The Presidents
Die aflossingsmarathon in Terneuzen, hé, wel, die heeft mij weer terug gebracht naar de realiteit zoals die is. Zoals een auto in het verloop der jaren moet inboeten aan vermogen wegens slijtage, stroef lopende en/of speling op allerhande onderdelen, dat onderga ik zelf aan den lijve. Dat is niet van vandaag, ik weet wel al langer dat ik geen 20 meer ben. Ik heb ook wat meer tijd nodig te herstellen na een wedstrijd. Toch had ik de ijdele hoop, en ik rekende op een snelle 5,2km te kunnen lopen. Sneller dan dat ik ooit had gelopen op dit rondje.
Viel wat tegen (goh!). Ik starte snel, nadat Benjamin Gerritse de eerste van de 8 te lopen rondjes had afgelegd. We liepen op dat moment derde, op kleine afstand van één en twee. De twee volgende lopers van dié teams waren niet heel snel, ik kon na een paar honderd meter de eerste plaats overnemen. Natuurlijk ken ik het rondje als geen ander, het is een lastige toer met veel bochten. Ik had een mooi tempo te pakken, had ik het gevoel. Daarom viel mijn tussen tijd van 6'36 op 2km me wat tegen. Toch liep ik het uiterste wat ik kon, maar als ik rond de 17 minuten wil finishen, zal ik wel sneller moeten lopen. Na 3km wist ik dat dát te hoog gegrepen was, ik had 10'03 nodig voor deze afstand. En dat, terwijl de laatste kilometer nog de lastigste was met zijn hellingen en slecht liggend asfalt. Het tempo lag nog wel goed, maar ik wist dat ik later zou moeten inboeten. Die ±3'20 per kilometer kon niet blijven duren. Daarom kwam ik dan ook binnen in 17'36, wat mij tegenviel. Tenslotte waren de loopomstandigheden perfect, niet teveel wind, een goede temperatuur en droog. Nouja, ik had nu één rondje rusttijd totdat ik aan mijn tweede toer zou beginnen. Als ik die onder de 18 minuten kan houden, dan ben ik daar tevreden mee. Ik nam over van Peter deVet, en ging deze keer wat meer bedeesd van start. Toch verraste ik mezelf door slecht enkele seconden trager op de twee en drie km te passeren. Alleen was het nu wel een stuk drukker met lopers op de smalle paadjes en moest af en toe naast het pad om te passeren. Niet elke loper was gediend van mijn passage, ik meende minstens twee maal de teleurstelling in verbaal geweld te kennen te geven van deze mensen door mij hun team op een ronde achterstand gezet te worden, shit!!
Het was voor mij olie op het vuur, wat gas erop. En dus liep ik de tweede maal slechts 8 seconden trager dan mijn eerste, wat me weer heel veel meeviel. Natuurlijk, ooit heb ik deze rondjes sneller gelopen op hetzelfde principe. Maar begin dit jaar heb ik de 3 rondjes in een wedstrijd telkens ruim onder de 18 minuten afgelegd, dus zonder pauze. Dan blijkt dat ik gewoon niet sneller kan, ik heb mijn tempo dat ik 15km volhoud. En dat tempo loop ik dus ook op een kortere afstand, en niet sneller. Ik zal me maar meer richten op alles wat langer is dan 15km, dat gaat me het beste af. En als dat niet meer lukt, dan word het tijd voor een veranda. Uiteindelijk hebben we met ons team, Roadrunners Axel, wel met 2h30 de snelste tijd neer gezet. Deze tijd is officieus, omdat de uitslagen nog niet bekend zijn. Wel bekend is, dat het weer een geslaagde dag was. Vond wel jammer dat de Gentse teams niet aanwezig waren. Dat zou ons de eerste plaats hebben gekost, maar dergelijke teams zorgen wel voor wat meer allure aan deze wedstrijd...
Teamleden Roadrunners 1 waren:
-Benjamin Gerrits
-Peter de Vet
-Benny Thuy
-Niek Wieland
-Nitin Klapwijk
-Frank Boerebach
en ondergetekende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten