Verandering van spijs..

..doet de boel opflakkeren. Carla had wel zin om in Biervliet mee te lopen. Men had daar na jaren de loopwedstrijd weer geïntroduceerd. Een groepje 'Start to run' ners vond dat deze wedstrijd terug moest komen in de straatjes van Biervliet. En ze hadden gelijk, wat een enthousiasme, een boel vrijwilligers, veel publiek en een schitterende ronde zo door de stad. Stad, ja, want Biervliet heeft stadsrechten.

De loop, omdat Carla daar de 5k wou lopen, kon ik wel een rode, zware training vervangen door hier de 10k te lopen. Niet volgens de regels, maar ik had de zin. Ik wist niet of ik concurrentie kon verwachten, hopelijk wel. Het tempo gaat dan vanzelf omhoog. Bekende en ook onbekende gezichten op voorhand. Dan weet je nog niks, hé. Er kan iemand uit onverwachte hoek te voorschijn komen, zoals een vakantieganger. Ook Kris Derveaux was er, en hij liep als vanouds de middenafstand. Kris is iemand waarmee ik samen kan oplopen, ik probeer dan de afstand die hij loopt te volgen. Omdat het in Biervliet het parcours uit 1, 2 of 4 rondjes van 2,5k bestond, was het dus zaak om de volle 5k van Kris bij hem te blijven, proberen althans. Na de start, al gelijk wat scherpe bochten en gedoe, wat kleine mannen die veel te hard startten op de 2,5k en die dreigden in de weg te lopen, dus gelijk in vol tempo ertegenaan. Na een meter of 200 moesten we gelijk een smal kerkepad volgen, Kris en ikzelf liepen gelukkig op kop om dit pad in te draaien. Zo was het vervolg over de gehele ronde, veel zeer korte bochten in het parcours. Een fikse helling op de 'molenberg', 4x dus voor mij. Nog een helling in het centrum en in totaal 64 bochten te nemen in een enigzins benauwde atmosfeer.

Dus liep ik samen met Kris, dan toch voor anderhalve ronde. Of Kris had z'n dag niet, of dit vele bochtenwerk lag hem niet, of ik ben gewoon een stuk sneller geworden (gun mij dat laatste nou, dan ben ik zo blij!), maar Kris kon niet langer volgen. Kon ik de finish na 5k passeren in 16'40", Kris kwam net boven de 17 minuten binnen. Ik besloot het nu wat rustiger aan te doen, de volgende op de 10k zat schijnbaar op ruime afstand achter mij. Maar na bijna de derde te hebben gelopen, kreeg ik mijn zus Ingrid in beeld die bijna ging finishen voor de 5k. Jaaaa, dat kon ik niet laten, natuurlijk, haar nog even te dubbelen. Dus het tempo, hop, fiks naar boven en ja hoor, ze had het zitten. Op een 300 meter voor het einde passeerde ik haar. Ik ging de laastste ronde in. Het tempo lag hoog, maar ik wou nu wel eens volledig uitgeteld over de streep struikelen. Bijten dan maar, op niks meer letten, alles in de uitverkoop. Die gemene bochten, bekant stilstaan en dan weer aanzetten. Maakt niet uit, volgas erop! Gekreun, gezucht en verwensend die laatste 2,5k voldoen. Pijn! Dat zit tussen de oren, rusten kan na de finish voldoende. De stappen tellen om de gedachten te verzetten, dat helpt. Maar zeker de aanmoedigingen van het publiek, die tellen driedubbel. Na een stuk door een park, komt het einde in zicht. Maar op het einde is nog de 'molenberg', toch een behoorlijk kwaad stukje helling. Ja, molens dienen op een heuvel te staan, vangen ze meer wind. Maar nu dat pad voor de vierde nog eens te nemen! Nog een bocht en dan de finish, veel toejuichingen, schitterend. Dat verwacht je toch niet, op zo'n boerenloopje? Wat een mooie afsluiting, gelopen in 33'45" op een 10k. Altijd met een korrel zout, deze afstanden. Maar waarachtig, op tientallen meters na klopt de afstand!

Dat ik daar zeer tevreden mee ben, ja, vanzelf. Geen eenvoudig parcours. maar volgend jaar weer. Gewoon vanwege de gezelligheid vooraf, tijdens en natuurlijk zeker achteraf de wedstrijd. Een dikke pluim voor degene die deze loop voor elkaar hebben gekregen. Wordt het een trend om in Zeeuws-Vlaanderen zulke geweldige lopen te organiseren? Die waren er al, maar het is te hopen dat de marathon er voor heeft bijgedragen dat deze lopen wat talrijker bezocht gaan worden. Kijk al uit naar de volgende.