandelaars na. Probeer dat maar eens te vinden in Nederland met de huidige temperaturen. Waar dat moois te vinden is? Kom nou, ik ga niet alles prijsgeven!!

Het rammelt

'Kloten van de bok', een uitspraak, niet overal gekend waarschijnlijk. Het betekent dat het beroerd gaat. In mijn geval, het beroerd ging. Of het nog altijd naweeën waren van mijn kortstondige verkoudheid weet ik niet, maar sindsdien is het pet met mijn trainingen. Het lopen ging me gewoon niet af, ik liep de hele tijd met pijn in mijn poten. Ben dan eindelijk maar eens bij de masseur geweest, en dat was duidelijk niet voor zijn tijd. Iets regelmatiger een bezoek brengen bij de man zou wenselijk zijn, is dan ook mijn voornemen. Ik heb dan ook eindelijk deze week weer eens een pittige training op de baan kunnen uitvoeren, zonder dat ik de volgende dag er teveel de lasten van moest dragen. Ik zal wel wat terug moeten opbouwen. Een halve marathon zou nu niet goed uitpakken. Het speet me dan ook niet in Vlissingen te hebben kunnen starten, een podiumplaats lag zeker binnen het bereik. Enkele dagen later heb ik ook Retranchement met spijt in het hart aan me voorbij moeten laten gaan, dit parcours zou teveel van me vergen.
Maar ik ga niet achter me kijken, er komt nog veel moois. Ik ben zeker van plan de volgende loop in Vlissingen mee te maken, en hopelijk goed te presteren. Dan zijn er nog de overige zomerloopjes in de West, hoewel ik ook voorzichtig eens moet gaan denken aan mijn schema voor de marathon. Nog een week of drie om hiermee van start te gaan. Het zal zwaar worden, ondanks dat heb ik er zin in. Ook wel omdat mijn schema bestaat uit drie halve marathons te lopen in vier weken tijd, ik heb er al wat mooie uitgezocht.
Laat de zomer maar beginnen, hoewel lopen in het huidige weerbeeld me ook wel aantrekt.