Tegen beter weten in..

...stond ik aan de start van de Kreekloop in Terneuzen. Ik had gekozen voor de langste afstand, en niet om hier een gooi te doen naar een hoge rangschikking. Ik ben trouwens op dit moment toch niet in staat prestaties te leveren. De zware trainingen volgen te kort op elkaar, maandag had ik 12x400 in 1'24'', dinsdag 6x800 in 2'50''. Ging wel allemaal zonder pijn of moeite, maar om dan op woensdag in een wedstrijd voluit te gaan? Nee, maar dat ik op deze wedstrijd zeker aanwezig wil zijn, heeft te maken dat ik deze wedstrijd zie als een memorial voor mijn collega en toendertijd grootste supporter Johan, die twee jaar geleden een ongelijke strijd heeft verloren en is overleden aan kanker. De Kreekloop was drie jaar geleden Johan zijn eerste en enige hardloopwedstrijd. Johan zal niet vergeten worden....

Dus er een rustige duurloop van maken, was het plan. Bewust geen wedstrijdschoenen; zware trainers, geen wedstrijdkleding; een flodderbasketbroek, geen hemd; een gewoon shirt. Nog een vast vóórdewedstrijdritueel niet uitgevoerd, naar de kapper gaan voor een kaal geschoren kop (die kapper ben ik zelf dan, met een tondeuse). Wat let me nog, absoluut ambitieloos aan de start. Toen zag ik Sandra die zich ook had ingeschreven voor de 10k. Toch maar eens vragen wat Sandra wil presteren, misschien kan ik haar helpen.
'Rond de 36 minuten', zei Sandra, 'binnenkort sta ik in Tilburg voor het N.K. 10km, en dan is dit wel een goede test'. Ik slikte even, 36 minuten had ik nou zelf niet in gedachten om hier te lopen, alez, onder de 40 minuten, maar toch geen 36. Maar ja, charmant als ik ben (als het om meisjes gaat) bood ik dan aan om voor Sandra te hazen, dat moest dan toch nog wel lukken voor mij om dat tempo te lopen. Het hazen had ik al eens eerder in Rotterdam voor Anne van Schuppen gedaan (ja, daar blijf ik trots op!!), dus het zal nu ook wel lukken. Daarbij, ik had mijn footpod aan, wat ik bij een wedstrijd eigenlijk nooit doe, maar nu kon ik wel een vast tempo houden. Na de start hield ik een tempo aan van net boven de 16 per uur. Om aan 36 minuten te komen, konden we dan het tempo nog wel opbouwen. Totdat na drie kilometer mijn footpod weer eens de geest gaf. Dan op gevoel verder. Dat betekent dus dat het tempo gelijk naar boven ging, ik wou zeker niet te langzaam lopen. Met Sandra constant in de gaten te houden dat er geen gat viel tussen ons, kon ik telkens het tempo wat verder opvoeren. Want dit meisje is sterk, geweldig gewoon. Nu loopt Sandra al heel wat jaren, dus ze weet zelf wel wat ze kan. Maar ik was wel onder de indruk, en ik had eigenlijk spijt dat ik niet vanaf het begin wat harder was opgestart. Sandra had toch wel gevolgd. Het resultaat mocht er ook wel zijn, ruim onder de 36 minuten, in 35'35''. Nu is het wel wat onduidelijk wat de juiste afstand was, er word gesproken van 9,5km tot 9,8km. Daar tussenin, laten we het daar op houden. Trouwens, het best wel pittige parcours telt ook wel mee. In Tilburg is het parcours een heel stuk sneller, dus dat komt wel goed met Sandra.
Sandra, van hier uit, veel succes in Tilburg. We houden het in de gaten!!