Door gaan dan maar...

Godgloeiende... en wat er na komt schrijf ik maar niet. Mijn weblog wordt toch al niet druk bezocht, als ik een tv station zou zijn, kwam ik bijlange niet in aanmerking voor de a-status. Waarom ik zo pissig ben, kijk eens naar het tijdstip dat ik dit stukje schrijf. Ik had nu de halve marathon in Vlissingen willen lopen.
Ik voelde me gisteren de hele dag wat ongemakkelijk, misselijk, draaierig en zeer moe. In eerste instantie gaf ik de schuld aan mijn trainingen die te zwaar zouden zijn. De hele dag speelde ik met de gedachte om mijn hardloopschoenen aan de wilgen te hangen. Als je jezelf zo beroerd voelt vanwege dat hardlopen dan gaat de lol er wel af. Ik zag er geen heil meer in mezelf nog langer voor de gek te houden, door te denken dat hardlopen zo'n fijne sport is. Mezelf de vernieling in helpen, ja. Ergens opgelucht dat nu de kogel door de kerk is, maakte het mij iets gemakkelijker. Tijd om mijn hardloopcarrière eens onder de loep te nemen. Het sprak vanzelf om de halve marathon als voorbeeld te nemen, omdat ik deze het volgende weekend te lopen heb. Ik ben begonnen met hardlopen in de zomer van 2001. Ik loop nu dus 8 jaar. Mijn eerste halve marathon liep ik in 1h28. Mijn PR op deze afstand is nu rond de 1h17. Dat betekent dat ik in al die jaren hard trainen er nog maar 11 minuten rapper over doe, mits de omstandigheden meezitten. Lang heb ik gedacht, gehoopt, nog eens onder de 1h15 te lopen. Maar wat zegt dat, dat is ook niet veel sneller, wat maakt het uit!!

Niet erg positief, dit allemaal onder invloed met een kop die op ontploffen staat.

Vroeg mijn nest ingegaan, om midden in de nacht badend van het zweet wakker te worden met overal spierpijn. Ja hoor, ik had weer een 'koortsaanval' te pakken. De derde dit jaar. Ik weet ondertussen dat het gelukkig kortstondig is, maar niet in staat om te hardlopen, of enigerlei andere vorm van zware inspanning te verwezelijken (anders kan ik hier nog gaan lopen dweilen). Of het echt koorts is, weet ik niet, heb wel de symptomen, verhoogde lichaamstemperatuur en ondertussen het wel koud hebbende. En alles doet wat pijn, spierpijn. Ik ben wel verlost van het deprimerende over hardlopen, en ik kan ook niet meer verlangen nog veel sneller te worden met mijn (bijna) 42 jaar. Misschien moet ik mij wel gaan beraden op een lager niveau verder te gaan, dat houd ik er wel in. Dus door gaan dan maar...

(ik heb trouwens net nieuwe schoenen gekocht, dus..)