Antwerp 10 Miles

Officieus 56 minuut en 26 seconden geklokt op deze pittige omloop, later meer. Ik ben nu onder invloed van drank geraakt om dit te vieren. Carla 23 minuten op de 5k.
vervolg:
Antwerpen dus, Carla voor de Ladies Run over 5k, met als winnares Veerle Dejaeghere in de ongelofelijke tijd van 15'37". Daar teken ik voor. Carla kwam achter met 22'54", waar ze heel tevreden mee was. Terecht, dit was goed voor een 46ste plaats van de 1948 gefinishten.
Toen mocht ik, de start voor de 10M was een uur later dan de ladiesrun. Ik had eigenlijk Carla nog kunnen zien finishen, ik stond in het eerste vak en daar werd het de laatste 20 minuten pas druk. Dat dan maar de volgende keer. Ik ging met het doel, dat ik geen doel had. Nouja, ik voelde me in vorm, het weer zat mee, misschien af en toe wat benauwd, maar een goede tijd kan er wel in zitten. Maar wie weet van te voren van zichzelf dat het vandaag de dag is, dat het moet gebeuren. Dat weet je toch pas als je bent gearriveerd. Maar het ging hard, ik wou wel kilometertjes van 3'30'' lopen, maar het volhouden, hé. Omdat het best wel een zwaar parcours is, is dit lastig te handhaven. Vlak lopen gaat echt niet, beide tunnels gerekend heb je een helling te nemen van 1750 meter. En het zijn steile hellingen, zenne! De eerste tunnel, de Kennedy, was er al binnen 4k. Toen had ik al de vrouwtjes op kop gepasseerd. Maar in de afdaling van de tunnel sloten ze weer aan met een hele bende hazen die mij insloten, afdalen ben ik gewoon niet sterk in. Daar kon ik niet echt blij mee zijn, want op het moment dat dit gebeurde ging het tempo er wat uit bij deze kornuiten, terwijl we nog altijd afdaalden. Een klein gaatje, een kleine, harde versnelling en ik liep weer op kop. Het werd tijd, want we gingen naar boven. Waar ik vorig jaar op hetzelfde punt moest lossen bij toploopster Xenia Luxem, kon ik nu al vlug een grote voorsprong opbouwen op deze lange helling. Wel erg, dat ik nu een competitie voer tegen een vrouw! Maar het is mijn eer te na, zoveel mogelijk dames achter me te houden. Nu was er in ieder geval geen ene meer vóór mij. Wat mezelf wat verbaasde, dat ik wel door kon blijven gaan. Ik achterhaalde nu de ene groep na de andere groep lopers in. Hoewel je nauwelijks niet meer kon praten over groepen, alles viel uit elkaar. Het was nu van loper naar loper lopen. Ik vroeg me wel af wanneer ik de klop zou krijgen, ik vond zelf dat ik wat te hard van stapel liep. het was nog een end. En nog een moeilijk stuk ook, het centrum van Antwerpen met tramrails, kinderkopjes en lastige bochten. Maar het was ook het massale publiek dat hier overal was, dat doet je vliegen, echt. Ik liep ook hele stukken helemaal alleen nu, en dan zijn de aanmoedigingen voor mij alleen. Dat is echt een ongelofelijk iets! En ik bleef maar lopers inhalen, ik kon het niet bevatten. 8km, in 28'20''. Geen 3'30'' per km dus. Maar zeker niet ontevreden, als ik dit kan volhouden. Het centrum, Meir, Italielei, en nog altijd op inhaaltour. Nog door niemand gepasseerd. Ik loop achter twee jongens, iemand roept 49, 50 en 51. Ik ben bijna op mijn doel, bij de eerste 50 eindigen (toch een doel?). Maar omdat ik niet helemaal vooraan stond bij de start, en in tegenstelling tot in Nederland, telt hier de netto tijd (terecht). Dus ik was toch wel al bij de eerste 50 in de uitslag, hopelijk. Maar ik was nog niet opgebrand, en ook deze twee liet ik achter me. Dit was een kilometer voordat ik de Waaslandtunnel had bereikt, en bij het passeren van een loper die begeleid werd door zijn coach op de fiets, gaf de coach raad om aan te pikken bij mij. Dat deed hij, maakt mij niet uit. Dit duurde een paar honderd meter en ik hoorde deze lifter zeggen, dat het te hard ging. Oké, dat is olie op het vuur, dus even versnellen en hij was gezien. Eén loper kon het niet goed verdragen gepasseerd te worden, leek mij toch. Toen ik naast hem kwam, versnelde hij en leek naar mij te lopen, zo om mij de pas wat af te snijden, als het ware. Blijf ik even achter hem, en zijn houding was echt alsof hij mij niet wou laten passeren. Eigenlijk onzin om dit te proberen, de straten zijn hier breed zat. Of ik verbeeld het me, dat'ie zo onnozel doet. Maar toch, ik zak even af, neem een aanloop en vlieg er langs met afstand. Ik moet zuinig zijn met energie, anders had ik nog geroepen, zoiets in de trend van ;...en ik ben nog een Ollander ook nog...' Had 'ie vast helemaal niks gevonden.
De Waaslandtunnel, eindelijk. Afdalen, natuurlijk komt er iemand voorbij. Nee, niet die sportieve, die lag uitgeteld aan de kant van de weg, hoop ik. Ik ga er niet achter, ik weet dat mijn tijd nog komt, als we weer naar boven gaan. Ik heb een rotsvast vertrouwen in mijn bergóp capaciteiten. Dat zit waarschijnlijk meer tussen de oren, dat ik denk dat ik goed heuvelop kan lopen. Maar ja, als het maar werkt, daar gaat het om. Ja hoor, het werkt! Ik achterhaal hem weer, en passant nog een paar andere lopers. Leuk om die kopjes opzij te zien draaien als ik passeer, word ik sterker van. Maar toegegeven, het word zwaaaaaaar...
Op het einde van de tunnel zie ik het licht, en ik hoor veel herrie van het publiek dat daar staat. Ik leef dus nog, het is niet die andere tunnel. Het lijkt me niet dat dáár zoveel herrie te horen is. Eindelijk, frisse lucht, enorm veel publiek. Ik gooi mijn armen boven mijn hoofd en klap in mijn handen, de respons daarop!!! Ik had het te warm voor kippevel, want anders... Wat een enthousiasme, wat gebeurt hier?!? Harder lopen nu, er lopen er nog voor mij die ik op deze plaats zeker wil passeren. Nog een kilometer, nog een kilometer? Jazeker, en het word zwaar want ik wil alleen maar versnellen. elke loper is er één. Het blijft goed gaan, tot 50 meter voor de streep. Geheel onverwacht sprint er één mij voorbij. Ondanks dat ik heel tevreden ben met mijn tijd, baalde ik hier wel een beetje van. Heel de wedstrijd door niemand gepasseerd, en dan op een moment waarin ik best goed kan sprinten, laat ik mij voorbij steken. Stomme kloot die ik ben. Maakte mij niet echt meer uit, ik heb genoten van een schitterende wedstrijd die boven verwachting is verlopen, met veel publiek in een prachtige omgeving, goed weer, wat wil je nog meer. Ik zie Hans Janssens nog uitgeteld aan de kant zitten, 7 minuten voor mij binnen gekomen. Deze jongens gaan tot het uiterste, en daar ben ik jaloers op. Ik kan dat niet, ik heb niet het karakter zó diep te kunnen gaan. Het valt me zelf dan op, dat ik iets te gemakkelijk kan doorlopen naar de uitgang. Ik weet niet of ik sneller zou kunnen, ik had het zwaar genoeg, maar ik ben supertevreden, 56'30'' in de uitslag, goed voor een 42ste plaats van de 14120 gearriveerden. Als je zelf tevreden bent, dat is het belangrijkste...

Tom, wat heb je nog gelopen?