Niet helemaal zonder ambitie stond ik aan de start van de 28ste 7-H loop. Niet helemaal zeker van een goede afloop stond ik eveneens in het eerste vak, dankzij mijn halve marathontijd in Etten-Leur mocht ik op het laatste moment hier toch starten. Nog een voordeel is ook de gratis deelname, niet onbelangrijk vind ik. Ik had een slechte week achter de rug, had last van vreemde verschijnselen waar ik niet lekker van liep. Ook een duurloop van een uurtje ging beroerd, al na 2 kilometer kreeg ik last van mijn enkel. Dat ging gelukkig na even flink doortrappen (tempo 15) een stuk beter. Evenwel, 2 km voor het einde zakte ik even door mijn knie, een flinke pijnscheut. Dus helemaal gerustgesteld, nee, dat was ik niet. Zaterdag vertrokken, Nijmegen natuurlijk bezocht, vooral de kledingwinkels dan, erruugg leuk!!
Zondag, flinke mist in de ochtend. Gelukkig klaarde dit spoedig op, in de zon werd het zelfs behoorlijk behaaglijk. Bovendien was het windstil, dus een nieuw wereldrecord zat wel in het verschiet. Ook werd er een poging ondernomen het Nederlands record uit de boeken te lopen.
Ondanks mijn onzekerheid besloot ik alles te geven om dan op zijn minst de limiet te halen, dat betekent 52'30'' lopen. Dit zou op zijn minst mogelijk moeten zijn, uitgaande van eerdere prestaties.
Ik stond op tijd in mijn vak, na wat te hebben ingelopen. Alles voelde goed aan, ik heb nergens last. Ik bemerkte wel een hoop spanning bij mijn medelopers in dit vak, tjonge wat een gestress voor een stukje hardlopen! Ik kan me daar niet druk om maken, misschien is een beetje spanning wel goed zo vlak voor de start maar ik kan dat niet opbrengen.
De start was om 13h, dus als ik wat tempo maakte had ik nog wat aan de rest van de middag. Ik probeerde ook tempo te maken, maar van 14 minuten voor de eerste 4km kom ik niet onder de indruk dat het erg snel gaat. Dit viel me wat tegen, maar mijn ervaring op deze ronde is dat de eerste 5km nooit mijn snelste zijn. Blijkt dat er 60 meter geklommen word op dit eerste stuk, dus heel vreemd is dit niet. Ik passeerde 5km in 17'32'', dat is wel al eens trager geweest. Dus nog geen zorgen gemaakt, straks eerst een mooi vlak stuk voordat de hellingen komen. Toch niet mijn favoriete deel van het parcours, ik heb het idee langs alle kanten gepasseerd te worden. Dat is gelukkig maar tijdelijk, ik moet even bijkomen van het vals plat dat net gepasseerd is. Al snel nadert de 7-Heuvelenweg, het word nu klimmen en dalen. Bij het beklimmen van de eerste helling heb ik niet het idee dat ik nu veel sneller kan dan de concurrentie rond mij, bij de afdaling word ik er dan ook afgelopen. Direct daarna nadert de tweede helling, en nu krijg ik meer grip op de zaak. Ik loop hard in, passeer en blijf doorgaan. Hierbij passeer ik ook de eerste twee Nederlandse loopsters die met elkaar in strijd zijn. Verdorie, wat lopen die meiden toch hard! Bij deze hellingen ben ik sterker, maar ik besef zo gauw dat de weg weer vlak ligt, ze mij zullen passeren. Ik kom snelheid tekort bij het afdalen, en de laatste 4km is voornamelijk dalen.
Heb de 10km bereikt in 34'43'', dus het gedeelte met de strafste heuvels heb ik met 17'11'' beduidend sneller afgelegd dan de eerste 5km. Op dat moment had ik daar natuurlijk geen erg in, alleen dat ik tevreden was mijn mijn tussentijd op de 10km. Het is nu nog één stevige klim voordat de afdaling begint, en beide meisjes lopen nog altijd achter me. Och, ik ken het parcours ondertussen wel, en weet wat er te komen staat. Toch was ik verrast dat er toch nog een kleine klim in de laatste 4km verborgen zit. Komt me goed uit, want die twee waren me ondertussen al gepasseerd, en nu kon ik toch nog iets goedmaken. Ik raak niet meer in de buurt en moet toezien hoe die twee langzaam bij me vandaan lopen, natuurlijk in gevecht met elkaar, dus erg gedreven. 13Km gepasseerd, ik bedenk me weer waar ik me thuis zou bevinden, en dan stellen die twee kilometer niks meer voor. Ik loop nu niet meer in Nijmegen, maar aan de kruising Kruispad, Kloosterweg in Koewacht. Ik versnel, want vanaf dáár naar huis stelt niks meer voor. Nog een kilometer, en ik loop nu op het onverharde van de Oude Karnemelkstraat. Gelukkig ligt de weg in Nijmegen een stuk beter, ik haal af en toe een loper in. Nog 400meter, rondje baan, en versnellen. Helaas te laat de beide dames nog te achterhalen, tja, haantjes gedrag hé! Had eigenlijk niet veel oog meer voor mijn horloge, meer om nog zoveel mogelijk snelheid te maken wat dan als leuke bijkomstigheid heeft in een kortere tijd 15km af te leggen. Ja, en als ik dan uiteindelijk in 51'48'' word geklokt, mag ik dan wel even heel tevreden zijn?
Dus mijn gelopen tussentijden zijn achtereenvolgens:
-17'32''
-17'11''
-17'05''
En dat geeft me te denken, Ik heb die heuvels bijna net zo snel gedaan als die, voornamelijk afdalende, laatste kilometers. Hoe kan ik hier productiever mee omgaan, ik zou meer op snelheid moeten trainen. Volgens mij zijn crossen voor mij uit den boze, ik heb de kracht al. Dan blijken er ook geen records gebroken te zijn, hoewel ik van mening was dat de omstandigheden optimaal waren. Terwijl ikzelf dit jaar een minuut sneller was. Dus voor de snelste lopers werd het niet de snelste race, integendeel, zelfs vrij matige tijden en ver van records verwijderd. Ik heb dan per ongeluk toch een goede wedstrijd gelopen, ik ben nooit sneller op dit parcours uitgelopen. Geen PR, maar ik kan ook niet alles verlangen. Tenslotte, de omstandigheden waren er (blijkbaar) niet naar!!!!
maandag 21 november 2011
zaterdag 19 november 2011
donderdag 17 november 2011
zondag 13 november 2011
Staat de jeugd klaar om de hegemonie in de Zeeuws-Vlaamse trimlopen over te nemen?
Een citaat van een artikel uit dagblad 'De Stem'. Nou, als het aan mij ligt hoeft dat nog niet zo nodig. Toch zal het wel eens tijd worden dat dit gebeurd. Het is niet helemaal zoals het zal moeten zijn, dat een 44 jarige die snotkokers eruit loopt! Maar met, tot nu toe, twee PR's op de 20 en 21km heb ik het bewijs nooit zó hard gelopen te hebben als het afgelopen jaar. Nóg een gegeven, ik ben precies 10 jaar geleden begonnen met het lopen van wedstrijdjes na een leven van sportiefloos welzijn. Ik had (en heb nog) een sportwagen, en dat vond ik wel sportief genoeg, was mijn antwoord altijd als men vroeg wanneer ik eens ging meelopen. Want supporter en toeschouwer was ik toen wel. Tenslotte had het virus mij ook te pakken en ben ik geraakt waar ik nu sta, en ben nog niet van plan al mijn PR's te laten voor wat ze zijn. Ik kan nog vooruit...
Na de halve van Etten-Leur nog een paar dagen de grond niet geraakt, ik zweefde zowat van ongeloof toch eindelijk onder de 1h15 te hebben gelopen. Trouwens, dat was min of meer ook de insteek voor mijn deelname aan de halve marathon. Natuurlijk, het lopen van een PR, maar ook omdat ik vorig jaar de limiet niet had gelopen in Nijmegen (15km in 52'30" bij de 40+ of 1h15'10 halve marathon), stond ik dit jaar niet in het eerste vak van de geinviteerde lopers. Dat is nu recht gezet, ik start weliswaar met nummer 11079, maar met een nagestuurde sticker op mijn startnummer te plakken, krijg ik toegang in het grijze vak. Sterker nog, had ik niet ingeschreven, kon ik, ondanks uitverkocht te zijn, toch deelnemen aan deze loop. Over voorrecht gesproken!
Ik moet dus aan de bak voor deze volgende uitdaging. Ik geloof niet direct in een verbetering van dit PR, want 51'31'' is voor mij toch een straffe tijd. Komt bij dat het nu al te lang mooi weer is geweest, dit kan niet blijven duren. Dus herfst zal wel losbarsten tijdens dat weekend.
Ik heb ondertussen nog wel geprofiteerd van het mooie weer, de loop in Heikant wil ik in zulke omstandigheden niet overslaan. Waarschijnlijk zal er wel een mooie opkomst zijn. Dat bleek wel het geval met meer dan 250 deelnemers op alle afstanden. Toch werd het een Jeff Thuy onwaardige wedstrijd, traditioneel ligt het parcours er altijd vreselijk slecht bij door de bossen en over de zandpaden. Maar door de lange droogte geen spoor van modder en plassen. Tijd voor een snelle persoonlijke rondetijd dus. Kreeg voor de wedstrijd te horen dat er wat snelle Belgen waren gesignaleerd, ik had deze zelf nog niet ontdekt. Het zullen dan wel voor mij onbekende Belgen zijn, dat word weer eens verrassend. Ik had mij vooraan opgesteld, en zocht naar die zgn snelle jongens. Degene die ik vooraan ontdekte, liepen voornamelijk de kortere afstanden. Degene die ik inschatte als de snelle Belgen, stonden 3 rijen achter mij opgesteld. Ik geloofde al niet meer dat ik mezelf aan die jongens kon optrekken. Het is verstandig zeer snel te starten, omdat de eerste kilometer in een soort trechter verloopt, een smal zandpad. Na die eerste kilometer liep ik tweede, achter Frederic de Bakker die de korte afstand liep. Er was al een aardig gat opgelopen toen ik weer uit het bos de verharde weg opdraaide. Aangezien dit zowat mijn trainingcircuit is, weet ik hoe de kilometers verlopen. Na twee kilometer ontdekte ik dat ik 3'15'' per kilometer deed, wel een beetje te snel voor dit parcours. Achja, aangezien het hier gaat om ongeveer 12,4km durf ik wel wat risico te nemen. Na 4km kon de begeleidende fietser mij vertellen dat ik een straatlengte voor lag. Maar wat is de definitie van 'straatlengte', ik neem aan dat een straatlengte in Nieuw-Zeeland andere proporties bevat dan wat wij hier gewend zijn? Ik lag voor, en ik neem aan ver genoeg om geen zorgen te maken. Door de vele bochten op deze ronde is het lastig bepalen wat mijn voorsprong is, maar met de 5km in 16'50'' liet mij wel wat meer ontspannen de weg vervolgen. Ik voelde me goed, en toch stevig door gelopen. Nu een lange rechte weg lopende, en ik kreeg te horen dat de eerstvolgende de bocht door kwam. Ik vond de afstand tussen ons niet geruststellend en had het idee dat deze man (wie het was, ik weet het niet) in opmars was. Toch één van die Belgen die wat verder naar achter stond bij de start? Ik mocht niet verzaken, gooide mijn tempo wat op. Omkijken had geen zin, ik weet dat ze daar lopen en proberen me in te halen. Ik moét sneller. Wel mooi dat ik precies elke bocht ken, elk pad bekend is en precies weet hoelang het nog lopen is. Het 10km punt gepasseerd in 34 minuten, nog een kleine 2400 meter te gaan. Ik ben tot nu toe al zeer tevreden met mijn tussentijden, er schijnt niemand meer vlak achter me te lopen dus ik kan relaxed naar de finish. Niet echt, ik zou graag onder de 42 minuten willen lopen, maar met het ingaan van het laatste rechte stuk weet ik dat dit niet meer haalbaar is. Jammer, en zo ben ik weer beland op het niveau waar ik ondertussen al enige bekendheid mee heb verworven, dat ik een azijnpisser ben, een muggezifter die, ondanks een ruime winst van 3'18 op Filip van Goethem en snelste van 112 deelnemers, 3'25 per kilometer, 17,5km per uur, toch te zeiken heb over mijn gelopen tijd.
Serieus nu, ik hoop zulke tussentijden volgende week te lopen, een test was dit niet, sinds de halve marathon weet ik dat de vorm in orde is. En dat kwam ook in Heikant tot uiting, yess...
Na de halve van Etten-Leur nog een paar dagen de grond niet geraakt, ik zweefde zowat van ongeloof toch eindelijk onder de 1h15 te hebben gelopen. Trouwens, dat was min of meer ook de insteek voor mijn deelname aan de halve marathon. Natuurlijk, het lopen van een PR, maar ook omdat ik vorig jaar de limiet niet had gelopen in Nijmegen (15km in 52'30" bij de 40+ of 1h15'10 halve marathon), stond ik dit jaar niet in het eerste vak van de geinviteerde lopers. Dat is nu recht gezet, ik start weliswaar met nummer 11079, maar met een nagestuurde sticker op mijn startnummer te plakken, krijg ik toegang in het grijze vak. Sterker nog, had ik niet ingeschreven, kon ik, ondanks uitverkocht te zijn, toch deelnemen aan deze loop. Over voorrecht gesproken!
Ik moet dus aan de bak voor deze volgende uitdaging. Ik geloof niet direct in een verbetering van dit PR, want 51'31'' is voor mij toch een straffe tijd. Komt bij dat het nu al te lang mooi weer is geweest, dit kan niet blijven duren. Dus herfst zal wel losbarsten tijdens dat weekend.
Ik heb ondertussen nog wel geprofiteerd van het mooie weer, de loop in Heikant wil ik in zulke omstandigheden niet overslaan. Waarschijnlijk zal er wel een mooie opkomst zijn. Dat bleek wel het geval met meer dan 250 deelnemers op alle afstanden. Toch werd het een Jeff Thuy onwaardige wedstrijd, traditioneel ligt het parcours er altijd vreselijk slecht bij door de bossen en over de zandpaden. Maar door de lange droogte geen spoor van modder en plassen. Tijd voor een snelle persoonlijke rondetijd dus. Kreeg voor de wedstrijd te horen dat er wat snelle Belgen waren gesignaleerd, ik had deze zelf nog niet ontdekt. Het zullen dan wel voor mij onbekende Belgen zijn, dat word weer eens verrassend. Ik had mij vooraan opgesteld, en zocht naar die zgn snelle jongens. Degene die ik vooraan ontdekte, liepen voornamelijk de kortere afstanden. Degene die ik inschatte als de snelle Belgen, stonden 3 rijen achter mij opgesteld. Ik geloofde al niet meer dat ik mezelf aan die jongens kon optrekken. Het is verstandig zeer snel te starten, omdat de eerste kilometer in een soort trechter verloopt, een smal zandpad. Na die eerste kilometer liep ik tweede, achter Frederic de Bakker die de korte afstand liep. Er was al een aardig gat opgelopen toen ik weer uit het bos de verharde weg opdraaide. Aangezien dit zowat mijn trainingcircuit is, weet ik hoe de kilometers verlopen. Na twee kilometer ontdekte ik dat ik 3'15'' per kilometer deed, wel een beetje te snel voor dit parcours. Achja, aangezien het hier gaat om ongeveer 12,4km durf ik wel wat risico te nemen. Na 4km kon de begeleidende fietser mij vertellen dat ik een straatlengte voor lag. Maar wat is de definitie van 'straatlengte', ik neem aan dat een straatlengte in Nieuw-Zeeland andere proporties bevat dan wat wij hier gewend zijn? Ik lag voor, en ik neem aan ver genoeg om geen zorgen te maken. Door de vele bochten op deze ronde is het lastig bepalen wat mijn voorsprong is, maar met de 5km in 16'50'' liet mij wel wat meer ontspannen de weg vervolgen. Ik voelde me goed, en toch stevig door gelopen. Nu een lange rechte weg lopende, en ik kreeg te horen dat de eerstvolgende de bocht door kwam. Ik vond de afstand tussen ons niet geruststellend en had het idee dat deze man (wie het was, ik weet het niet) in opmars was. Toch één van die Belgen die wat verder naar achter stond bij de start? Ik mocht niet verzaken, gooide mijn tempo wat op. Omkijken had geen zin, ik weet dat ze daar lopen en proberen me in te halen. Ik moét sneller. Wel mooi dat ik precies elke bocht ken, elk pad bekend is en precies weet hoelang het nog lopen is. Het 10km punt gepasseerd in 34 minuten, nog een kleine 2400 meter te gaan. Ik ben tot nu toe al zeer tevreden met mijn tussentijden, er schijnt niemand meer vlak achter me te lopen dus ik kan relaxed naar de finish. Niet echt, ik zou graag onder de 42 minuten willen lopen, maar met het ingaan van het laatste rechte stuk weet ik dat dit niet meer haalbaar is. Jammer, en zo ben ik weer beland op het niveau waar ik ondertussen al enige bekendheid mee heb verworven, dat ik een azijnpisser ben, een muggezifter die, ondanks een ruime winst van 3'18 op Filip van Goethem en snelste van 112 deelnemers, 3'25 per kilometer, 17,5km per uur, toch te zeiken heb over mijn gelopen tijd.
Serieus nu, ik hoop zulke tussentijden volgende week te lopen, een test was dit niet, sinds de halve marathon weet ik dat de vorm in orde is. En dat kwam ook in Heikant tot uiting, yess...
Abonneren op:
Posts (Atom)