OMDEBEURTLOOPJE

12,5 Km binnen de 43 minuten, geloof maar dat ik dit zelf bijna niet kan geloven. Vanavond wat meer nieuws, ik ga nu eerst wat uitlopen...

Terug van het uitlopen, een uurtje over een afstand van 12,4km, en dit bleek lastiger dan gedacht. Toch wel last van spierpijn, omdat ik nogal wat heb moeten slalommen over het parcours van de Rotterdam marathon. Al die trage marathonlopers die in de weg liepen! Eigenlijk was ik niet van plan om al te hard te gaan, maar ja, het wedstrijdvirus sloeg toe toen ik eenmaal was gestart. Hoe kan het ook anders, met al dat publiek, dan kun je toch niet anders dan voluit gaan? Ik heb er dus niet echt van genoten, natuurlijk was het leuk om zoveel lopers te kunnen passeren. Maar op deze relatief korte afstand is het zaak om niet al te veel te sparen, dus na een paar kilometer moest ik toch al eens flink herademen om verschillende barrières goed te doorstaan, zoals de Erasmusbrug en het tunneltje bij de Coolsingel. Kwam nog bij dat ik nauwelijks goed had ingelopen, omdat Carla sneller bij het wisselpunt was dan dat ik had gedacht. Heel goed gelopen, dus.

En dan de temperatuur, die voelde toch warmer aan dan voorspeld. Dat was dan een geluk dat het zo'n mooi weer was, want rond 11h15 werden we al bij het wisselpunt gedropt. Rond 12h kwam er een zwarte wolk met zo'n 20 per uur voorbij gestoven, dat zorgde dan wel voor afleiding. Dat betekende ook dat ik wel nog minstens 3 kwartier zou moeten wachten totdat ik mocht vertrekken, en als het dan slecht weer zou zijn. We stonden tenslotte in de open lucht, bijna twee uur lang.

Uiteindelijk heb ik het stokje (nouja, het lint dat je dan over je schouder diende te dragen) na maximaal 43 minuten mogen doorgeven aan de volgende loper. Ik heb helaas mijn tijd niet geklokt, maar achteraf gezien, na analyse met mijn medelopers over de wedstrijd heb ik maximaal 43 minuten over deze 12,5km gedaan. Dus heb ik minimaal gemiddeld 17,4 per uur gelopen. Dat ik hier zeer tevreden mee ben, na de afgelopen weken die niet lekker liepen (toepasselijk), dat is wel duidelijk. Zeker in de omstandigheden waarin er gelopen werd, slalommen, gaatjes vinden om door te lopen, soms afremmen. Eenmaal heb ik zelfs gevraagd of ik er even door mocht. Achteraf heb ik er natuurlijk van genoten, en besloot vanaf het wisselpunt terug naar de Coolsingel te lopen, zo'n 5km. Ik liep ergens verkeerd, had iets gemist, want op een gegeven moment had ik door dat ik deze omgeving helemaal niet kende, terwijl ik nog altijd tegenstroom (over het fietspad), liep ten opzichte van de marathonlopers. Bleek ik weer op weg te zijn naar hetzelfde wisselpunt als waar ik was gestopt. Met andere woorden, ik had bijna heel die lus rond het Kralingse bos afgelegd. Ik keerde terug, en zag langs het parcours het bord KM 36 staan!! Dus ik was nu nog 6km van de finish verwijderd!!! Daar had ik helemaal geen zin meer in. Gelukkig zag ik een bord met een fietsroute richting centrum, en scheelde heel wat kilometers. Wijs genoeg heb ik deze maar gevolgd, maar mijn kilometerstand kwam wel dik over de 20 op deze manier. Ik heb mijn training wel gehad, ik weet dat de vorm weer dik in orde zal komen, is het eigenlijk nu al, en heb er een paar flinke borrels op genomen.

Dat mocht nu wel...